Μετά τον «ξαφνικό θάνατο» της Uber, η κυβέρνηση συνεχίζει στο ίδιο μονοπάτι και, πλέον, βάζει στο στόχαστρό της, την Airbnb και τη δράση της στη χώρα μας (δείτε εδώ αναλυτικά). Η φιλοσοφία των δύο εταιρειών παρόμοια, όπως και ο τρόπος λειτουργίας τους. Και γεννάται η απορία, τελικά ποιο είναι το ύστατο κριτήριο για την κυβερνητική στρατηγική: τα φορολογικά έσοδα ως αυτοσκοπός ή η προσφορά της καλύτερης δυνατής υπηρεσίας προς τον πολίτη; Η απάντηση στο δίλημμα φαίνεται ότι για τους σημερινούς κυβερνώντες και ενδεχομένως και για τους προηγούμενους, είναι μονόδρομος: έσοδα και πάλι έσοδα. Όμως, αυτή η μονοσήμαντη προσέγγιση εμποδίζει την ορθή αντίληψη των όσων συμβαίνουν γύρω μας και πολύ περισσότερο, όσων πρόκειται να συμβούν.
Για παράδειγμα, υπάρχει μία κυβερνητική ρητορική εθνικής υπερηφάνειας για τον αριθμό των τουριστών που φτάνουν στη χώρα μας. Δεν εξετάζεται, όμως, ποιος είναι ο ρόλος του Airbnb σε αυτήν τη διαδικασία. Πόσα καταλύματα προστέθηκαν μέσα από την πλατφόρμα στο εθνικό σύνολο. Πολύ περισσότερο, ποια είναι η συνεισφορά της στην οικονομία και αν αυτή αποτιμάται σωστά, με τα θετικά και τα αρνητικά της. Πόσες οικογένειες στηρίζονται οικονομικά και κατάφεραν να επιβιώσουν στη λαίλαπα της κρίσης, πόσοι άνθρωποι ελπίζουν σε ένα καλύτερο αύριο, κοιτώντας τις κρατήσεις στις σελίδες του Airbnb;
Είναι δεδομένο, βέβαια, το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν όσοι αναζητούν μακροπρόθεσμη ενοικίαση και δεν βρίσκουν τίποτα ή οι τιμές έχουν ανέβει στα ύψη στις περιοχές που ενδιαφέρονται. Αυτή, όμως, είναι η τέχνη της πολιτικής. Να αναζητά και να βρίσκει λύσεις στα υπάρχοντα προβλήματα με τον καλύτερο δυνατό τρόπο ή τον λιγότερο επιζήμιο. Όχι μέσα από τη δαιμονοποίηση και συνάπτοντας συγκυριακές συμμαχίες. Όπως υποστηρίζει ο Νίκος Τσοπανάκης, επικεφαλής της εταιρείας House of Athens, που δραστηριοποιείται στη διαχείριση ακινήτων μέσω Airbnb «ένας φόρος επί των ημερών ενοικίασης, στην τιμή επί του ενοικίου θα αποτελούσε ένα αποτελεσματικό μέτρο. Θα ήταν όλοι κερδισμένοι». Η πρακτική αυτή εφαρμόζεται παγκοσμίως σε άλλες χώρες στις οποίες λειτουργεί η Airbnb και η εταιρεία εισπράττει τους σχετικούς φόρους και τα τέλη και τα διαβιβάζει στο κράτος ή στις τοπικές αρχές. Σίγουρα πιο αποτελεσματικό από την αποστολή καμουφλαρισμένων εφοριακών σε Airbnb καταλύματα και στην υποθετική διασταύρωση στοιχείων. Άντε να βρεις ποιοι και πόσοι εισπράττουν τα χρήματά τους μέσω Paypal για παράδειγμα. Και αυτό, εργαλείο του διαβόλου...
Κανείς δεν μπορεί να υποστηρίξει ότι είναι ένα ζήτημα που έχει εύκολη απάντηση. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το γεγονός ότι το Eurogroup επιχείρησε πριν από μερικούς μήνες να βρει κοινό τόπο στην επιβολή ενός φόρου στις GAFA χωρίς όμως αποτέλεσμα. Η επιπλέον φορολόγηση καινοτόμων επιχειρήσεων, ακόμη και αλλότριων, θα ήταν για την Ευρώπη σαν να πυροβολεί τα πόδια της.
Ίσως, λοιπόν, να πρέπει να γίνει κατανοητό ότι η μεταβολή - το disruption, όπως είναι ο αγγλικός όρος - που φέρνει ένα επιτυχημένο startup σε μία ολόκληρη βιομηχανία σημαίνει κάτι και αυτό το κάτι πρέπει να αποτιμάται στο σωστο εννοιολογικό και χρονικό πλαίσιο. Και ίσως, λέω ίσως, αφού αλλάξει πλώρη στο θέμα της Airbnb, η κυβέρνηση θα πρέπει να επανεξετάσει τους ειδικούς όρους του νομοσχεδίου μεταφορών που εξοστράκισαν την Uber, και μάλιστα σε απόλυτη αρμονία με τις θέσεις της αξιωματικής αντιπολίτευσης.