Οι Ευρωεκλογές της 26ης Μαΐου αποκτούν ιστορική διάσταση και όχι μόνο λόγω του τεράστιου εύρους της διαφοράς μεταξύ Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ, αλλά κυρίως λόγω της διαφορετικής συμπεριφοράς που επέδειξε η μεγάλη πλειοψηφία του εκλογικού σώματος σε σχέση με το παρελθόν. Είναι η πρώτη φορά που η πλειοψηφία των ψηφοφόρων γυρνάει τόσο εμφατικά την πλάτη στον λαϊκισμό και την αλαζονεία της εξουσίας, αγνοώντας τις προεκλογικές παροχές και τον διχαστικό λόγο της κυβέρνησης.
Από τα αποτελέσματα των Ευρωεκλογών φάνηκε καθαρά ότι το μεγαλύτερο μέρος των ψηφοφόρων δεν επηρεάστηκε καθόλου από τις προεκλογικές παροχές της τελευταίας στιγμής (πιθανόν και να το εξόργισε κιόλας), από τις προειδοποιήσεις του Α. Τσίπρα περί ακύρωσης από τη Ν.Δ. των θετικών μέτρων (που τάχα βρίσκονταν μέσα στο ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ), από την ηθελημένη διαστρέβλωση των λεγομένων του Κ. Μητσοτάκη περί 7ήμερης εργασίας και ιδιωτικής υγείας, από την συνεχή αμφισβήτηση από τον ΣΥΡΙΖΑ των δημοσκοπήσεων και τη διασπορά φημών από φιλοκυβερνητικά μέσα περί μεγάλου κλεισίματος της ψαλίδας την τελευταία εβδομάδα.
Οι ψηφοφόροι έδειξαν ξεκάθαρα ότι δεν εκτιμούν τον διχαστικό λόγο, τα συνθήματα τύπου «στην Ελλάδα θα διοικούν οι πολλοί και θα υπακούουν οι λίγοι», «ήρθε η ώρα των πολλών», «εμείς ή αυτοί», «εμείς με τους πολλούς, οι άλλοι με τις ελίτ». Η επίκληση της εκπροσώπησης των πολλών έναντι των λίγων και έναντι του κακού παλαιού πολιτικού συστήματος, αποτελεί σύμφωνα με την πολιτική επιστήμη τον ορισμό του όρου «λαϊκισμός» και είναι βασικό σύνθημα κι άλλων ευρωπαϊκών κομμάτων όπως της Λε Πεν στη Γαλλία και του Όρμπαν στην Ουγγαρία. Ο διχαστικός, οργισμένος και υπεροπτικός λόγος αποτελεί χαρακτηριστικό γνώρισμα όλων των λαϊκίστικων κομμάτων, σε όποια μεριά του πολιτικού τόξου κι αν βρίσκονται.
Η έπαρση κι η αλαζονεία που επέδειξε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ κατά τη διάρκεια της θητείας της αποτελεί ίσως (μεταξύ άλλων) τη σημαντικότερη αιτία για τη μεγάλη της ήττα. Συμπεριφορές σαν αυτές που αφορούν το Μάτι, τον Πολάκη, την προσπάθεια ελέγχου της Δικαιοσύνης και των ΜΜΕ, τα κότερα και την πολυτελή ζωή (ενώ ο Α. Τσίπρας έκανε πολιτική καριέρα κατακεραυνώνοντας τους πολιτικούς του αντιπάλους γι’ αυτό), την προσπάθεια λεηλασίας άλλων πολιτικών κομμάτων και την πολιτική συναλλαγή με βουλευτές τους, έπαιξαν καθοριστικό ρόλο και καθόρισαν το μέγεθος της ήττας.
Φαίνεται ότι μετά από δέκα χρόνια μεγάλης οικονομικής και κοινωνικής κρίσης, οι πολίτες πλέον κουράστηκαν από τον διχαστικό και λαϊκίστικο λόγο που κυριάρχησε στο πολιτικό μας σύστημα για δεκαετίες. Από τα αποτελέσματα των Ευρωεκλογών προκύπτει ότι προτίμησαν τον πράο και μετριοπαθή λόγο του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που (για πρώτη φορά εδώ και χρόνια) δεν επένδυσε στην κλασσική προεκλογική παροχολογία, που δεν προσπάθησε να διχάσει το εκλογικό σώμα σε πολλούς και λίγους, που σταθερά προέβαλε τρία απλά και κατανοητά πράγματα στους ψηφοφόρους (χαμηλοί φόροι, ασφάλεια, νέες δουλειές), που αντιστάθηκε στον πειρασμό πλειοδοσίας παροχών με τον ΣΥΡΙΖΑ (ακόμα και την τελευταία εβδομάδα της αναμέτρησης που φαινόταν ότι η ψαλίδα κλείνει). Η συμβολική επιλογή ενός υποψήφιου ευρωβουλευτή όπως του Στέλιου Κυμπουρόπουλου (όπως και άλλων αξιόλογων υποψηφίων) έδωσε το στίγμα της ποιότητας και της ηθικής που η πιθανή νέα διακυβέρνηση θέλει και οφείλει να πρεσβεύει.
Είναι σημαντικό ότι η χώρα πάει σε βουλευτικές εκλογές πολύ σύντομα και δεν πρόκειται να υπάρξει μια 5μηνη προεκλογική περίοδος που θα μπορούσε να είναι καταστροφική για μια οικονομία υπό ανάρρωση και με πολλά προβλήματα και απειλές από το διεθνές οικονομικό περιβάλλον. Ας ελπίσουμε η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ να έχει λάβει το μήνυμα των Ευρωεκλογών και να αποφύγει (για το καλό της χώρας) στη νέα προεκλογική περίοδο τον ίδιο διχαστικό λόγο και παροχολογία (που δύσκολα θα μπορούσε να αντέξει μια τόσο ασθενική οικονομία).
Σε λίγες εβδομάδες θα υπάρξει μια νέα διακυβέρνηση που θα κληθεί να αντιμετωπίσει γρήγορα τα πολλά και απαιτητικά προβλήματα που έχουν συσσωρευθεί στη χώρα. Για να καταφέρει κάτι τέτοιο (σε ένα περιβάλλον γεμάτο απειλές και κινδύνους για τη χώρα) απαιτείται σοβαρότητα, αποφασιστικότητα, προγραμματισμός και επαγγελματισμός. Ίσως αυτό το γνωρίζει η πλειοψηφία των πολιτών και γι’ αυτό επέλεξε να δώσει τη δύναμη σε μια άλλη πολιτική δύναμη, που μπορεί πιο υπεύθυνα και αποτελεσματικά να αντιμετωπίσει αυτές τις προκλήσεις.
Ας ευχηθούμε οι εκλογές της 26ης Μαΐου να σηματοδοτήσουν το τέλος της περιόδου του άκρατου λαϊκισμού που κυριάρχησε στη χώρα τις προηγούμενες δεκαετίες, με αποκορύφωση τα τελευταία χρόνια. Να αποτελέσουν την απαρχή της εγκαθίδρυσης ενός υπεύθυνου κι αναβαθμισμένου κράτους δικαίου, που θα υπηρετεί το αυτονόητο και την κοινή λογική, που θα επιβραβεύει την προσπάθεια και δε θα διώχνει στο εξωτερικό τους πιο άξιους πολίτες του. Πολίτες υπεύθυνους, που δε θα ζουν εις βάρος των επόμενων γενεών, αλλά θα χτίζουν και θα δημιουργούν για αυτές.
Όπως είχε γράψει κάποτε ο Αβραάμ Λίνκολν:
«Η ψήφος είναι πιο δυνατή από τη σφαίρα. Με τη σφαίρα μπορείς να σκοτώσεις τον εχθρό σου. Με την ψήφο μπορεί να σκοτώσεις το μέλλον των παιδιών σου»