Η βία των τελευταίων αυτών ημερών στην Ανατολική Ιερουσαλήμ κατά την περίοδο του Ραμαζανιού του 2021 σε περίοδο πανδημίας, αποδεικνύει πόσο δύσκολη και εύθραυστη είναι και πάλι, η πραγματικότητα στις σχέσεις μεταξύ της Παλαιστινιακής αρχής και της Κυβέρνησης του κράτους του Ισραήλ.Αυτό έρχεται σε συνέχεια μετά κυρίως από ένα ταξίδι «παραδεισένιο» για το Ισραήλ και την αναγνώρισή σχέσεων με χώρες του Κόλπου αλλά και αραβικών κρατών της Βόρειας Αφρικής. Γεγονός αναμενόμενο υπό κάποιες συνθήκες βιώσιμης οικονομικής και παγκόσμιας ανάπτυξης.
Τα τρέχοντα γεγονότα στην Ιερουσαλήμ επιδιώκουν να έχουν αντίκτυπο σε πολλαπλά επίπεδα.
Επί της πραγματικότητας, στην περιοχή της Ανατολικής Ιερουσαλήμ, όσο και την περιοχή της Skeikh Al Jarrah όπου στο δεύτερο οι δικαστικές διαμάχες καλά κρατούν και συνεχίζονται, στο σε ποιόν ανήκει τί (ιστορία χωρίς τέλος).
Η ιστορία έχει από τη μια πλευρά ακροδεξιές ομάδες από την μεριά του Ισραήλ (θρησκευτικές εποικιστικές ομάδες) που ωστόσο δεν αντιπροσωπεύουν τα κυβερνητικά κλιμάκια του Ισραήλ, επιδιώκουν να ρίξουν φωτιά με τις κινήσεις τους εναντίον προσωρινών καταλυμάτων Παλαιστινίων που εγκαταστάθηκαν εκεί από την τότε συμφωνία της Ιορδανίας με τον ΟΗΕ το 1956 για την μετοίκηση 28 εκτοπισμένων παλαιστινιακών οικογενειών.
Επί των διμερών σχέσεων, εθνικά, μεταξύ των δύο μερών (Ισραήλ-Παλαιστινιακής Αρχής).
Όπου το κατηγορητήριο συνεχίζει στις μεταξύ τους σχέσεις, για το οτιδήποτε πλέον.
Όπου αφενός έχουμε εκτεταμένη περίοδο εν μέσω εκλογών της Παλαιστίνης Αρχής και εν′ μέσω αναζήτησης από την άλλη πλευρά κυβερνητικού συνασπισμού στο Ισραήλ.
Εκ′ διαμέτρου της περιφέρειας, με την Τουρκία και πάλι να ερμηνεύει και να διακατέχεται με ακόμα πιο ισχυρούς (για αυτήν) (οπισθοδρομικούς) ρόλους, (σε μια περίοδο οικονομικής αναστολής όπως φαίνεται), όπου για ακόμα μια φορά η εξαγωγή του φόβου να χάσει τις εκλογές ο Ερντογάν είναι εμφανής.
Όπου με λαϊκισμό αλλά και «σοβαρότητα των πράξεων του», αναζωπυρώνει την τύχη του που δεν φαίνεται να έχει αρκετό πλέον «στρατηγικό βάθος» όταν άλλοι πρωτεργάτες περιμένουν την σειρά τους.
Εξίσου, σε ένα ακόμα μεγαλύτερο κύκλο και σε μεγαλύτερη έκταση όπου Ευρώπη και Ευρωπαϊκές χώρες όπως και Αραβικές χώρες και μεγάλες δυνάμεις ΗΠΑ-Ρωσία Κίνα, μεταξύ άλλων, ζητούν αυτοσυγκράτηση, ανεκτικότητα, συμμετοχή σε διάλογο και παραδοχής, ότι τα γεγονότα αυτά δεν τιμούν καμία πλευρά.
Τα γεγονότα αυτά δεν θα έπρεπε να γίνονται. Αυτό είναι σίγουρο. Το 2021 εν΄ μέσω Πανδημίας, αλλά και νέων επιλογών για την επίλυση συγκρούσεων, θα έπρεπε να υπήρχε ένα ισοζύγιο. Μετά από τους τόσους πολέμους στην περιοχή, θα έπρεπε να υπήρχε ένας νέος πόλος στρατηγικού ισοζυγίου. Σε μια περίοδο επιδιωκόμενης πολιτικής διαμόρφωσης προτάσεων για πιθανό συνολικό νέο κύκλο διαπραγμάτευσης για το μέλλον μεταξύ άλλων και της Παλαιστίνης, με νέους στόχους, ρόλους αλλά και συμμετοχές.
Δύναται ευκαιρία για μια νέα διαπραγματευτική οργανική πραγματικότητα, η να έχει ήδη αρχίσει να ωριμάζει σαν ιδέα και (ίσως σε αυτή ενταχθεί και το μέλλον επίλυσης συγκρούσεων όπως επίσης αποτελεί και ευρωπαϊκό και διεθνές ζήτημα η παράνομη διχοτόμηση της Κύπρου ως διεθνές και ευρωπαϊκό ζήτημα ασφαλείας).
Τα παραπάνω για να υλοποιηθούν, χρειάζονται πολιτική αποφασιστικότητα.
Χρειάζεται σταθερή πολιτική Παλαιστινιακή αρχή, που επί του παρόντος βρίσκεται σε τροχιά πολιτικών εκλογών και νέων εξελίξεων. Και από ότι φαίνεται πολλών παραγόντων που επηρεάζουν αρνητικά την ικανότητα εξεύρεσης βιώσιμης λύσης δύο κρατών.
Από την άλλη, μια εικόνα σταθερότητας πολιτικών υποσχέσεων και πράξης και από το Ισραήλ που είναι ακόμα σε τροχιά κυβερνητικού σχηματισμού χωρίς σίγουρο και άμεσο αποτέλεσμα.
Η πολιτική αστάθεια αφήνει πολλά κενά σε ομάδες που θα ήθελαν να έχουν μια πολύ διαφορετική πραγματικότητα.
Τα παρόντα στοιχεία βίας που εκτιλίσονται στην παρούσα χρονική στιγμή είναι άκρως απαράδεκτα, εξίσου, από όπου και να έρχονται.
Γιατί θα αναρωτιέται κανείς τί θέλει τόση βία από την αστυνομία του Ισραήλ και από την άλλη από την Δυτική Όχθη πως είναι δυνατόν να γίνονται επιθέσεις με ρουκέτες από τρομοκρατικές ομάδες όπως η Χαμάς, από που βρίσκονται αυτές, τι φταίει ο άμαχος πληθυσμός;
Εξίσου σημαντικό το γεγονός πως το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ κάλεσε σε έκτακτη συνεδρία, χωρίς βέβαια κανένα πρακτικό αποτέλεσμα.
Έτσι, θα ήθελα να επισημάνω πως πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί στην ανάλυση των γεγονότων σε συνεχή ροή. Από την άλλη, θα πρέπει να ενισχύσουμε τις φωνές που να ζητούν να σταματήσουν οι εχθροπραξίες άμεσα.
Ο αρνητικός συναισθηματισμός που διακατέχεται τις στιγμές αυτές, από όλες τις πλευρές είναι χαρακτηριστικός. Είναι επικίνδυνος. Και για ακόμα μια φορά έχει τάσεις να εκτροχιάσει ότι χτίζεται.
Η ρητορική Ερντογάν στη παρούσα φάση φαίνεται πως κολλάει με τις επιδιώξεις της Χαμάς. Εξίσου φαίνεται πως λαϊκίζει. Επιπλέον φαίνεται πως για ακόμα μια φορά δεν είναι άμοιρος ευθυνών. Καθότι φανατίζει τον απλό κόσμο έχοντας στην πλάτη του υποστήριξε από διάφορα κέντρα και χρηματοδότες.
Μια τακτική που χρησιμοποιεί παντού:. Συρία, Βόρειο Ιράκ, Κουρδιστάν, Λιβύη και Παλαιστίνη, ιστορίες που κρατούν ακόμα από το χρονικό του Νάβι Μαρμαρά μεταξύ Τουρκίας - Ισραήλ. Αναρωτιέμαι επίσης, παρατηρώντας τις κινήσεις του εάν θα χρησιμοποιούσε την ίδια ρητορική απέναντι στην Ρωσία σε σχέση με τα πρόσφατα γεγονότα που εκτιλίσσονται στη Συρία και το Βόρειο Ιράκ σήμερα.
Επιπλέον δεν παρατηρώ αντίδραση θετικού περιεχομένου προσέγγισης φιλίας του Ερντογάν με χριστιανικές χώρες την ίδια στιγμή που κάνει την Αγία Σοφία (μόνιμο τζαμί). Επιπλέον συνεχίζει τις απειλές του εναντίτον του Ισραήλ κοινό χαρακτηριστικό τρομολάγνη.
Ο υπέρτατος φόβος, φθόνος και απειλή ζουν σήμερα ανάμεσά μας. Εξίσου συνεχίζεται ο φανατισμός και ο εξτρεμισμός. Θα ήταν ώριμο να βρούμε απτές λύσεις διαμέσου διαλόγου και πράξεων.
Τα γεγονότα που τρέχουν δεν είναι τυχαία ως κινήσεις.
Ο χρόνος και οι τάσεις πολεμικών απειλών, συνδέονται μεταξύ τους με όλα τα γεγονότα που συμβαίνουν στην περιοχή και στα πέριξ.
Ο θρησκευτικός σεβασμός και ο διαθρησκευτικός διάλογος χρειάζεται.
Και εμείς οι Έλληνες το γνωρίζουμε καλά πως γίνεται αυτό. Για τους Μουσουλμάνους το Ραμαζάνι είναι ιερό. Για εμάς τα Χριστούγεννα, το Πάσχα και η Γιορτή της Παναγίας μεταξύ άλλων. Για τους Εβραίους εξίσου το δικό τους Πάσχα. Η παρούσα περίοδος είναι περίοδος συλλογισμού για τους Μουσουλμάνους ανά την υφήλιο.
Οι μονοθεϊστικές μας θρησκείες, επιτάσσουν, ειρήνη, ανεκτικότητα και συλλογισμό. Έτσι δεν θα έπρεπε να γίνει ούτε ένα επεισόδιο. Ακόμα περισσότερο στις τελευταίες και πιο θρησκευτικές μέρες της Μουσουλμανικής θρησκείας.
Τα πολιτικά γεγονότα στην Skeikh Al Jarrah στην Ανατολική Ιερουσαλήμ,δεν προσδίδουν σταθερότητα και νηφαλιότητα. Ζητείται νηφαλιότητα και σεβασμός στις δικαστικές διαδικασίες που ήδη τρέχουν.
Τα διεθνή ειδησεογραφικά μέσα περιγράφουν τα γεγονότα όπως αυτά καταγράφονται. Η ανάλυση των δεδομένων αυτών ωστόσο διαφέρει, όπως κανείς τα εντοπίζει και τα αναλύει και εκεί χρειάζεται προσοχή και κυρίως ποιος αναζητά λύσεις και από πού.
Από την άλλη, τα στοιχεία και εικόνες αδιάψευστες: Υπήρχε υπερβολική βία από την αστυνομία του Ισραήλ. Δεν πρέπει και ακόμα δεν ξέρει κανείς γιατί. Είναι λάθος σε όποια περίοδο θρησκευτικής γιορτής για όλες τις θρησκείες αλλά και τις κάστες θρησκειών. Από την άλλη βροχή με ρουκέτες από τη Χαμάς εξιστορούν μια διαδικασία τρομοκρατίας.
Αυτές λοιπόν είναι οι τελευταίες μέρες του Ραμαζανιού και σήμερα αρχίζει το λεγόμενο Eid Al fitr. Μέρες γιορτής για την Μουσουλμανική Θρησκεία. Αντιθέτως, τέτοιες πράξεις σε περίοδο θρησκευτικού σεβασμού, δείχνουν την μή ανοχή και ανεκτικότητα, ορισμένων. Όταν θα έπρεπε να ήταν το αντίθετο.
Και κάπου εδώ πρέπει να τραβήξει κανείς μια κόκκινη γραμμή επί της πράξης. Είναι σημαντικό να υπάρχει επικοινωνία. Σεβασμός θρησκευτικός, πολιτισμικός, κοινωνικός και πολιτικός. Είναι εξίσου σημαντικό να σεβόμαστε τα ανθρώπινα δικαιώματα όλων.
Και εδώ υπάρχουν συγκεκριμένες πρακτικές επιλογές. Αν θα αφήσουμε το μίσος και το συναίσθημα που δημιουργεί ο πολλαπλασιασμός του μίσους να μείνει ατιμώρητος, δεν κάνουμε τίποτα. Αυτοί που πρέπει να τιμωρηθούν εκατέρωθέν πρέπει να τιμωρηθούν ως ορίζει ο νόμος.
Πρέπει να χτιστεί μια γέφυρα συνεργασίας, συνεννόησης και αλληλοσεβασμού.
Προτείνεται να οργανωθεί και να πλαισιωθεί ένα νέο πλαίσιο συνεργασίας κρατών, που έχουν την πολιτική βούληση για να αναπτύξουν την περιφερειακή πολιτική της ανεκτικότητας, του διαθρησκευτικού και διαπολιτισμικού πλαισίου συνεργασίας στην πράξη.
Η Ελλάδα μπορεί να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο
Η Ελλάδα είναι σύμμαχος με τα κράτη αυτά. Προτείνεται ωστόσο η Ελλάδα να πάρει πρωτοβουλία και πρωταγωνιστικό ρόλο και στη Μέση Ανατολή, δια μέσου της πολιτικής ικανότητας διαπραγμάτευσης. Όπου χρειαστεί να έχει ρόλο στρατηγικού και στρατιωτικού ηγέτη.
Εξίσου ορθό είναι να γίνουμε πόλος διαμεσολάβησης και πραγματικού εμπορικού ισοζυγίου, αναβαθμίζοντας και αναμορφώνοντας το στρατηγικό μας ιστορικό πλαίσιο που εξίσου ανήκουμε στην Ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής και Μεσογείου, αλλά και της Ευρώπης.
Να είμαστε πρωτεργάτες μιας οργάνωσης κρατών που η αρχή της ανεκτικότητας και πρωτοβουλίας επίλυσης ανάλογων συγκρούσεων, να είναι βασικός πυλώνας εξωτερικής πολιτικής και συνεργασίας.
Προς το παρόν τα γεγονότα στην Ιερουσαλήμ δεν είναι καλά. Και πρέπει να προσέξουμε. Θέλει νηφαλιότητα και σεβασμό όλων.
Τα δύο μέρη έχουν μόνο καλά να λένε για την Ελλάδα. Το ζήτημα είναι τί μπορεί η Ελλάδα να κάνει τόσο για το Ισραήλ όσο και την Παλαιστίνη. Και θα δει κανείς ότι το «κουτί της Πανδώρας», αν το ανοίξεις θα πρέπει να πληρώσεις και το τίμημα να μην είσαι πάντα αρεστός σε όλες τις πλευρές και όλες τις απόψεις.
Αυτό λέγεται δύναμη ισοζυγίου αλλά και ικανότητας να λαμβάνεις πρωτοβουλίες με αποτέλεσμα, σε μια Δημοκρατική κοινωνία.
Γιατί τα δύο κράτη αυτά είναι γείτονες μας και συνοδοιπόροι στην ιστορία.
Με τις υπάρχουσες αναπτύξεις συνεργασιών, τώρα μπαίνουμε στον πραγματικό αγώνα της οριοθέτησης, διαμεσολάβησης και κυριαρχικής συμμετοχής και συνεργασίας μεταξύ κρατών σε οργανικό επίπεδο. Αυτός είναι ο στρατηγικός μας ρόλος, το δικό μας στρατηγικό βάθος.