Εκεί που σταμάτησε ο χρόνος, εκεί που για πάνω από 30 χρόνια υπήρχε εκείνη η διαχωριστική γραμμή που μοίραζε την Λευκωσία. Όχι πως τώρα δεν είναι μοιρασμένη αλλά τουλάχιστον για κάποιους είναι προσβάσιμη, έστω και αν χρειάζεται να δείξεις την πολιτική σου ταυτότητα ή το διαβατήριο σου.
Μια πόλη μοιρασμένη που για τη σημερινή νεολαία ήταν άγνωστη μέχρι πριν από λίγα χρόνια. Από το 2008 όμως έχουμε την ευκαιρία να την γνωρίσουμε, κάποιοι άλλοι να δουν ξανά τα σπίτια τους, τις γειτονιές που μεγάλωσαν και τα μέρη που σύχναζαν. Με μια μικρή διαφορά... Τώρα θα είναι απλά επισκέπτες.
Ένα μεγάλο μέρος των Ελληνοκυπρίων μέχρι και σήμερα αρνείται κατηγορηματικά να δείξει ταυτότητα ή διαβατήριο για να πάει στα μέρη του. Σαφώς και δεν έχουν άδικο, αλλά κανείς δεν μπορεί να κατακρίνει και όσους βάζουν τον εγωισμό τους κάτω και περνάνε στην απέναντι πλευρά. Περνώντας από το οδόφραγμα της παλιάς Λευκωσίας, τα συναισθήματα περίεργα, με λέξεις που δεν μπορείς να τις περιγράψεις.
Η βόλτα στη παλιά κατεχόμενη Λευκωσία μπορεί να είναι σύντομη αλλά αρκετή να γεμίσει συναισθήματα την ψυχή σου. Φυσικά για τους δεκάδες τουρίστες που περνούν σχεδόν καθημερινά απέναντι δεν μοιάζει το ίδιο, δεν μπορεί να τους αγγίξει.
Σημείο αναφοράς για όλους όσους επισκέπτονται την περιοχή ο καθεδρικός ναός της Αγίας Σοφίας, που πλέον έχει γίνει μουσουλμανικό τέμενος. Η ανέγερση του ναού άρχισε από τους Φράγκους το 1209 και τέλειωσε στο 1232 χτισμένο Γοτθικό ρυθμό. Το μάκρος του είναι 70 μέτρα και το πλάτος του 40 μέτρα. Ο ναός το 1954 μετονομάστηκε σε τέμενος Σελιμιέ προς τιμήν του Σουλτάνου Σελίμ Β’ (1566 – 1574) επί εποχής του οποίου κατακτήθηκε η Κύπρος από τους Οθωμανούς.
Δίπλα συναντάς την δημοτική αγορά (Belediye Pazari), που χτίστηκε το 1932 και ανακαινίστηκε το 2010.
Εκεί μπορείς να βρεις από τρόφιμα μέχρι αναμνηστικά από την κατεχόμενη Λευκωσία.
Φυσικά για αυτούς δεν υπάρχει κατεχόμενο τμήμα μιας και ονομάζονται Tουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου (ΤΔΒΚ) και αναγνωρίζονται σαν ″κράτος″ μόνο από την Τουρκία.
Μεταξύ άλλων, ένα από τα σημεία που προκαλούν μεγάλο ενδιαφέρον είναι το μεγάλο Χανι (Μπουγιούκ Χαν) ή κατά την ελληνική γλώσσα μεγάλο πανδοχείο, όπου το 2015 οι ηγέτες των δύο κοινοτήτων κάθισαν να πιουν μαζί καφέ, δείχνοντας με αυτό τον τρόπο την θέληση τους για επανένωση του νησιού.
Οποιαδήποτε στιγμή της ημέρας και αν επισκεφθείς την άλλη πλευρά θα συναντήσεις Ελληνοκύπριους να βολτάρουν, να ψωνίζουν μιας και οι τιμές στο κατεχόμενο μέρος σε σύγκριση με τις ελεύθερες περιοχές είναι κατά πολύ φθηνότερες, να πίνουν ένα καφέ ή ακόμα να τζογάρουν τα χρήματα τους στο καζίνο.
Επιστρέφοντας στις ελεύθερες περιοχές λησμονάς τον τόπο σου, άσχετα πως οι νεότεροι δεν τον έχουμε γνωρίσει... Διάφορα γιατί, τι, αν και πως τριγυρνάνε στο μυαλό σου.
