Επεχείρησαν να κάνουν κουρελόπανο την συσπείρωση γύρω από το νέο Προέδρο της Δημοκρατίας.
Πλεύση Ελευθερίας και Ελληνική Λύση. Ζωή Κωνσταντοπούλου και Κυριάκος Βελόπουλος.
Αλλά και κάποιες/κάποιοι της αριστερής πτέρυγας (εξαιρώ το ΚΚΕ) που ήταν μέσα στην αίθουσα του Κοινοβουλίου, έδειξαν μιά μικρόψυχη συμπεριφορά με άρνηση έστω και ενός χλιαρού χειροκροτήματος.
Η ντροπή που δεν έχει άλλο διέξοδο παρά μόνο τη φράση «η ντροπή της ντροπής». Γιατί σε αυτή την κορυφαία διαδικασία της Ελληνικής Δημοκρατίας, ναι και η ντροπή ντρέπεται.
Με πλαστές δικαιολογίες για τον Κωνσταντίνο Τασούλα, σε σχέση με εκείνον τον πολυσυζητημένο φάκελο της Δικαιοσύνης από την Λάρισα, που αφορούσε Τριαντόπουλο. Τους ακόλουθους μιάς fake ιστορίας, τους άδειασε δημόσια από πέρυσι το δίδυμο Όλγα Γεροβασίλη και Νίκος Παππάς από τον ΣΥΡΙΖΑ.
Κάνουν πώς δεν τους ακούν.
Βεβαίως και έχουμε σε εκκρεμότητα τις μηνυτήριες διαδικασίες συγγενών των θυμάτων (που επικαλείται ο Βελόπουλος) σε βάρος του τότε Προέδρου της Βουλής. Αναφαίρετο και νόμιμο δικαίωμά τους.
Και δεν κρίνω αν ήταν (που ήταν) ένα ξέσπασμα στα όσα βιώνουν με σειρά αποκρύψεων/παραλείψεων που αφορούν την ανεύρεση αλήθειας και ενόχων σε όλες τις βαθμίδες για τους 57 νεκρούς. Ή αν ήταν μία επικοινωνιακή πιέση.
Που καλώς την ασκούν.
Τώρα, όμως, μιλάμε για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Που δεν τον απαξιώνουμε, αλλά στεκόμαστε ακριβώς απέναντί του, πρόσωπο με πρόσωπο. Και του ζητάμε να κάνει πράξη αυτό που είπε στην πρώτη του ομιλία, στο νέο του γραφείο:
Να ακούσουμε «το μεγάλο κάλεσμα της Κοινωνίας» για Δικαιοσύνη και σύγχρονο κράτος. ΝΑ ΑΚΟΥΣΟΥΜΕ («ανταπόκριση» ήταν η ακριβής λέξη που χρησιμοποίησε). Μία επίκληση/μήνυμα «κλειδί» και ως προς την κυβέρνηση και ως προς τη δική του προεδρική συνδρομή και παρεμβάσεις, ανεξάρτητα με τις περιορισμένες αρμοδιότητες του.
Να το επαναλάβω Ζωή και Κυριάκο; Το μεγάλο κάλεσμα της Κοινωνίας για ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ. Και σε αυτή την περίοδο του θυμού και της οργής, εκατομμύρια πολίτες είτε σε πλατείες/δρόμους είτε σε δημοσκοπικές αποτυπώσεις, εστιάζουν στην Δικαιοσύνη (και πολύ καλά κάνουν), στην φονική/εγκληματική σύγκρουση των Τεμπών.
Αυτό είπε ο Κωνσταντινος Τασούλας.
Ευκαιρία θα ήταν λοιπόν, να θέσουν τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας προ των δικών του ευθυνών και πόσο μάλλον με αυτό που είπε.
Δυστυχώς ούτε σωστή Πλεύση έκαναν, ούτε Λύση έδωσαν, με το να προσπαθήσουν να εντυπωσιάσουν με την απουσία τους.
Και ειδικότερα ο Κυριάκος Βελόπουλος, που τόση μεγάλη ευαισθησία και σπουδή δείχνει για τα εθνικά θέματα, τα θέματα εξωτερικής πολιτικής (και ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ κάνει) θα πρέπει να σκεφθεί μέσα στ’ άλλα, αν πρέπει να δίνουμε την εντύπωση ή την διευκόλυνση στο φορτισμένο με ένταση διεθνές περιβάλλον, αλλά και στον κάθε Ταγίπ Ερντογάν ή Τζεβντέτ Γιλμάζ, ότι ο Πρόεδρος της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ Δημοκρατίας δεν έχει γύρω του την επιβεβλημένη ΕΘΝΙΚΗ ενότητα απέναντι σε επιθετικές πολιτικές. Και ταυτόχρονα σε επιζήμιες/μη συμφέρουσες σε πολλά επίπεδα.
Και σημειώνω, ότι η εθνική/εξωτερική διάσταση θεμάτων, σε καμία περίπτωση δεν υποβαθμίζει τη εθνική τραγωδία των Τεμπών.
Την κρατά ψηλά στην πρώτη γραμμή. Αναμφίβολα πρέπει να είμαστε μια γροθιά για την αποκάλυψη και όχι την συγκάλυψη. Για την αλήθεια και όχι για την απόκρυψή της.