Στο ίδιο μοτίβο όπως προ 20ετίας με το Σχέδιο Ανάν και οι τίτλοι την παρελθούσα Πέμπτη στα πρωτοσέλιδα μερίδας του κυπριακού Τύπου που επιμένει στο ίδιο από το 2004 βιολί...
Η απαίτηση, βέβαια, της Τουρκίας δεν είναι καινούργια. Αποτελεί μόνιμης επιδίωξης τουρκικό στόχο από την εποχή της ένοπλης Τουρκανταρσίας του 1963. Εκτοξευόμενο επιμόνως και από την επαύριον της τουρκικής εισβολής του 1974. Και κραυγαλέα απαιτούμενο από την αυτοανακήρυξη του ψευδοκράτους το 1983
Ερώτημα: Μήπως έχουν μεταβληθεί τόσο πολύ ευνοϊκότερα υπέρ των Τούρκων Κατακτητών οι συσχετισμοί ισχύος και τα πράγματα στην διεθνή κονίστρα, ιδίως στον ΟΗΕ, ώστε η Άγκυρα να τρέφει πλέον βάσιμες ελπίδες ότι το παράνομο ψευδοκράτος της στα σκλαβωμένα από τον Αττίλα εδάφη τής Κυπριακής Δημοκρατίας θα επιτύχει, τώρα, τη διεθνή αναγνώριση της «κυριαρχικής ισότητας» και του «ισότιμου διεθνώς καθεστώτος» (Δύο Ισότιμων Κρατών) που απαιτεί, ως εκ των ων ουκ άνευ προϋπόθεση, για την έναρξη νέων διαπραγματεύσεων για «λύση» τού Κυπριακού;
Η απαίτηση βέβαια, της Τουρκίας δεν είναι καινούργια. Αποτελεί μόνιμης επιδίωξης τουρκικό στόχο από την εποχή της ένοπλης Τουρκανταρσίας του 1963. Εκτοξευόμενο επιμόνως και από την επαύριον της τουρκικής εισβολής του 1974. Και κραυγαλέα απαιτούμενο από την αυτοανακήρυξη του ψευδοκράτους το 1983. Αφ’ ότου εισέπραξε όμως από τα ψηφίσματα του ΟΗΕ και την ισχύουσα έως και σήμερα απαρέσκεια της παράνομης αποσχιστικής ενέργειας.
- Οι Τούρκοι, λόγω της τότε αποτυχίας αναγνώρισης του ψευδοκράτους, μεθόδευσαν έκτοτε να επιτύχουν τον στόχο τους φέτα-φέτα: Με την επίμονη αποταμίευση διαδοχικών Δι-Ζωνικών, Δι-Κοινοτικών, Δι-Καθεστωτικών, ελληνικών υποχωρήσεων που εισέπραξαν ως «κεκτημένο των συνομιλιών» στις αλλεπάλληλες από το 1977 διαδικασίες των «διακοινοτικών» διαπραγματεύσεων υπό την αιγίδα των εκάστοτε Γ.Γρ. του ΟΗΕ. Και με τα κατά σειράν σχέδια «λύσης», τα οποία επινοούσαν ευνοϊκότερα κάθε φορά για τους Τούρκους οι Βρετανοί «pen holders», με τις ευλογίες των Αμερικανών. Άνευ αντιρρήσεων των υπολοίπων. Αποκορύφωμα υπήρξε το 2002 το Σχέδιο Ανάν. Το οποίο, όμως, απέρριψε με το συντριπτικό 76% ΟΧΙ στο Δημοψήφισμα η πλειοψηφία τής αποφασιστικά συγκροτηθείσας ειδικά για το συγκεκριμένο καθήκον συνολικής Κοινωνίας των Πολιτών 24η Απριλίου 2004.
Αξίζει η υπενθύμιση: Μία από τις κύριες εκβιαστικές απειλές προς τον κυπριακό λαό, τις οποίες δημοσίως μάλιστα εκτόξευαν και οι πιο σημαίνοντες πολιτικοί που υποστήριξαν το Σχέδιο Ανάν, κατά την εκστρατεία τους υπέρ του ΝΑΙ πριν από το Δημοψήφισμα του 2004, ήταν απερίφραστα πως: «Σε περίπτωση που επικρατήσει το ΟΧΙ κατά την καταμέτρηση των ψήφων στο δημοψήφισμα που θα πραγματοποιηθεί στην ελληνοκυπριακή πλευρά, θα επέλθει η αναμενόμενη αναγνώριση του τουρκοκυπριακού κράτους από διάφορες χώρες». (Βλέπε ομιλία αείμνηστου Γλαύκου Κληρίδη στο έκτακτο συνέδριο του ΔΗΣΥ για το Σχ. Ανάν, 15 Απριλίου 2004). Βέβαια, στα 20 χρόνια που παρήλθαν από το 2004, κάτι τέτοιο δεν συνέβη ακόμη...
- Κατά καιρούς επίσης προβαλλόταν, εξίσου εκβιαστικά και απειλητικά, και το ότι: Έχοντας επιτύχει εμπράκτως την ατιμώρητη διαιώνιση της Διχοτόμησης οι θωπευόμενοι από τις μεγάλες δυνάμεις και τον ΟΗΕ Τούρκοι Κατακτητές, επειδή δεν κατάφεραν με ελληνική υπογραφή «λύσης» να την νομιμοποιήσουν εξαιτίας του Απορριπτισμού της πλειοψηφίας των Ελλήνων Κυπρίων, θα προχωρούσαν πλέον στην Προσάρτηση των σκλαβωμένων κυπριακών εδαφών στην επικράτεια του τουρκικού κράτους. Ούτε αυτό συνέβη ακόμη...
Συνοπτικά, λοιπόν, στο πεντηκοστό έτος της συνεχιζόμενης τουρκικής κατοχής και της παράνομης διχοτόμησης των εδαφών της Κύπρου:
- 1. ΔΕΝ πέτυχαν να πάρουν ελληνική υπογραφή σε «λύση» τουρκικών προδιαγραφών.
- 2. ΔΕΝ κατόρθωσαν να ανακόψουν την ένταξη από το 2004 της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
- 3. ΔΕΝ προχώρησαν σε προσάρτηση των σκλαβωμένων εδαφών στην τουρκική επικράτεια, και:
- 4. ΔΕΝ κατάφεραν να εκμαιεύσουν οιανδήποτε διεθνή αναγνώριση του κατοχικού τους ψευδοκράτους.
Τώρα οι Τούρκοι επικεντρώνονται εμμονικά στην προτεραιότητα να επιτύχουν ακριβώς τη διεθνή αναγνώριση και τη νομιμοποίηση του ψευδοκράτους. Αυτό αποκλειστικά εξυπονοεί η απαίτησή τους για «κυριαρχική ισότητα» και «ισότιμο διεθνώς καθεστώς». Η απαίτησή τους απευθύνεται πρωτίστως προς τον ΟΗΕ. Και προβάλλεται επιτακτικά ως ο απαραίτητος όρος και ως η προϋπόθεση, χωρίς την ικανοποίηση της οποίας δεν αποδέχονται την επανέναρξη των διαδικασιών διαπραγμάτευσης, είτε «απ’ εκεί που έμειναν» στο Κραν Μοντανά το 2017 είτε απ’ οπουδήποτε αλλού.
Ποια άραγε διεθνή ερείσματα και συμμαχικές της δυνάμεις, ιδιαίτερα εντός ΟΗΕ, υπολογίζει η Τουρκία ότι θα βρει τρόπο αξιοποίησης για να της παράσχουν την συνδρομή υπέρ τού πιεστικά προβαλλόμενου στόχου της; Και με τι είδους επιδιωκόμενα ανταλλάγματα; Ενόψει μάλιστα και της ραγδαίας ροής άκρως επικίνδυνων εξελίξεων που κλιμακώνονται σωρηδόν πλέον στην περιοχή και στον κόσμο, ως οιονεί αρξαμένου ήδη Γ΄ Παγκ. Πολέμου; Όπου η Τουρκία, με δρομολογημένη ήδη την τακτική του Εκκρεμούς, αφ’ ενός δεν επιτρέπει να την θεωρούν δεδομένη, αφ’ ετέρου επιδιώκει να εισπράττει όσα μπορεί πανταχόθεν.
- Άλλωσπως: Σε ποιές πλάτες, ανάμεσα στους παραδοσιακά «ιθύνοντες» περί το Κυπριακό εντός του ΟΗΕ, εναποθέτει η Τουρκία ελπίδες και αναθέτει αποστολή ότι θα επινοήσουν και πάλιν τις αναγκαίες «εποικοδομητικές ασάφειες» για να ικανοποιηθεί η απαίτηση τής αναγνώρισης «κυριαρχικής ισότητας» και «ισότιμου διεθνώς καθεστώτος», προκειμένου να συγκατανεύσει σε επανέναρξη διαπραγματεύσεων μεταξύ «δύο ισότιμων κρατών» πλέον στην Κύπρο;
Η μεθόδευση επί του εδάφους τής αντιπαράθεσης των Τούρκων με τον ΟΗΕ, ως εναρκτήριο λάκτισμα εκβιασμού για αναγνώριση «ισότιμου διεθνώς καθεστώτος», υλοποιήθηκε με την εισόρμηση διατεταγμένων οργάνων του κατοχικού καθεστώτος 18η Αυγούστου 2023 στην ελεγχόμενη από την UNFICYP «Νεκρή Ζώνη» της Πύλας και τον «ξυλοδαρμό» υπηρετούντων εκεί... Βρετανών Οηέδων. Πρόσχημα η διάνοιξη ενός δήθεν ανθρωπιστικού δρόμου. Στόχος, ο εξαναγκασμός του ΟΗΕ να συρθεί στον δρόμο παροχής «διεθνούς στάτους» νομιμοποίησης τού ψευδοκράτους.
Εδράζονται αυτές οι υποψίες σε εμπράκτως δοκιμασμένες, εχθρικές για τον Ελληνισμό στην Κύπρο εδώ και δεκαετίες, μεθοδεύσεις των Βρετανών και των Τούρκων. Οι μεν κατέχοντες και τις νεο-αποικιοκρατικές στρατιωτικές τους βάσεις σε Δεκέλεια, Επισκοπή, Ακρωτήρι, Τρόοδος, οι δε κατακτητές των βορείων εδαφών της Κύπρου.
Ήδη αυτές τις μέρες οι Τούρκοι έδειξαν ότι ούτε καν «τριμερή συνάντηση» δέχονται, των «ηγετών των δύο κοινοτήτων» με την ελθούσα στην Λευκωσία απεσταλμένη του Γ.Γρ. του ΟΗΕ, δηλαδή κοινή συνάντηση και συνομιλίες της Μαρία Άνχελα Ολγκίν Κουεγιάρ με τον επικεφαλής του ψευδοκράτους Ερσίν Τατάρ και με τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας Νίκο Χριστοδουλίδη. Η τουρκική άρνηση ωστόσο δεν στάθηκε ικανή να επισύρει αποκλειστικά για τους Τούρκους επίκριση της στάσης τους. Οι δηλώσεις της Ολγκίν Κουεγιάρ την Τετάρτη, μετά τις χωριστές συναντήσεις της με τους Χριστοδουλίδη και Τατάρ, προβλήθηκαν ως επίρριψη εξίσου του φταιξίματος στους «δύο ηγέτες». Στο ίδιο παλαιόθεν γνώριμο μοτίβο συνοδευόμενο και πάλιν με επίκληση της... (ποιας;) «Κοινωνίας των Πολιτών».
Πρώτη δημοσίευση στην εφημερίδα Σημερινή