Το σύγχρονο διαδίκτυο είναι οριακά προβλέψιμο και βαρετό: Τεχνητή νοημοσύνη, bots, εξατομικευμένη πλοήγηση. Και που είναι το στοιχείο της έκπληξης; Δεδομένης της θλιβερής σημερινής κατάστασης, πολλοί millennials, που σεργιάνιζαν στον «παγκόσμιο ιστό» ήδη από τις αρχές του 90, διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους ότι περνούσαν πολύ καλύτερα σε σχέση με τους σημερινούς νέους.
Mέσα σε όλο αυτό το «κίνημα νοσταλγίας», αποφασίσαμε να ζητήσουμε από τους Μillennials να μοιραστούν τι θυμούνται από τις ημέρες του ίντερνετ της δεκαετίας του 90.
Οι απαντήσεις τους είναι απολαυστικές!
1. Έφτιαχναν ολόκληρες ιστοσελίδες για τους διάσημους που τους άρεσαν
«Αν ήμασταν θαυμαστές κάποιου πράγματος ή προσώπου δεν μιλούσαμε για αυτό στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Του αφιερώναμε κοτζάμ ιστότοπο. Έτσι καταλήξαμε να φτιάχνουμε ιστοσελίδες για οτιδήποτε μπορείτε να φανταστείτε», θυμάται η συγγραφέας Τζέσι Άντερσον.
2. Απελευθέρωναν όλη τους τη μικροπρέπεια στο MySpace
«To MySpace ήταν ό,τι είναι σήμερα το Facebook. Και σου έδινε την δυνατότητα να έχεις στο προφίλ σου ένα Top 8, δηλαδή μια φανερή λίστα με τους οκτώ πιο στενούς φίλους σου. Στις παρέες, ένα κοινό αστείο όταν ένας φίλος σε ενοχλούσε ήταν να τον πετάξεις έξω από το Top 8. Θεωρούταν η υπέρτατη προσβολή», μας λέει η εικαστική καλλιτέχνιδα Αγιάνα Ντέιβις.
3. Ανέμεναν με τις ώρες να φορτώσει μια φωτογραφία που τους είχαν στείλει στο mail
«Στις πρώτες μέρες του Διαδικτύου, το να ανοίγεις μια φωτογραφία από τα εισερχόμενά σου δεν ήταν μια άμεση ικανοποίηση. Ήταν ένα τεστ υπομονής. Κάναμε κλικ σε μια εικόνα και μετά... περιμέναμε. Και περιμέναμε. Μερικές φορές μάλιστα, τα παρατούσαμε στα μισά του δρόμου. Σήμερα τα αρχεία ανοίγουν στο κινητό του παραλήπτη πριν καν προλάβεις να τα στείλεις», θυμάται χαριτολογώντας ο συγγραφέας Μάρνι Μπατίστα.
4. Έφτιαχναν μια ιστοσελίδα για το άτομο τους και αξιολογούσαν το κατά πόσο ήταν δημοφιλείς
«Πριν έρθουν στη ζωή μας τα likes, μονάδα μέτρησης της ψηφιακή επιρροής ήταν οι επισκέπτες της ιστοσελίδας του καθένα μας. Οι επισκέπτες της ιστοσελίδας σου μπορούσαν μάλιστα να σου αφήσουν και ενυπόγραφο δημόσιο μήνυμα. Όποιος είχε τα περισσότερα θεωρούταν ο σταρ της παρέας», θυμάται ο συγγραφέας Μπράιαν Φλέμινγκ.
5. Έφτιαχναν παράνομα αντίγραφα ολόκληρων μουσικών άλμπουμ
«Τότε δεν υπήρχε μνήμη στο κινητό. Ούτε εφαρμογές όπως το Spotify. Τα CD ήταν πολύτιμα. Πλέον, ό,τι μουσική κι αν θέλουμε να ακούσουμε, το κάνουμε απευθείας από κινητό μας τηλέφωνό» αναφέρει η Αγιάνα Ντέιβις
6. Έπιαναν ψιλοκουβέντα με διασημότητες στο AIM. Ή τουλάχιστον έτσι πίστευαν
«To AIM ήταν κάτι σαν ανοιχτό φόρουμ. Οποιοσδήποτε μπορούσε να μιλήσει με τον οποιοδήποτε. Ωστόσο, ενώ ως έφηβοι χαιρόμασταν που συνομιλούσαμε για παράδειγμα με τον Λεονάρντο Ντι Κάπριο, δεν υπάρχει καμία απόδειξη ότι ήταν πράγματι αυτός», ανακαλεί η κωμικός Βιξ Λέιτον.
7. Βαθμολογούσαν αγνώστους στο HotorNot.com
«Το HotorNot.com ήταν ένας ιστότοπος που δημιουργήθηκε από δύο ηλεκτρολόγους μηχανικούς και επέτρεπε στους χρήστες να ανεβάζουν φωτογραφίες τους για να βαθμολογηθούν από άλλους χρήστες σε μια κλίμακα από το 1 έως το 10. Θυμάμαι ότι τις Παρασκευές περνούσαμε ολόκληρα τα βράδια μας με τη φίλη μου την Κρίσταλ, βαθμολογώντας ανθρώπους σαν να ήμασταν κριτές σε τηλεοπτική εκπομπή» σημειώνει η Μέρι Γουόνγκ, δημοσιογράφος.
8. Όταν ήθελαν να πάνε κάπου για πρώτη φορά, εκτύπωναν τον χάρτη της περιοχής στο MapQuest
«Το αυτοκίνητό μου ήταν γεμάτο με εκατοντάδες χάρτες από το MapQuest. Σήμερα απλά πατάω το κουμπί της έναρξης στο GPS και φτάνω παντού στο άψε σβήσε», θυμάται και πάλι η Τζέσι Άντερσον.
9. Επιμελούνταν το δικό τους ημερήσιο περιοδικό στο AOL
«Πριν γίνω ρεπόρτερ, ήμουν δημιουργός περιεχομένου στην AOL. Ήταν ένα πρόγραμμα που σου επέτρεπε να στέλνεις το δικό σου ενημερωτικό δελτίο μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου και να το λαμβάνουν όσοι επιθυμούν να είναι αναγνώστες σου. Στη μορφή έμοιαζε κάπως με το σημερινό Newsletter», μας πληροφορεί η Γουόνγκ.
10. Τα μηνύματα «αλυσίδα»
«Όταν ανακαλύφθηκε το email τα δάχτυλά μας πήραν φωτιά. Στέλναμε διαρκώς μηνύματα για να κάνουμε φάρσα, τα οποία προωθούσαμε τουλάχιστον σε 10 άτομα. Και προειδοποιούσαμε τάχα, πως αν και οι παραλήπτες δεν το προωθούσαν σε άλλα 10 άτομα θα είχαν κακή τύχη για τα επόμενα επτά χρόνια! Καταλαβαίνεται τι γινόταν: 1000 mail μέσα σε μια ώρα», θυμάται η προπονήτρια Κόρτνι Καρίνι.
11. Χρησιμοποιούσαν τον υπολογιστή για να επισκεφτούν το Facebook
«Τώρα, Facebook, Instagram, X και TikTok είναι όλα εγκατεστημένα στο κινητό. Οπότε πλέον, είναι τρομερά σπάνιο να συνδεθούμε στα social media από τον υπολογιστή», περιγράφει ο Μπατίστα.
12. Εγγράφονταν σε λίστες παραληπτών μαζικών email
«Εγώ ήμουν για παράδειγμα σε μια λίστα μαζί με όλους τους φαν ενός βρετανικού συγκροτήματος, των Catatonia. Και μάθαινα τα πάντα για τις επερχόμενες εμφανίσεις τους. Βέβαια δεν είχα την παραμικρή σχέση με τους υπόλοιπους παραλήπτες και σήμερα, μπορεί κανείς να ενημερωθεί για τα επόμενα βήματα ενός καλλιτέχνη από το Instagram του», καταλήγει η κωμικός Βιξ Λέιτον.
13. Έστελναν ερωτικά μηνύματα για γνωριμίες μέσω Skype
«Πλέον υπάρχουν εφαρμογές ειδικά για αυτό το σκοπό. Οπότε δεν συνιστώ να κάνετε κάτι τέτοιο», αστειεύεται η Κέιτι Γου, συγγραφέας μυθιστορημάτων.
14. Μιλούσαν για gaming και ταινίες επιστημονικής φαντασίας στο Fanfiction.net
«Αφιερώναμε ώρες συζητώντας για τον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών στο τσατ του Fanfiction.net. Σήμερα αντίστοιχες συζητήσεις γίνονται μέσω κλειστών ομάδων στο Facebook», θυμάται ο Τομ Γου.
15. Αναζητούσαν το κοινό τους μέσω του WebRings
«Προτού εμφανιστεί η Google και τα trends της, οι χορηγούμενες, τα hashtag, το να διαχειρίζεσαι έναν ιστότοπο ήταν σαν να χτίζεις το σπίτι σου βαθιά μέσα στο δάσος: Για να σε ανακαλύψουν, χρειαζόταν να φτιάξεις έναν χωματόδρομο και αυτός στη συνέχεια να συνδεθεί με άλλες κεντρικές οδούς. Mε εργαλεία όπως το WebRings όμως, μπορούσες να ενσωματωθείς σε μια ευρύτερη κατηγορία ιστοτόπων που συνδέονταν μεταξύ τους μέσα από ένα συγκεκριμένο θέμα. Συνήθως εκπαιδευτικό ή κοινωνικό. Οπότε, αν κάποιος χρήστης έκανε μια γενική έρευνα γύρω από το εκάστοτε εκπαιδευτικό ή κοινωνικό θέμα στο WebRings, είχες πιθανότητες να πέσει και επάνω στη δική σου ιστοσελίδα», λέει ο Τόμας Χερμπστ, προγραμματιστής.
16. Άφηναν ανοιχτό τον υπολογιστή, περιμένοντας ένα mail από το άτομο που είχαν βάλει στο μάτι
«Τώρα πια το μήνυμα έρχεται και μας βρίσκει όπου κι αν είμαστε», μας λέει ο Μάρνι Μπατίστα.
17. Επισκέπτονταν μια ιστοσελίδα με μοναδικό περιεχόμενο ένα μωρό που χορεύει
«Κάπως έτσι, το κακοσχεδιασμένο γραφικό ενός μωρού που χόρευε cha-cha έγινε viral, δεκαετίες πριν αντιληφθεί η δική μας γενιά τι σημαίνει να γίνεσαι viral», θυμάται η Τζούντι Μέλτζερ, συγγραφέας του «Your Face Lights up the World».
18. Δεν είχαν πρόσβαση στο διαδίκτυο από το κινητό
«Κάτι τέτοιο ήταν πανάκριβο και οι περισσότεροι γονείς δεν το συμπεριελάμβαναν στο οικογενειακό πακέτο. Και κανείς από όσους ήξερα και είχαν κινητό δεν είχαν πρόσβαση στο διαδίκτυο», θυμάται ο Σ. Β. Λι, συγγραφέας μυθοπλασίας για νέους, όπως το βιβλίο του «Minecraft: The Shipwreck».
19. Έφτιαχναν τα δικά τους gif και memes σε περίπλοκα προγράμματα σχεδιασμού
«Πολύ πριν υπάρξει το Giphy, ο καθένας μας έπρεπε να δημιουργήσει το δικό του GIF. Εγώ έμαθα να δημιουργώ GIF στο Photoshop. Μεγάλη ταλαιπωρία!» θυμάται η οικονομολόγος Λία Χάμπερμαν.
20. Ξόδευαν υπερβολικά πολύ χρόνο στη σύνταξη μηνυμάτων
«Πριν από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και τα smartphone, όταν τα μηνύματα κειμένου είχαν τεράστιους περιορισμούς, όπως το όριο των χαρακτήρων, σκεφτόμασταν υπερβολικά το κάθε μας μήνυμα. Τώρα τα social μας αφήνουν περιθώρια να κάνουμε και ένα λάθος. Είναι δωρεάν και υπάρχει η δυνατότητα επεξεργασίας και διαγραφής μηνυμάτων», μας λέει με ένα αίσθημα ευγνωμοσύνης η κωμικός Μάγκι Φις.
