Σήμερα 1/11/2022 άνοιξαν οι κάλπες στο Κράτος του Ισραήλ. Μία χώρα που εκ των πραγμάτων επηρεάζει τις γεωπολιτικές εξελίξεις στη γειτονιά μας, τα εκλογικά αποτελέσματα της οποίας αφορούν και τo κράτος μας.
Η συγκυβέρνηση Μπένετ- Λάπιντ που είχε αναλάβει τη διακυβέρνηση του Κράτους πριν 2,5 χρόνια κάθε άλλο παρά έφερε τα αναμενόμενα αποτελέσματα για την ίδια τη χώρα. Επίσης, είναι γεγονός ότι οι ελληνοϊσραηλινές σχέσεις δεν βγήκαν καθόλου ενισχυμένες, αντίθετα ιδιαίτερα επωφελημένη ήταν η τουρκική διπλωματία, μια και εκτός των άλλων, πρόεδρος του ισραηλινού κράτους αναδείχθηκε ο μετριοπαθής- εξισορροπιστής, Ισαάκ Χέρτζογκ.
Στις δημοσκοπήσεις του τελευταίου διαστήματος, ο Μπέντζαμιν Νετανιάχου φαίνεται να κόβει πρώτος το νήμα των εκλογών, αν και με όχι ιδιαίτερο μεγάλο προβάδισμα, ωστόσο όπως αποδεικνύεται από το ισραηλινό Τύπο, έχοντας την πρόθεση να σχηματίσει κυβέρνηση με τα λεγόμενα υπερορθόδοξα κόμματα, μία συνισταμένη που φοβίζει ιδιαίτερα τις ΗΠΑ. Συγχρόνως δε, πρόθεση του πρώην πρωθυπουργού του Ισραήλ, στην περίπτωση επανεκλογής του, είναι να ακυρώσει την πρόσφατη Συμφωνία που συνομολογήθηκε για την οριοθέτηση της ΑΟΖ με τον Λίβανο.
Τι μπορεί να περιμένει η Ελλάδα από μία ενδεχόμενη νίκη του Νετανιάχου; Αρχικά, οφείλουμε να έχουμε πάντοτε στο μυαλό μας τη ρήση του λόρδου Πάλμερστον, ότι ”τα έθνη δεν έχουν σταθερούς φίλους ή εχθρούς, αλλά μόνο σταθερά συμφέροντα”. Οπότε ναι μεν ο Νετανιάχου κατά την προηγούμενη διακυβέρνησή του και έτσι όπως η Τουρκία δημιουργούσε την επεκτατική πολιτική της στο νοτιοανατολικό, μεσογειακό χώρο, αναδείχθηκε σε έναν από τους βασικούς αντιπάλους της πολιτικής Ερντογάν, ωστόσο οι γεωπολιτικές συνισταμένες μετά τον πόλεμο στην Ουκρανία έχουν αλλάξει, οπότε ως πρωθυπουργός του Κράτους έρχεται να κυβερνήσει σε μία διαφορετική συνθήκη από αυτήν που ήταν διαμορφωμένη κατά τη διάρκεια της προηγούμενης θητείας του. Ένα πρώτο crash test για το πώς θα κινηθεί, είναι η στάση του απέναντι στη Ρωσία του Πούτιν. Οι δηλώσεις του στην προεκλογική περίοδο για το Ουκρανικό είναι μία συνθήκη που ευλόγως μπορούν να αναθεωρηθούν, διότι ας μην ξεχνάμε ότι το Ιράν από αουτσάιντερ βγαίνει ως σημειακής σημασίας παίκτης στην ρωσο-ουκρανική διένεξη, όσον αφορά σε σχέση με το πώς θα αξιοποιηθεί από τον Πούτιν.
Ωστόσο, οφείλουμε να πούμε, ότι η εξέλιξη των γεγονότων στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο με κράτη - συμπορευτές του Ισραήλ, όπως είναι η Αίγυπτος και η αρνητική στάση του αραβικού κράτους στην όλο και διογκούμενη ρητορική της Τουρκίας, δεν αφήνουν στον Νετανιάχου πολλά περιθώρια για αλλαγή πολιτικής θεώρησης των πραγμάτων, γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε, εκτός των άλλων, κάποιες εκ των παλαιστινιακών οργανώσεων που βρίσκονται στο άρμα του τουρκικού κράτους.
Από εκεί και πέρα, αυτό που πρέπει να τονιστεί εμφατικά είναι, ότι όποιος υποψήφιος εκλεγεί με αυτονομία (αν και δύσκολο αυτό) ή όποια συγκυβέρνηση προκύψει κύριο και ”πρωταγωνιστικό” μέλημα κάθε άλλο παρά θα είναι η εξωτερική πολιτική τουλάχιστον το πρώτο διάστημα της εκλογής του/της, αλλά αντίθετα θα δοθεί ιδιαίτερη έμφαση στο εσωτερικό περιβάλλον του Ισραήλ.
Το γεγονός ότι από το 2021 οποιοδήποτε κυβερνητικό σχήμα με δυσκολία λαμβάνει την ψήφο εμπιστοσύνης της Κνεσέτ (ισραηλινό Κοινοβούλιο) για σχηματισμό κυβέρνησης αποδεικνύει εμπράκτως ότι κανένα κόμμα δεν απολαμβάνει στο έπακρο την εμπιστοσύνη των πολιτών του Κράτους. Τα οικονομικά σκάνδαλα, οι ακραίες ισλαμιστικές οργανώσεις που δρουν στο εσωτερικό του κράτους, τα ιδεολογικά ζητήματα των ισραηλιτικών, θρησκευτικών συνιστωσών, τα κοινωνικά προβλήματα που άφησε η πανδημία διαμορφώνουν ένα εκρηκτικό, εσωτερικό κατεστημένο.
Και ειδικά για το Κράτος του Ισραήλ, ένα ανάδελφο κράτος για την περιοχή του, δημιουργεί ζήτημα επιβίωσης η μη επίτευξη επίλυσης ή έστω ομαλοποίησης των εσωτερικών θεμάτων, που όλη αυτή η δυσαρέσκεια των πολιτών βρίσκει αντίκρισμα στο γεγονός ότι δεν μπορεί εύκολα ως χώρα να σχηματίσει αυτόνομη κυβέρνηση ή κυβέρνηση με ευρεία πλειοψηφία των ψήφων της Βουλής. Πολλώ δε μάλλον, η περίοδος αυτή που έχει ξεκινήσει από το περασμένο Σάββατο, εκτός των άλλων, κρίνεται ιδιαίτερα δύσκολη, καθώς ο Λίβανος, με τον οποίο υπογράφηκε η Συμφωνία οριοθέτησης της ΑΟΖ είναι ακυβέρνητος, μια και έληξε η θητεία του προέδρου του κράτους, Μισέλ Αούν χωρίς να έχει εκλεγεί νέος αφενός, αφετέρου παραιτήθηκε η υπηρεσιακή κυβέρνηση της χώρας.
Όπως γίνεται αντιληπτό, όποιος πρωθυπουργός θα ηγηθεί της νέας κυβέρνησης του ισραηλινού Κράτους θα έχει πρώτο και κύριο μέλημα να δημιουργήσει συνθήκες εσωτερικής νηνεμίας και αργότερα θα είναι σε θέση να κοιτάξει ζητήματα που αφορούν το διπλωματικό περιβάλλον του και κυρίως με αυτό με το οποίο δεν φέρει προβλήματα.
Εκλογές στο Ισραήλ: Εσωτερική ενότητα και διεθνείς ισορροπίες οι προτεραιότητες της νέας κυβέρνησης