Οι ηγέτες δεν είναι αλάνθαστοι, ούτε κρίνονται στην Ιστορία για δευτερεύοντα θέματα. Αξιολογούνται για τα καθοριστικά ζητήματα μέσα στις συνθήκες της εποχής τους και όχι εκ των υστέρων σε άλλες συνθήκες. Τα πενήντα χρόνια από την τουρκική εισβολή του 1974, καταδεικνύουν το ρόλο της Αθήνας τότε και σήμερα.
Πρόσφατα, στο ιστορικό χρονολόγιο σε ελλαδική εφημερίδα έγραφε: «Τέτοια μέρα το 1964, ο πρωθυπουργός Γεώργιος Παπανδρέου συναντάται στον Λευκό Οίκο με τον αμερικανό πρόεδρο Λίντον Τζόνσον και ανθίσταται σθεναρά στις πιέσεις του τελευταίου να δεχτεί υποχωρήσεις στο Κυπριακό». Σε αντίθεση, το στρατιωτικό καθεστώς της χούντας έμεινε στην Ιστορία για την προδοτική του στάση, συνωμοτώντας στο «ξεπούλημα» της μισής Κύπρου το 1974, με αποτέλεσμα τον σφαγιασμό του Κυπριακού Ελληνισμού από τον τουρκικό Αττίλα. Υπό το βάρος της κυπριακής τραγωδίας, προέκυψε η πτώση της χούντας και επικεφαλής της μεταπολίτευσης ανέλαβε ο Κ. Καραμανλής ως πρωθυπουργός στην Αθήνα, ο οποίος ακολούθησε ουσιαστικά την εγκατάλειψη της Κύπρου διακηρύττοντας ότι «κείται μακράν» λόγω στρατιωτικής αδυναμίας. Στην πραγματικότητα υπήρχε υπεροπλία και το σημαντικότερο είναι πως μια προσβολή των τουρκικών αποβατικών στρατευμάτων θα κατέληγε στην αποτυχία της εισβολής και επιτακτική παρέμβαση των ΗΠΑ, που αποδεδειγμένα επεδίωκαν την πάση θυσία αποφυγή Ελληνοτουρκικού πολέμου χάριν του ΝΑΤΟ.
Έκτοτε, η κατοχή στην Κύπρο συνεχίζεται και η τουρκική πολιτική εκφοβισμού της Ελλάδας διευρύνθηκε με την διακήρυξη «αιτίας πολέμου» (casus belli) σε περίπτωση που ασκήσει τα κυριαρχικά της δικαιώματα στο Αιγαίο. Σε μια κατρακύλα δεκαετιών, η Αθήνα δεν έχει ασκήσει τα κυριαρχικά της δικαιώματα στο Αιγαίο, ούτε νοτιο-ανατολικά της Κρήτης, ούτε έχει οριοθετήσει ΑΟΖ με την Κύπρο. Αντιθέτως, η Τουρκία αντέδρασε με το παράνομο Τουρκολυβικό μνημόνιο στην Ανατ. Μεσόγειο με επιδίωξη να αποκοπεί η Ελλάδα από την Κύπρο όπου τώρα ζητεί δύο κράτη με στρατηγικό έλεγχο ολόκληρης της περιοχής. Παρόλα αυτά, η Αθήνα συναίνεσε πριν ένα περίπου χρόνο σε «Διακήρυξη Φιλίας» με την Τουρκία αλλά έκτοτε λόγω τουρκικών παρεμβάσεων διάφορα ελληνικά νησιά αρχίζουν να … «κείτονται μακράν» λόγω αδράνειας της Αθήνας π.χ. το Καστελλόριζο, η Κάσος και τελευταία η Σάμος. Χαρακτηριστικά, στις εκκλήσεις της Αντιδημάρχου Δυτικής Σάμου στις αρμόδιες κρατικές αρχές, η απάντηση ήταν εφευρετική. Οι παραβιάσεις εθνικών χωρικών υδάτων, ονομάζονται … διελεύσεις.
Η αδράνεια της Αθήνας δεν έλυσε το πρόβλημα αλλά εξέθρεψε το θηρίο. Κι είναι η Αθήνα που παράκαμψε το ευνοϊκό πλαίσιο των ευρωτουρκικών σχέσεων βάσει της διεθνούς και ευρωπαϊκής νομιμότητας. Κι όσοι στην Αθήνα νόμιζαν ότι η εγκατάλειψη της Κύπρου θα χορτάσει το θηρίο, έπεσαν έξω. Η Τουρκία διεκδικεί σήμερα το μισό Αιγαίο, δύο κράτη στην Κύπρο κ.ά. Ποιος μπορεί να αφυπνίσει Αθήνα και Λευκωσία για να αποτραπεί νέα υποταγή;
Η στρατηγική για αντιμετώπιση του τουρκικού θηρίου εδράζεται στο συνδυασμό του Ευρωπαϊκού μας πλεονεκτήματος και στην κάθετη πανεθνική αμυντική αποτροπή με πρώτο την απόφαση να προασπιστούμε κόκκινες γραμμές όπως επιβάλλει ο ορθολογισμός!
Κώστας Μαυρίδης, Ευρωβουλευτής ΔΗΚΟ (S&D)