Ανά τις δεκαετίες γήινα διαστημόπλοια έχουν φτάσει (και ξεπεράσει) τις παρυφές του Ηλιακού Συστήματος: Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το Voyager 2, που το 1982 πέρασε από τον Ουρανό πιο κοντά από οποιοδήποτε άλλο διαστημόπλοιο στην ιστορία, και συνεχίζει να πετά, 46 χρόνια μετά την εκτόξευσή του, στο διαστρικό Διάστημα, περίπου 19,9 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα από τη Γη.
Ωστόσο δεν είναι πολλές οι αποστολές που έχουν καταφέρει κάτι τέτοιο: Κύριοι λόγοι για αυτό είναι το κόστος, μα και ο χρόνος. Ο σχεδιασμός τόσο μεγάλων ταξιδιών χρειάζεται χρόνια, όπως και ανάπτυξη και κατασκευή σκαφών με τέτοιες δυνατότητες. Ωστόσο επιστήμονες υπό τον Σλάβα Τουρίσεφ του JPL στο California Institute of Technology, που εκτόξευσε τα Voyager το 1977, φιλοδοξούν να φέρουν τα μεγάλα ταξίδια πίσω στο προσκήνιο, προτείνοντας μια πρωτοποριακή μέθοδο ικανή να φέρει σκάφη στα άστρα ταχύτερα και φθηνότερα.
Σε σχετικό επιστημονικό άρθρο στο arXiv ο Τουρίσεφ και άλλοι ερευνητές από τις ΗΠΑ και την Ευρώπη προτείνουν συνδυασμό μικρών δορυφόρων με μια διαδικασία/ τεχνική ηλιακής ενέργειας που οδηγεί σε μια φθηνή, γρήγορη και ελαφρά μέθοδο ταξιδιών.
Το αποκαλούμενο solar sailing (ηλιακά πανιά) αξιοποιεί την πίεση που ασκεί η ακτινοβολία του Ήλιου για σκοπούς προώθησης. Πρόσφατες καινοτομίες σε αυτή την τεχνολογία επιδείχθηκαν στο πλαίσιο του προγράμματος LightSail-2 της Planetary Society το 2019.
Όπως εξηγούν οι ερευνητές, «τα ηλιακά πανιά αποκτούν ώθηση χρησιμοποιώντας πολύ ανακλαστικά, ελαφρά υλικά που αντανακλούν το ηλιακό φως για την προώθηση ενός διαστημοπλοίου ενώ βρίσκεται στο Διάστημα. Η συνεχής πίεση από τα φωτόνια παρέχει ώθηση, εξαλείφοντας την ανάγκη για βαριά, αναλώσιμα προωθητικά που χρησιμοποιούνται από συμβατικά χημικά και ηλεκτρικά συστήματα προώθησης, που περιορίζουν τον χρόνο της αποστολής και τις τοποθεσίες παρατήρησης».
Οι ερευνητές λένε πως τα ιστία είναι λιγότερο ακριβά από τον βαρύ εξοπλισμό που χρησιμοποιείται σήμερα για σκοπούς προώθησης, και ότι η συνεχής και πανταχού παρούσα πίεση από τα ηλιακά φωτόνια παρέχει ώθη για ένα μεγάλο εύρος ελιγμών ενός σκάφους. Επίσης, υπογραμμίζουν πως οι σχετικές τεχνολγοίες έχουν εξελιχθεί επαρκώς την τελευταία δεκαετία για να είναι δυνατές αποστολές μακριά, «στις εξώτερες περιοχές του Ηλιακού Συστήματος».
Οι ερευνητές αναφέρονται στον συνδυασμό αυτών των τεχνολογιών ως «Sundiver Concept».
Με πληροφορίες από Phys Org