Γενεύη, 18 Μαρτίου 2025, απέναντι από τον Γ.Γρ. του ΟΗΕ, Α. Γκουτέρες, ο Πρόεδρος Νίκος Φ. Χριστοδουλίδης δεξιά, ο Ερσίν Ρ. Τατάρ του τουρκικού κατοχικού καθεστώτος και πίσω στο κέντρο (στο δεξί χέρι του ΠτΔ) ο Αχιλλεύς Κ. Αιμιλιανίδης ανάμεσα σε άλλους παρακαθήμενους.
Σε ένα ερώτημα κατέληγε το «Ειρήσθω» την παρελθούσα Κυριακή: «Με πόσο λιγότερες ζημιές θα κατορθώσει να επανέλθει από την Γενεύη, ο εκεί μετέχων ως ‘‘εκπρόσωπος της ε/κ πλευράς’’ και 8ος Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Νίκος Φ. Χριστοδουλίδης;». Αναφερόταν στην «άτυπη Πενταμερή» (παλαιόθεν βρετανο-τουρκικής επινόησης) που πραγματοποιήθηκε την παρελθούσα Δευτέρα και Τρίτη, 17 και 18 τρ., στην εν λόγω πόλη, υπό την αιγίδα του «οικοδεσπότη» Γ.Γρ. του ΟΗΕ, με την συμμετοχή υπουργών των «Τριών Εγγυητριών», Βρετανίας, Τουρκίας, Ελλάδος και των «ηγετών των δύο κοινοτήτων» της Κύπρου, με σκοπό την νεκρανάσταση των διαπραγματεύσεων «επίλυσης» του Κυπριακού.
Απάντηση στο τεθέν ερώτημα είναι ότι: Δεν προστέθηκαν, ευτυχώς, κι άλλες ζημιές, στην απ’ αρχής αναποτελεσματική και συμφερότερη για την Τουρκία (εισβολέα - κατακτητή) διαπραγματευτική διαδρομή, στην οποία παγιδεύτηκε από το 1974 και εντεύθεν ο Ελληνισμός.
- Την διαδρομή των μακροχρόνιων «διακοινοτικών συνομιλιών».
- Με τα αλλεπάλληλα ανθελληνικά κατ’ ουσίαν «Σχέδια λύσης».
- Και τις Πενταμερείς υποβιβασμού της Κυπριακής Δημοκρατίας σε... «κοινότητα».
- Διαδρομή, αλίμονο, έναντι της οποίας, οι διαδοχικές κυβερνήσεις Κύπρου και Ελλάδος δεν κατόρθωσαν να επινοήσουν και να υλοποιήσουν μιαν άλλη επωφελέστερη στρατηγική.
Επί μισό ήδη αιώνα (1974-2025) η Τουρκία εισβολέας κατακτητής, ατιμώρητη, ανεμπόδιστη και θωπευόμενη διεθνώς, μονιμοποιεί τα παρανόμως «κεκτημένα» της και τα συνεχιζόμενα εγκλήματα πολέμου που διαπράττει επί των σκλαβωμένων εδαφών της Κυπριακής Δημοκρατίας. Επιδιώκοντας με αταλάντευτη επιμονή και αδιατάρακτη υπομονή να εκμαιεύσει κιόλας την νομιμοποίησή τους με... ελληνική υπογραφή! Το δε επίτευγμά της στην Κύπρο απετέλεσε και αποτελεί την καθοδηγητική συνταγή (και την... «μόλα» των ραφτάδικων στο κόψιμο-ράψιμο) για την ανάπτυξη ήδη της νεο-οθωμανικής στρατηγικής που επιχειρεί η επεκτατικότητά της σε βάρος και των άλλων λαών και εδαφών, τα οποία συγκαταλέγονται στα «σύνορα της καρδιάς» της.
Ωστόσο, η παρέλευση την πεντηκονταετίας έδειξε πως στο εν λόγω χρονικό διάστημα δεν επαληθεύτηκε ακόμη ο θουκυδίδειος «κανόνας» των ιμπεριαλιστών εισβολέων – κατακτητών στον «Μηλίων Διάλογο», ότι «ο ισχυρός επιβάλλει όσα του επιτρέπει η δύναμή του και ο ανίσχυρος υποχωρεί όσο του επιβάλλει η αδυναμία του».
Τουτέστιν, δεν είναι εισέτι τόσο πανίσχυρη η Τουρκία και ούτε κατήντησε τόσο άθλια ανίσχυρος ο Ελληνισμός, ώστε η πρώτη να εξαναγκάσει τον δεύτερο σε συνθηκολόγηση και παράδοση.
Απόδειξη: Η εις χείρας των Ελλήνων Κυπρίων διασωζόμενη και ενισχυόμενη Κυπριακή Δημοκρατία.
- Όχι μόνο δεν εξαθλιώθηκε «εκλιπούσα» κατά πως την έχει προγράψει η Τουρκία, αλλ’ απέκτησε και αρμοδιότητα ως κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης να έχει λόγο ακόμη και για την πορεία των ευρω-τουρκικών σχέσεων.
- Απέκτησε και σχέσεις «στρατηγικού συμμάχου» με την υπερδύναμη των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής. Παρακάμπτοντας και το επί χρόνια ισχύον (υπέρ της Τουρκίας) αμερικανικό «εμπάργκο» εξοπλισμού των κυπριακών ενόπλων δυνάμεων.
- Απέκτησε και τη δυνατότητα στρατηγικής αξιοποίησης της γεωγραφικής της θέσης στην ευρύτερα φλεγόμενη περιοχή. Αξιοποίηση την οποία σφετερίζονταν τόσα χρόνια η Βρετανία και εποφθαλμιά η Τουρκία.
- Απέκτησε μαζί με την Ελλάδα και τις προοπτικές ενδυνάμωσης των σχέσεών της με ισχυρές χώρες της γειτονιάς, την Αίγυπτο, τον Ισραήλ αυξάνοντας την προίκα της και στα υποθαλάσσια κοιτάσματα φυσικού αερίου.
- Και το σημαντικότερο όλων. Ο Ελληνισμός δεν απειλείται πλέον από τον (προγονόθεν) χειρότερο εχθρό του: Τους εθνικούς διχασμούς, τα εμφύλια πάθη, τους εμφυλίους πολέμους και τις δικτατορίες. Και αυτό αποτελεί το μεγαλύτερό του επίτευγμα, μετά τον όλεθρο που υπέστη τον Ιούλιο και Αύγουστο του 1974 στις προδομένες κυπριακές Θερμοπύλες.
Προσόντα είν’ όλ’ αυτά. Αμφοτέρων των κρατών του Ελληνισμού. Τα οποία παρέχουν στους εν Λευκωσία και εν Αθήναις κυβερνώντες και πολιτεύοντες, πολύτιμο εφαλτήριο. Για να στρατηγήσουν τον ασφαλέστερο διάπλου Κύπρου και Ελλάδος μέσα από το πλήθος των επικίνδυνων Συμπληγάδων της εποχής μας.
- Η Τουρκία δεν προβλέπεται (ακόμη) να πάψει να είναι... Τουρκία. Οι κατά καιρούς προβαλλόμενες φαντασιώσεις των ονειροπαρμένων ημετέρων «επαναπροσεγγιστών», προϊόν στρατηγικής και μορφωτικής ανεπάρκειας, ναυαγούν κατ’ επανάληψιν στα «ήρεμα νερά» της «γαλάζιας πατρίδας» και στα «σύνορα της καρδιάς» του μονοκράτορα της επεκτατικότητας του επίδοξου νεο-σουλτάνου Ερντογάν. Ο οποίος ονειρεύεται φωνηέντως κιόλας τον νεο-οθωμανισμό του ως θριαμβευτή μέχρι το... 2053, υπενθυμίζοντας το 1453 της Άλωσης της Κωνσταντινούπολης. Και μέχρι το... 2071, για να συνάδει με το 1071 της Μάχης του Μαντζικέρντ. Και που γι’ αυτό καιροφυλακτεί αδιάκοπα μεθοδεύοντας όπου βρει καθημαγμένες χώρες, νέες προελάσεις τύπου Συρίας. Ραδιουργώντας νέους τουρκικούς ρόλους σε ευρωπαϊκές άμυνες. Και νέες «εγγυήτριες» διεισδύσεις σε Ουκρανίες. Εξαλείφοντας, συνάμα, απηνώς κάθε διαφαινόμενη αντιπολίτευση τύπου Ιμάμογλου στο εντός Τουρκίας καθεστώς της μονοκρατορίας του.
Πρωτοφανής ραγδαία ρευστότητα είναι τώρα παγκοσμίως η κατάσταση στις όλο και επικινδυνότερες εξελίξεις των διεθνών σχέσεων. Συρόμαστε, λένε, σε αχαρτογράφητα νερά. Χωρίς καμιά βεβαιότητα τι τέξεται η επιούσα. Στρατηγική δεξιότητα επιβίωσης είναι να προπαρασκευάζεσαι για όλα, ακόμα και για τα χειρότερα που δυνατόν να προκύψουν. Και μία ήταν, είναι και θα είναι η «συνταγή» της ωφελιμότερης προετοιμασίας:
- Η ενδυνάμωση όλων ανεξαιρέτως των εσωτερικών και εξωτερικών Συντελεστών Ισχύος: Της στρατιωτικής, της διπλωματικής, της οικονομικής, της κοινωνικής, της φρονηματικής - αγωνιστικής ισχύος.
- Με αγρύπνως γρηγορούσα και αναπτυσσόμενη στρατηγική νοοτροπία.
- Και εγκαιροφλεγή για κάθε περίσταση στρατηγικό σχεδιασμό.
- Άξιο να αποδίδει ως ικανός πολλαπλασιαστής ισχύος.
- Και αυτό είναι το πρώτιστο καθήκον των κυβερνώντων σε Λευκωσία και Αθήνα. Και γι’ αυτά ακριβώς θα πρέπει να κρίνονται, να υπερψηφίζονται ή να καταψηφίζονται από το εκλογικό σώμα οι όποιοι πολιτικοί σχηματισμοί διεκδικούν την εξουσία. Διαφυλάσσοντας ως κόρην οφθαλμού την δημοκρατικότητα του πολιτεύματος και τον εξοβελισμό κάθε ίχνους εμφυλίων παθών.
Η Γενεύη του Μαρτίου 2025 αποφάσισε να προετοιμάζει τον προσεχή Ιούλιο ως συνέχεια των «διεργασιών» για το Κυπριακό. Άγνωστο τι θα «μεσολαβήσει» εδώ και διεθνώς στο πεντάμηνο μεσοδιάστημα. Αναγκαία ζητούμενο είναι η ενδυνάμωση Κύπρου και Ελλάδος. Ως η μοναδική διασφάλιση για περιθώρια επωφελών χειρισμών. Και αποφυγής χειρότερων μεταπτώσεων...
Πρώτη δημοσίευση Σημερινή