«Ο πιο σίγουρος τρόπος να διαφθείρεις έναν νέο είναι να τον διδάξεις να εκτιμά περισσότερο όσους σκέφτονται όμοια μ’ αυτόν και να απορρίπτει όσους σκέφτονται διαφορετικά».
(Φρίντριχ Νίτσε)
Α. Ζωή και Λέξεις
Νέα και νέε…
Σήμερα κλείνει ένας κύκλος της ζωής σας. Το αύριο θα είναι διαφορετικό. Το χθες δεν μπορούμε να το αλλάξουμε, αλλά ούτε και πρέπει να το αγνοήσουμε. Είμαστε αχθοφόροι ενός φορτίου χρόνου. Εμείς ρυθμίζουμε πόσο το βάρος του θα μας καθοδηγεί και θα μας βαραίνει.
Ο νέος κύκλος της ζωής σας να μη σας εγκλωβίσει στην αυταρέσκειά σας. Αφήστε διόδους διαφυγής, αλλά κτίστε και τείχη άμυνας σε ό,τι σας απειλεί. Οι άλλοι – εντός ή εκτός του κύκλου – είναι όχι υποχρεωτικά καλοί ή κακοί. Είναι συνάνθρωποί σας που διεκδικούν ό,τι κι εσείς και μπορεί να σας βλάψουν ή να σας φανούν χρήσιμοι.
Γνωρίστε καλά το χώρο σας και το δρόμο που θα πορευθείτε. Τίποτε δεν είναι δεδομένο. Βαδίστε γρήγορα∙ είτε μόνοι, είτε με τους άλλους. «Όποιος βαδίζει μόνος του φθάνει γρήγορα∙ όποιος βαδίζει με τους άλλους φθάνει μακριά».
Για τη νίκη δεν αρκούν οι σωματικές σου δυνάμεις. Αυτές γρήγορα θα λιγοστέψουν, αν η ψυχή και το πνεύμα δεν τις τροφοδοτούν με στόχους. Χρειάζεται υπομονή, θέληση και υψηλό πνεύμα. Να είσαι ανοιχτός σε όλα και σε όλους, αλλά ταυτόχρονα και δύσπιστος.
Ο άνθρωπος είναι οι σκέψεις του και οι ανάγκες του. Τις δεύτερες τις δημιουργεί ο ίδιος ή το περιβάλλον του. Τις πρώτες τις διαμορφώνει ο ίδιος. Η γλώσσα, οι λέξεις είναι η αφετηρία μας, είναι η ψυχή μας. Μ’ αυτές επικοινωνούμε με τους γύρω και τον εαυτό μας. Είναι το βασίλειό μας. Δεν γερνούν ποτέ και μας στηρίζουν στα δύσκολα. Διευρύνουν τα όριά μας και στενεύουν τις αυταπάτες μας. Μας συνοδεύουν ακόμη κι όταν εμείς τις περιφρονούμε. Δίνουν προοπτική στα όνειρά μας και μας βοηθούν να ονειρευόμαστε…
«Να παρακολουθείς από κοντά τις σκέψεις που πλημμυρίζουν το μυαλό σου.
Να ελέγχεις τη ζωή σου και να την κατευθύνεις.
Να θυμάσαι πάντα πως το καλό και το κακό που κάνεις στους άλλους, ακόμη και στις σκέψεις του, θα επιστρέψει αναπόφευκτα σε σένα, σαν μπούμερανγκ, ως ευλογία ή κατάρα.
Πλούτισε το νου σου με αρμονικές, ειρηνικές και θετικές σκέψεις και θα δεις να συμβαίνουν θαύματα στη ζωή σου. Άλλαξε τις σκέψεις σου και θ’ αλλάξεις έτσι και το πεπρωμένο σου».
Β. Βήματα ζωής
Αρχή και Τέλος, Αφετηρία και Τέρμα, Επιτυχία και Αποτυχία, Ενθουσιασμός και Απογοήτευση, Ελπίδα και Διάψευση. Όλα συνθέτουν την πορεία μας και καθορίζουν τα βήματα της καρδιάς και του νου μας.
Όλα γύρω μας φαίνεται να ισορροπούν πάνω σε θεμελιακές αντιθέσεις. Δεν πρέπει να ξορκίζουμε τα αντίθετα ως κακό. Την τέχνη της ισορροπίας να διδαχτούμε όχι ως προτροπή αλλά ως μία αναγκαιότητα της ζωής μας.
Ο Ηράκλειτος ανακάλυψε το βασικότερο νόμο του σύμπαντος και της ζωής: «Παλίντονος αρμονία». Χωρίς αντιθέσεις δεν υπάρχει κίνηση, δράση, αλλαγή.
Εφηβεία και Ωριμότητα. Να επιδιώκουμε την ωριμότητα μέσα στο ξέφωτο της εφηβείας και να μένουμε έφηβοι μέσα στην αυστηρότητα και στον άνυδρο χώρο της ωριμότητας. Δεν ωφελεί να ζούμε στα άκρα. Τέχνη είναι να συνθέτεις και να ισορροπείς όχι να βιώνεις το φόβο της πτώσης.
Η ζωή δεν μας δόθηκε ως δώρο για κατανάλωση αλλά ως προϋπόθεση και ευκαιρία για δημιουργία. Κανείς δεν δικαιώνεται – δοξάζεται για όσα ξόδεψε αλλά για όσα δημιούργησε. Το μέλλον χτίζεται με τα έργα – δημιουργήματα του παρόντος. Το παρελθόν απλά παρακολουθεί τα βήματά μας. Όσοι φοβούνται το φως του μέλλοντος τρέχουν να κρυφτούν στη σκιά του παρελθόντος.
Μπορεί η άνοιξη να μας γεμίζει με φως και αισιοδοξία αλλά το κίτρινο της μελαγχολίας των φύλλων του φθινοπώρου είναι πιο κοντά στην καρδιά μας. Ο ήλιος δεν θα αλλάξει ποτέ πορεία. Δεν γνωρίζει συμβιβασμούς ούτε λυγίζει από τα λάθη των ανθρώπων.
«Ακόμα και το πιο ασήμαντο πράγμα, το φαινομενικά απλό, να το κοιτάτε με δυσπιστία!
Να ερευνάτε, αν είναι αναγκαίο, ιδίως όταν κάτι συνηθίζεται!
Σας παρακαλούμε με επιμονή να μη βρίσκετε φυσικά αυτά, που πάντα συμβαίνουν!
Γιατί τίποτα δεν πρέπει να θεωρείται φυσικό σε τέτοιους καιρούς αιματοχυσίας κι αναστάτωσης, επιβεβλημένης αταξίας και προσχεδιασμένης αυθαιρεσίας, μιας απάνθρωπης πια ανθρωπότητας, έτσι ώστε τίποτα να μην περνιέται για αμετάβλητο!»
(Μπ. Μπρεχτ)
Ορίστε τη σκέψη οδηγό της ζωής σας και την καρδιά συνεπιβάτη. Έτσι θα βρείτε την ισορροπία σας και τις λέξεις όπου φανερώνουν τη θέλησή σας για ζωή.
«Τώρα πάω μόνος, ω μαθητές μου. και σεις το ίδιο, θα τραβήξετε μόνοι το δικό σας δρόμο. Έτσι το θέλω.
Αληθινά σας συμβουλεύω να μακρύνετε από μένα και φυλαχτείτε από το Ζαρατούστρα. Κι ακόμη καλύτερα: Να τον έχετε ντροπή σας! Μπορεί και να σας γέλασε.
Ο άνθρωπος που ζητά τη γνώση δεν πρέπει μονάχα ν’ αγαπά τους εχθρούς του, αλλά και να μισεί τους φίλους του.
Δεν ευγνωμονεί κανείς το δάσκαλο, σαν μένει πάντα μαζί του μαθητής.
Και γιατί δε θέλετε να ξεσχίσετε το στέφανό μου; Με σέβεστε∙ μα τι θα γινόταν σαν ο σεβασμός σας γκρεμιζόταν κάποια μέρα;
Προσέχετε μη σκοτωθείτε από ’να άγαλμα.
Λέτε πως πιστεύετε στο Ζαρατούστρα. Μα τι σημασία έχει ο Ζαρατούστρας; Είστε πιστοί μου. Μα τι σημασία έχουν όλοι οι πιστοί;
Δεν είχατε αναζητήσει ακόμα τους εαυτούς σας. Τότε με βρήκατε. Έτσι κάνουν όλοι οι πιστεύοντες∙ γι’ αυτό κι η πίστη είναι τόσο μικρό πράγμα.
Τώρα σας προστάζω να χάσετε εμένα και να βρείτε τους εαυτούς σας. Μόνο σαν όλοι σας μ’ απαρνηθείτε, θα ’ρθω πάλι κοντά σας».
(Φρ. Νίτσε: «Τάδε έφη Ζαρατούστρα»)