Η αίσθηση απουσίας, αλλά και της προσμονής, η σιωπή μα και η ελπίδα: οι σταγόνες της βροχής (δάκρυα), τα δέντρα (ζωή/τα κλαδιά ως φλέβες), και οι λαβύρινθοι (του μυαλού).
Κάπως έτσι οι φωτογραφίες της Ειρήνη Ευριπίδου αναφέρονται στις ανεκπλήρωτες επιθυμίες και όνειρα, στις ανανταπόδοτες αγάπες. Όλα τα πράγματα που παραμένουν ασχημάτιστα, διπλωμένα σε πολλαπλά στρώματα ενός σκοτεινού ουρανού. Όλα τα πράγματα που δεν έχουν συμβεί ακόμα. Αλλά ίσως μια μέρα… (Maybe one day…)
«Maybe one day», λοιπόν, είναι ο τίτλος της έκθεσης της φωτογράφου και ποιήτριας, Ειρήνης Ευριπίδου, που συνομιλεί με την έκθεση ζωγραφικής του Σάββα Γεωργιάδη με τον τίτλο «Εν προόδω» στην γκαλερί Ευριπίδη, μια έκθεση που διαρκεί μέχρι τις 26 Ιουνίου.
Οπως αναφέρει η ίδια, η φωτογραφία γοητεύει την Ειρήνη Ευριπίδου γιατί χαρίζει την αθανασία στη στιγμή. Είναι το μέσον για να έχουμε παντού μαζί μας, τη συγκίνηση που νιώσαμε μπροστά σε ένα τοπίο ή μέσα σε ένα κτήριο.
Και το μήνυμα που περνούν οι φωτογραφίες της που δημιουργήθηκαν σε Αθήνα και στο Λονδίνο είναι αισιόδοξο: Υπάρχει ακόμα ελπίδα.
«Αυτή η αριστοτεχνική ακροβασία της Ειρήνης ανάμεσα σε μια ποιητική που εμπνέεται μακροκοσμικά από τη Σύλβια Πλαθ και τα αγωνιώδη αδιέξοδα της σκοτεινής πλευράς της ζωής και σε μια εικόνα η οποία, παρόλο που μας εκθέτει στην μυστηριακή ατμόσφαιρα του παγερού τοπίου, επιτρέπει την αντανάκλαση του δικού της και δικού μας μαζί μικρόκοσμου. Με την ίδια βαρύτητα ενδιαφέρον η Ειρήνη αντιπαραβάλει το μεγάλο με το μικρό, το πολύ με το ελάχιστο, το άπειρο με το πεπερασμένο σηματοδοτώντας έτσι τη θέση και την διαδρομή του ανθρώπου μέσα στο κόσμο», αναφέρει ο ζωγράφος Χρήστος Παλλαντζάς.
- Γιατί διαλέξατε τον τίτλο «Maybe one day» για την νέα σας έκθεση; Ποιες σκέψεις και συναισθήματα θέλετε να υποδηλώσετε;
Σε μια εποχή αβεβαιότητας και φόβου, το «Maybe one day» αναφέρεται στις ανεκπλήρωτες επιθυμίες και όνειρα, στις ανανταπόδοτες αγάπες, σε όσα φοβηθήκαμε να κάνουμε, σε όσα δεν μπορέσαμε ή δεν τολμήσαμε. Μα είναι ίσως και ένα μικρό φως μέσα στο σκοτάδι, μια ελπίδα ότι αυτά που ονειρευόμαστε και δεν έχουν συμβεί ακόμα… ίσως συμβούν… ίσως μια μέρα…
- Από ποια περίοδο είναι οι φωτογραφίες που παρουσιάζετε; Υπάρχει κάποια θεματική σύνδεση μεταξύ τους;
Οι περισσότερες φωτογραφίες είναι τραβηγμένες τα τελευταία χρόνια, στις διαδρομές μου ανάμεσα στο Λονδίνο και την Αθήνα.
Το θέμα στο οποίο επικεντρώνομαι και με εκφράζει είναι η αίσθηση απουσίας, αλλά και της προσμονής, η σιωπή μα και η ελπίδα: οι σταγόνες της βροχής (δάκρυα), τα δέντρα (ζωή/τα κλαδιά ως αρτηρίες, φλέβες), και οι λαβύρινθοι (του μυαλού).
- Τι είναι αυτό που σας τράβηξε στη φωτογραφία;
H ανάγκη να συλλαμβάνω μία στιγμή όχι μόνο για να την απαθανατίσω, αλλά και για να την κάνω δική μου.
- Ποιο είναι το μήνυμα που θέλετε να μεταδώσετε μέσα από τα έργα σας;
Το έργο τελειώνει πάντα στο θεατή. Η αλήθεια του θεατή συναντιέται μα τη δική μου, πετυχαίνοντας μια επικοινωνία μεταξύ θεατή και καλλιτέχνη. Το μήνυμα που θέλω να περάσω είναι ότι υπάρχει ελπίδα…
- Πόσο σας έχει επηρεάσει ως άνθρωπο κι ως καλλιτέχνη η πανδημία του κορονοϊού κι ο εγκλεισμός που βιώνουμε αυτή την περίοδο;
Όλη αυτή η δύσκολη περίοδος που βιώνουμε όλοι μας, για μένα ήταν ευκαιρία να εμβαθύνω τη δουλειά μου, ξαναδουλεύοντας τα γραπτά μου, μελετώντας θεατρικά κείμενα και ποίηση, ως μέρος των σπουδών μου. Επειδή δεν είχα τη δυνατότητα να βγάλω καινούριες φωτογραφίες, επεξεργάστηκα μια σειρά φωτογραφιών μου.
- Πώς προέκυψε η ενασχόλησή σας με την ποίηση; Ποιοι ποιητές σας έχουν επηρεάσει περισσότερο πιστεύετε;
Η ποίηση με γοήτευε και με απασχολούσε πάντα. Από την εποχή του σχολείου ήταν το μέσο έκφρασης μου. Περισσότερο με έχουν επηρεάσει η Sylvia Plath, Anne Sexton, Edgar Alan Poe.
- Έχετε γεννηθεί και σπουδάσει στο Λονδίνο. Πώς σας διαμόρφωσε αυτό πιστεύετε;
Είχα την ευκαιρία να ζήσω και να σπουδάσω σε μια από τις μεγαλύτερες πρωτεύουσες του κόσμου, με αποτέλεσμα να αποχτήσω μια πιο σφαιρική άποψη του κόσμου, στοιχείο, το οποίο θεωρώ σχεδόν απαραίτητο για τους καλλιτέχνες σήμερα.
- Φωτογραφία, ποίηση, χορός και υποκριτική. Που βρίσκεται η καρδιά σας;
Δεν μπορώ να ξεχωρίσω, όλα αλληλοσυμπληρώνονται – είναι κομμάτια του εαυτού μου που μου επιτρέπουν να εκφράζομαι με διαφορετικούς τρόπους, αλλά εξίσου σημαντικούς.
- Τι, πιστεύετε, σας έχει προσφέρει στο επάγγελμά σας η οικογενειακή σχέση με την γκαλερί Ευριπίδη;
Μου έχει προσφέρει τη δυνατότητα να συναντηθώ και να επικοινωνήσω άλλους συνάδελφους και το φιλότεχνο κοινό.
- Ποια τα σχέδιά σας για την γκαλερί Ευριπίδη;
Πάντα το σχέδιο ήταν να συνεχίσουμε να αναδεικνύουμε τη δουλειά σύγχρονων καλλιτεχνών και να δίνουμε βήμα στους νέους καλλιτέχνες.
- Σε τι μπορεί να ελπίζει ένας νέος καλλιτέχνης στην Ελλάδα που βίωσε την οικονομική κρίση και τώρα την παγκόσμια πανδημία;
Θεωρώ ότι ο νέος καλλιτέχνης δεν πρέπει να απελπίζεται, ούτε να παρεκκλίνει ποτέ από το στόχο του. Η σκληρή δουλειά και η αφοσίωση θα τον βοηθήσει να πάει μπροστά.
Λίγα λόγια για την Ειρήνη Ευριπίδου
Η Ειρήνη Ευριπίδου κατάγεται από την Κύπρο, αλλά ζει στην Αθήνα.
Σπούδασε Ψηφιακές Ανθρωπιστικές Επιστήμες σε πτυχιακό και μεταπτυχιακό επίπεδο στο King’s College London και University College London και έχει εργαστεί σε σχετικούς τομείς στην Αγγλία και την Ελλάδα.
Aπό μικρή ηλικία επέδειξε μεγάλο ενδιαφέρον για την τέχνη και την καλλιτεχνική έκφραση, και κυρίως την έκφραση μέσα από την ποίηση και τη φωτογραφία.
Το 2011 κυκλοφορεί την πρώτη της ποιητική συλλογή με τίτλο «Γυάλινα Τριαντάφυλλα», και το Σεπτέμβριο του 2016 ακολουθεί η δεύτερη ποιητική συλλογή με τίτλο «Ονειροπολήσεις (ενός φεγγαριού)», από τις εκδόσεις ΑΙΟΛΟΣ.
Από το Νοέμβριο του 2010 μέχρι τον Ιουνίου 2011 παρακολουθεί το σεμινάριο φωτογραφίας με τίτλο «Εισαγωγή στη Δημιουργική Φωτογραφία», με δάσκαλο τον φωτογράφο Πλάτωνα Ριβέλλη.
Το 2014, παρουσιάζει την έκθεση μακροφωτογραφίας «Urban contradiction – Journey under the sun» στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης.
Είναι συνιδρύτρια της Evripides Art Gallery στην Αθήνα, όπου εργάζεται από το 2015.
Από τον Σεπτέμβριο του 2019 άρχισε να σπουδάζει υποκριτική στο Θέατρο των Αλλαγών. Τον Οκτώβριο του 2020 έγινε δεκτή στην ”Ανωτέρα Δραματική Σχολή Ίασμος”, όπου συνεχίζει τις σπουδές της.