Η διάχυτη απογοήτευση της ελληνικής κοινωνίας στους πολιτικούς θεσμούς δείχνει ότι η επιδιωκόμενη αυτοδυναμία στις επικείμενες εκλογές μάλλον μοιάζει με όνειρο θερινής νυκτός. Και βέβαια όχι αδικαιολογήτως.
Όλες οι αυτοδύναμες μονοκομματικές κυβερνήσεις από την αποκατάσταση της δημοκρατίας στη Χώρα μέχρι και σήμερα, επιχείρησαν να ελέγξουν κομματικά τους κρατικούς θεσμούς και άσκησαν την εξουσία πρωτίστως για την εξυπηρέτηση κομματικών και πελατειακών σχέσεων. Και η θεμελιώδης συνταγματική αρχή του δημοκρατικού πολιτεύματος περί διάκρισης των εξουσιών σχεδόν ποτέ δεν υπήρξε σεβαστή.
Καθ’ όλη τη διάρκεια της μεταπολίτευσης μέχρι και σήμερα, η ελληνική κοινωνία συγκλονίστηκε από οικονομικά σκάνδαλα διαφθοράς, ενώ η διασπάθιση του δημοσίου χρήματος ουδέποτε έπαψε. Και απόδειξη τούτου αποτελεί το γεγονός ότι τα ίδια τα πολιτικά κόμματα είναι σήμερα υπερχρεωμένα με εκατοντάδες εκατομμύρια €, δίνοντας έτσι μία οικτρή εικόνα του πολιτικού συστήματος της Χώρας.
Η Ελλάδα, ως μέλος της ευρωπαϊκής ένωσης από το 1981, εισέπραξε εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ σε επιδοτήσεις και η οικονομία της χώρας αναπτύσσονταν με ρυθμούς ικανοποιητικούς, με τακτικές μάλιστα διαβεβαιώσεις των εκάστοτε πρωθυπουργών και υπουργών οικονομικών.
Παρά ταύτα, η Χώρα οδηγήθηκε σε πτώχευση με την υπογραφή τριών επονείδιστων μνημονίων τα οποία εξαθλίωσαν την ελληνική κοινωνία, εκτόξευσαν την ανεργία σε δυσθεώρητα ύψη, διέλυσαν τον κοινωνικό ιστό της χώρας, έδιωξαν εκατοντάδες χιλιάδες νέους ανθρώπους στο εξωτερικό και ολόκληρη η περιουσία της χώρας υποθηκεύθηκε μέχρι το τέλος του 21ου αιώνα. Και χωρίς βέβαια να γίνει ούτε η παραμικρή προσπάθεια από τα πολιτικά κόμματα για να συσταθεί μία εθνική επιτροπή, προκειμένου να ερευνήσει τα αίτια της οικονομικής καταστροφής και να αποδοθούν ευθύνες.
Και όχι μόνο η Χώρα εισήλθε ένεκα των μνημονίων σε μια υπερδεκαετή οικονομική κρίση, αλλά παράλληλα τέθηκε σε κίνδυνο και η εθνική της ασφάλεια λόγω της απόλυτης στασιμότητας των εξοπλιστικών προγραμμάτων και της οικονομικής εξαθλίωσης του ανθρώπινου δυναμικού των ενόπλων δυνάμεων.
Η ελληνική κοινωνία επλήγη ανεπανόρθωτα και η αξιοπρέπεια της δυσφημίστηκε με το χειρότερο τρόπο σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο, ενώ ακόμη και σήμερα μετρά τις ανοικτές πληγές της (ανεργία, φτώχεια, κοινωνικές ανισότητες) ως απόρροια των διαχρονικών λανθασμένων επιλογών και αποφάσεων των αυτοδύναμων και μονοκομματικών κυβερνήσεων που οδήγησαν μια ολόκληρη χώρα σε εθνική ταπείνωση.
Τούτων δοθέντων, με ποια κριτήρια και ποιες προϋποθέσεις θα μπορούσε να πεισθεί η ελληνική κοινωνία να υποστηρίξει μια κομματική αυτοδυναμία στις επικείμενες εκλογές;
***
*Ο κ. Ευάγγελος Στεργιούλης είναι Διδάκτωρ Κοινωνιολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου και Υποστράτηγος ε.α. της Ελληνικής Αστυνομίας.
https://m.facebook.com/evangelos.stergioulis