Η ζωή είναι ένας αγώνας. Ίσως δεν υπάρχει μεγαλύτερο κλισέ, αλλά και μεγαλύτερη αλήθεια ταυτόχρονα. Όπως αλήθεια είναι και το ότι κάποιοι ρίχνονται στον αγώνα με μεγαλύτερο σθένος, δίνουν όλο τους το είναι και δεν χαμηλώνουν τον στόχο τους ούτε ένα εκατοστό, κι ας φαντάζει σε δυσθεώρητο ύψος στην αρχή.
Ένας αγώνας μπορεί να διεξάγεται σε στίβο, σε τερέν, σε χωράφι, σε άσφαλτο. Αλλά κυρίως διεξάγεται στην καθημερινότητα όλων. Έχει την ίδια δυσκολία ο αγώνας ενός αθλητή για το μετάλλιο, ενός μαθητή για τις πανελλαδικές, ενός επαγγελματία για το μεροκάματο, ενός ασθενή για να ξεπεράσει τα προβλήματα υγείας. Είναι όλοι τους νικητές, αν δώσουν το μέγιστο των δυνάμεών τους. Κι αν τα καταφέρουν, δεν υπάρχει μεγαλύτερη ικανοποίηση, ωραιότερο παράδειγμα και καλύτερη ενθάρρυνση για εκείνους και για όλους εμάς.
Ο Σπύρος Γιαννιώτης ήταν 36 χρονών όταν κατέκτησε το ολυμπιακό μετάλλιο στο Ρίο, το 2016 – ηλικία στην οποία οι περισσότεροι αθλητές έχουν ήδη στραφεί στην προπονητική ή σε άλλες επιχειρηματικές δραστηριότητες. Αλλά εκείνος συνέχιζε να κολυμπά και να κατακτά παγκόσμιους τίτλους – έγινε ο μεγαλύτερος σε ηλικία παγκόσμιος πρωταθλητής στην κατηγορία της ανοικτής θάλασσας. Του πήρε πέντε ολυμπιάδες για να κατακτήσει τη θέση που ήθελε στο βάθρο. Γνωρίζοντας ότι ήταν η τελευταία του κούρσα, έδωσε ό,τι είχε και δεν είχε μέσα του από απόθεμα δύναμης και ψυχής.
Κάπως έτσι είναι να δίνεις πανελλαδικές. Ξέρεις ότι αν δεν δώσεις τα πάντα, ίσως να μην έχεις άλλη ευκαιρία. Ο Σπύρος μίλησε στους αριστούχους των εξετάσεων στην τελετή βράβευσης του προγράμματος εταιρικής κοινωνικής ευθύνης της Eurobank «Η Μεγάλη Στιγμή για την Παιδεία», την ίδια χρονιά που κατέκτησε το αργυρό ολυμπιακό μετάλλιο. Το πρόγραμμα λειτουργεί εδώ και 15 χρόνια, προσφέροντας ηθική αλλά και οικονομική επιβράβευση σε όλους όσοι πέτυχαν τον υψηλότερο αριθμό μορίων στις πανελλαδικές εξετάσεις στο σχολείο τους κάθε χρονιά.
Η Μαρία Νεφέλη Κοντραφούρη είναι μία από τους 16.835 μαθητές Λυκείου απ’ όλη τη χώρα που έχουν βραβευτεί από την Eurobank. Σήμερα είναι φοιτήτρια στο δεύτερο έτος της Κτηνιατρικής Σχολής του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Τερμάτισε πρώτη στον βαθμολογικό αγώνα του σχολείου της και έφτασε στον στόχο της, στην σχολή της επιλογής της.
Ο δικός της αγώνας είχε κι αυτός να κάνει με την ανοιχτή θάλασσα. Ως κάτοικος της ακριτικής Λέρου, έπρεπε να διανύσει σχεδόν μόνη της την απόσταση που τη χώριζε από τον στόχο της, και μάλιστα σε μια διαδρομή με αρκετά μποφόρ. Στο νησί δεν υπάρχουν όλες οι ειδικότητες καθηγητών και, σε κάποιες περιπτώσεις, το Skype ήταν ο μόνος τρόπος επικοινωνίας με τον διδάσκοντα. Υπάρχει μόνο ένα Γενικό κι ένα Τεχνικό Λύκειο στη Λέρο. Άλλοι συμμαθητές της είχαν μετακομίσει σε μεγαλύτερο νησί ή στην πρωτεύουσα προκειμένου να ξεπεράσουν τα εμπόδια της κρίσιμης τελευταίας χρονιάς του Λυκείου. Με δύο μικρότερα αδέρφια στο σπίτι, αυτή ήταν μια δύσκολη απόφαση για την οικογένεια της Νεφέλης.
Την ημέρα της βράβευσής της στην εκδήλωση της Eurobank ήταν μόνη. Ο πατέρας της είχε αποκλειστεί στο νησί λόγω απαγορευτικού απόπλου. «Όταν μεγαλώνεις σε ένα ακριτικό νησί, μαθαίνεις να ζεις με περιορισμούς και απαγορευτικά», λέει η Νεφέλη. Η διευθύντρια του σχολείου της, Μαργαρίτα Γεωργάνη, εξηγεί πώς αυτό μπορεί να λειτουργήσει θετικά: «Το γεγονός ότι δεν έχουν όλα όσα δίνει η πόλη κι έχουν παραπάνω δυσκολίες, γίνεται ένα κίνητρο να γίνουν καλύτεροι, για να κάνουν πολύ περισσότερα».
Το μετάλλιο για τον Σπύρο ήταν ο στόχος, αλλά όχι ο προορισμός. Το ίδιο και η εισαγωγή στο Πανεπιστήμιο για τη Νεφέλη. Ήταν η πρώτη επιβράβευση, για μια σειρά από προσπάθειες που θα κάνουν στη συνέχεια, με υψηλότερους στόχους. Με τη σωστή υποστήριξη, θα βρουν τις δυνάμεις να τα καταφέρουν και στους επόμενους. Και θα μας δώσουν κι εμάς το παράδειγμα που τόσο χρειαζόμαστε.
«Ήταν σαν κάποιος να μου έδινε μεγαλύτερη ώθηση για να φτάσω εκεί που πάντα ήθελα», λέει για τη βράβευση μια άλλη απόφοιτος, η Νατάσσα Κορέντη, που βραβεύτηκε επίσης πριν μερικά χρόνια. «Αυτό το βραβείο μου θυμίζει πως όταν προσπαθείς σκληρά στη ζωή, οι κόποι σου επιβραβεύονται», προσθέτει ο Έκτορας Καραΐσκος, ένας από τους πρώτους μαθητές που έλαβαν το βραβείο.
«Τα συστατικά της επιτυχίας είναι προσήλωση στο στόχο, αγάπη, πάθος, υπομονή, επιμονή και πάνω απ’ όλα οι αξίες». Ακούγονται σαν συστατικά που όλοι έχουμε μέσα μας. Αν με αυτά μπορεί ο Σπύρος να κερδίζει μετάλλια, τότε μπορούμε όλοι να κερδίσουμε αυτό που θέλουμε. Μένει να βρούμε τη σωστή συνταγή.