Αυτό το Σαββατοκύριακο θα έπρεπε να είναι μια γιορτή για τον ελληνικό αθλητισμό, με τον τελικό κυπέλλου στο ποδόσφαιρο και τη συμμετοχή μιας ομάδας μας στον μπασκετικό τελικό της Euroleague. Αντ’αυτού, ως συνήθως, μετατράπηκε σε κηδεία - ας ελπίσουμε, τουλάχιστον, όχι κυριολεκτικά.
Η είδηση των σοβαρών επεισοδίων μεταξύ οπαδών του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού στο Βερολίνο τα μεσάνυχτα του Σαββάτου δεν έπεσε ως κεραυνός εν αιθρία, για όσους παρακολουθούν έστω και επιδερμικά τα αθλητικά τεκταινόμενα όλα αυτά τα χρόνια.
Και πάλι, όμως, αναπόφευκτα δημιουργείται η ίδια απορία, όσες φορές και αν επαναληφθούν τέτοια έκτροπα εντός ή εκτός συνόρων: Τι (δεν) έχουν στο κεφάλι τους αυτοί οι άνθρωποι;
Σύμφωνα με όσα βλέπουν το φως της δημοσιότητας, μερικές δεκάδες θερμοκέφαλοι υποστηρικτές των δύο ομάδων «συναντήθηκαν» σε ένα σιδηροδρομικό σταθμό της γερμανικής πρωτεύουσας που δεν βρίσκεται καν κοντά στην Uber Arena, όπου διεξάγεται το Final 4 - στο οποίο, μάλιστα, δεν θα αναμετρηθούν Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός.
Αυτά τα άτομα, η πλειοψηφία των οποίων ταξίδεψαν μέχρι τη Γερμανία (υποτίθεται) για να παρακολουθήσουν από κοντά την προσπάθεια της ομάδας τους, έφεραν μαζί τους ρόπαλα, μπαστούνια του μπέιζμπολ, κράνη. Κοινώς, έφυγαν από τα σπίτια τους στην Ελλάδα, πλήρωσαν αεροπορικά εισιτήρια και ξενοδοχεία για να πάνε στο κέντρο της Ευρώπης να κάνουν επεισόδια.
Αποτέλεσμα; 89 συλλήψεις, καμιά 12αριά τραυματίες και ένας που λίγο έλειψε να χάσει τη ζωή του. Και όλα αυτά, στο όνομα μπασκετικών ομάδων, ήτοι ανώνυμων εταιρειών.
Το αν είχε δοθεί «ραντεβού» μεταξύ των ανεγκέφαλων ή υπήρξε ενέδρα του ενός «στρατού» στον άλλον λίγη σημασία έχει. Οπως ελάχιστη σημασία έχει ποιος την «έπεσε» σε ποιον. Σε αυτά δεν χωρούν οπαδικά: όσοι συμμετέχουν σε τέτοιες αψιμαχίες είναι κάφροι και εν δυνάμει δολοφόνοι, όποιο χρώμα φανέλας και αν φορούν.
Περίπου την ίδια ώρα, στον Βόλο ολοκληρωνόταν ένας ακόμη τελικός-παρωδία στο ποδόσφαιρο - στη μοναδική χώρα του πλανήτη, όπου ένα από τα κορυφαία αθλητικά γεγονότα της χρονιάς διεξάγεται κάθε χρόνο κεκλεισμένων των θυρών. Ακριβώς εξαιτίας των ίδιων λιγοστών κάφρων, που κατά πάσα βεβαιότητα θα μετέτρεπαν το Πανθεσσαλικό Στάδιο σε... Βερολίνο άμα τη εμφανίσει τους, σε συνδυασμό φυσικά με την πλήρη ανικανότητα της Πολιτείας να διασφαλίσει την ομαλή διεξαγωγή του.
Βέβαια, εκεί δεν χρειάστηκε η παρουσία κόσμου στις εξέδρες για να γίνουμε ξανά μάρτυρες εικόνων που μόνο τιμητικές δεν τις λες. Με τη λήξη του αγώνα, η διαιτητής της αναμέτρησης, Στεφανί Φραπάρ, χρειάστηκε να φυγαδευτεί από το γήπεδο συνοδεία αστυνομίας. Η ειρωνεία; Την συγκεκριμένη διεθνή διαιτητή την είχε φέρει η Ελληνική Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου από τη Γαλλία κατόπιν σχετικού αιτήματος των δύο φιναλίστ -Παναθηναϊκού και Αρη- για να έχουν μια δίκαιη διαιησία. Εν τέλει, οι ηττημένοι, εν προκειμένω η ομάδα του Αρη, θεώρησε φρόνιμο να την τραμπουκίσει. Ο πρόεδρος των κίτρινων την πήρε στο κυνήγι και σύμφωνα με το φύλλο αγώνα ένας παίκτης του Αρη επιχείρησε να τη χτυπήσει ενώ προπηλακίστηκε και από ανθρώπους της ομάδας της Θεσσαλονίκης.
Κι εδώ προκύπτει το εξής εύλογο ερώτημα: Αν πρόεδρος, παίκτες και παράγοντες μιας ομάδας δρούν κατά αυτόν τον τρόπο σε μια ήττα, πώς περιμένουμε να συμπεριφερθούν οι χούλιγκαν της κερκίδας; Και σε αυτή την περίπτωση, μηδαμινή σημασία έχει το αν αδικήθηκε ή όχι ο Αρης. Ομάδες και παίκτες έχουν παράποντα από τη διατησία σε όλο τον πλανήτη, επειδή τέτοια είναι η φύση του αθλήματος και του αθλητισμού εν γένει. Στην Premier League, το κορυφαίο ίσως πρωτάθλημα του πλανήτη, οι διατησίες είναι κάκιστες και γίνονται «χοντρά» λάθη ακόμη και από το VAR. Εχετε δει ποτέ κάποιον παίκτη ή παράγοντα να πηγαίνει «καροτσάκι» τον referee;
Δυστυχώς, μάρτυρες των νέων ντροπιαστικών εικόνων του ελληνικού αθλητισμού γίνονται μικρά παιδιά, μεταξύ άλλων, επομένως δεν υπάρχουν πολλές ελπίδες η επόμενη γενιά να ξεφύγει από το μοτίβο της οπαδικής βίας, ώστε να γαλουχηθεί μια φουρνιά υγιών φιλάθλων (σ.σ. φίλαθλος=φίλος του αθλήματος).
Οσο για τους μεγαλύτερους, «αφού δεν μπορούμε να τους στείλουμε με τάξη και ασφάλεια στον Βόλο, ας πάνε στο Βερολίνο να σκοτωθούν...»
Ελληνικός αθλητισμός, ωστόσο, είναι και η σκηνή των παιδιών του Ολυμπιακού και του ΠΑΟΚ που αγκαλιάστηκαν μετά την ολοκλήρωση της μεταξύ τους ποδοσφαιρικής αναμέτρησης, η οποία έκρινε τον τίτλο του πρωταθλητή στην ηλικιακή κατηγορίων κάτω των 15 ετών.
Οπως και η κίνηση των ποδοσφαιριστών της Καλαμάτας που τίμησαν με pasillo την πρωταθλήτρια της Superleague 2, Καλλιθέα, πριν από την έναρξη της αναμέτρησης στο Ελ Πάσο.
Ας κρατήσουμε καλύτερα αυτές τις εικόνες ως οδηγό για το μέλλον.