Δεν το λες και ακριβώς ιδεολογική σύγκρουση. Και δεν είναι.
Από τα τηλεοπτικά πάνελ μέχρι τα ραδιόφωνα και από τα πρωτοσέλιδα μέχρι τις ιστοσελίδες, το πεδίο σύγκρουσης των κομμάτων ενόψει του δεύτερου γύρου των εκλογών αποδίδεται βασικά ως εξής: Η ακρίβεια και πώς θα την εξολοθρεύσουμε.
Ένας ανταγωνισμός που επικεντρώνεται σε συνθήματα-επιχειρήματα περισσότερο, παρά σε κάποια συστηματική και ολοκληρωμένη μελέτη.
Είμαι δίκαιος. Ούτε από την (επιτιθέμενη σε αυτή τη φάση) αντιπολίτευση, ούτε από την αμυνόμενη κυβέρνηση, που δείχνει σε μεγάλο βαθμό να αγωνίζεται με τακτική ομάδας η οποία κατεβαίνει στο γήπεδο με πρώτο στόχο «να κρατήσει το 0 στα μετόπισθεν».
Η παρτίδα άρχισε με δοκιμαστικές βολές σχετικά με το εάν είναι ή δεν είναι κοστολογημένες οι προεκλογικές εξαγγελίες των κομμάτων, όμως πλέον έχουμε περάσει σε μία μονότονη ανταλλαγή, γύρω από το εάν πρέπει/γίνεται να μειωθεί ο ΦΠΑ ή δεν πρέπει/δεν γίνεται.
Και κάπου εκεί εξαντλείται η αγωνία των κομματικών επιτελείων για την ακρίβεια, που σύμφωνα με όλες τις μετρήσεις αποτελεί πραγματικά το κορυφαίο πρόβλημα στο μυαλό του μέσου Έλληνα οικογενειάρχη και του μέσου νοικοκυριού.
Συζήτηση με σημασία - αλλά χωρίς ουσία
Εξ ορισμού μία τέτοια δημόσια συζήτηση έχει βαρύτητα για τον ψηφοφόρο. Η τσέπη του «πονάει» αφόρητα εδώ και πολλούς μήνες, λόγω τιμών ενέργειας και πληθωρισμού ως αποτέλεσμα του πρώτου.
Μία επιχειρηματολογία με αριθμούς, υποστηριζόμενη από μία μελέτη για τις συνέπειες και από μέτρα για το πώς θα μπορούσε (αλήθεια, θα μπορούσε;) κάποιος να διασφαλίζει, ότι μία μείωση του ΦΠΑ δεν θα εξανεμιζόταν από ισόποσες αυξήσεις αμέσως μετά, όταν έμποροι και επιχειρήσεις θα έβλεπαν ενδεχομένως «χώρο» να βάλουν στα δικά τους ταμεία κάτι παραπάνω...Αυτή η συζήτηση, ναι, θα είχε τεράστιο ενδιαφέρον.
Μόνο που δεν γίνεται καθόλου.
Αντί αυτής, ακούω επιχειρήματα τύπου «η Ισπανία το έκανε».
Και με τον αντίλογο, ότι «ναι, αλλά η Ισπανία απέτυχε».
Όπου καθένας επαναλαμβάνει κουραστικά τις ίδιες φράσεις, προσπαθώντας να βρει καλύτερες ή πιο εντυπωσιακές λέξεις, όμως δεν πηγαίνει ούτε μισό βήμα παραπέρα.
Γιατί, φυσικά, η αντιμετώπιση της ακρίβειας είναι πολύ δυσκολότερη υπόθεση από μία νομοθετική ρύθμιση για μείωση του ΦΠΑ - χωρίς να συνοδεύεται από μία σειρά διαρθρωτικών αλλαγών σε αγορές, παραγωγούς, εμπόρους κλπ.
Και φυσικά διαπλέκονται και συγκρούονται συμφέροντα επιχειρηματιών, συντεχνιών, εργαζομένων και κοινωνικών ομάδων. Εννοείται!
Αν το παιχνίδι δεν αλλάξει με κάποιο γκολ ή αυτογκόλ, τότε είναι πιθανότερο να ευνοηθεί αυτός που προηγείται ήδη από τον πρώτο γύρο.
Χωρίς πειστική αντιπρόταση ή οργανωμένη επίθεση, το σκορ δεν αλλάζει.
Το ποιος θα είναι η αληθινή αντιπολίτευση, ή το πόσα κόμματα μπορεί να μπουν στη Βουλή (πιθανόν επτά, λένε οι πρώτες μετρήσεις) έχει τη σημασία του. Δεν αμφιβάλω ότι θα έχουμε εκπλήξεις - και στον δεύτερο γύρο.
Όμως η μεγάλη εικόνα, μέχρι στιγμής μοιάζει «παγωμένη» σα να πάτησε κάποιος ένα κουμπί στις 21 Μαΐου.