Ένα νέο μοντέλο δείχνει πώς εξελίχθηκε η επιφάνεια του πλανήτη μας μέσα στα τελευταία εκατό εκατομμύρια χρόνια, από τη μετατόπιση των τεκτονικών πλακών μέχρι την κίνηση των ιζημάτων.
Τα εν λόγω animations αποτελούν την πιο λεπτομερή εικόνα της ιστορίας της τοπογραφίας της Γης που έχει υπάρξει ως τώρα, απεικονίζοντας τον σχηματισμό βουνών, την ανάπτυξη λεκανών και τη μεταφορά μεγάλων μαζών ιζημάτων ανά τον πλανήτη μέσω διάβρωσης.
Τα animations δείχνουν τις κινήσεις των τεκτονικών πλακών- των μεγάλων κομματιών φλοιού που χτυπούν το ένα με το άλλο σχηματίζοντας οροσειρές και απομακρύνονται σχηματίζοντας λεκάνες ωκεανών. Όταν αυτές οι πλάκες βυθίζονται στον μανδύα, τότε προκύπτουν ηφαίστεια και σεισμοί. Ωστόσο υπάρχουν και άλλες δυνάμεις που διαμορφώνουν την επιφάνεια: Η υγρασία διαβρώνει την επιφάνεια, ενώ υπάρχουν μεταβολές στα επίπεδα του διοξειδίου του άνθρακα στον αέρα, δημιουργώντας έναν κύκλο όπου η γη συνδέεται με την ατμόσφαιρα.
Αν και ο «χορός» των ηπείρων έχει μελετηθεί εκτενώς, έχουμε ακόμα περιορισμένες γνώσεις ως προς την κατανόηση και την απεικόνιση της εξέλιξης της επιφάνειας της Γης, λέει στο Live Science ο Τρίσταν Σάλες, senior lecturer γεωεπιστημών στο Πανεπιστήμιο του Σίδνεϊ και lead author ενός νέου επιστημονικού άρθρου που περιγράφει το μοντέλο, το οποίο δημοσιεύτηκε στις 2 Μαρτίου στο Science.
«Αυτό που φέρνουμε με αυτό το νέο μοντέλο είναι ένας τρόπος να αξιολογήσουμε πώς αυτή η επιφάνεια έχει αλλάξει (παγκόσμια και σε κλίμακες γεωλογικού χρόνου), έχει διαμορφωθεί από τις αλληλεπιδράσεις με την ατμόσφαιρα, την υδρόσφαιρα, τις τεκτονικές δυναμικές και τις δυναμικές του μανδύα».
Το μοντέλο αρχίζει 100 εκατομμύρια χρόνια πριν, εν μέσω της διάσπασης της υπερηπείρου Πανγαίας, που άρχισε περίπου 200 εκατομμύρια χρόνια πριν. Στην αρχή του animation, οι ήπειροι που θα γίνονταν η Αφρική και η Νότια Αμερική είναι ήδη αναγνωρίσιμες, με τις ηπείρους του Βορείου Ημισφαιρίου να έρχονται κοντά δεκάδες εκατομμύρια χρόνια αργότερα. Το μπλε δείχνει τη ροή του νερού, ενώ το κόκκινο την ένταση της εναπόθεσης νέων ιζημάτων.
«Αυτό το άνευ προηγουμένου μοντέλο υψηλής ανάλυσης του πρόσφατου παρελθόντος της Γης θα εξοπλίσει τους γεωεπιστήμονες με μια πιο πλήρη και δυναμική κατανόηση της επιφάνειας της Γης» αναφέρει σε σχετική ανακοίνωση ο Λορέν Χουσόν, γεωλόγος του ISTerre στη Γκρενόμπλ (Γαλλία).