H ζωή των ανδρών είναι περικυκλωμένη από την γυναικεία παρουσία.
Γεννιόμαστε στην αγκαλιά της μητέρας μας, μεγαλώνουμε μέσα στην αγάπη της, ανδρωνόμαστε από τη συντροφικότητα των συζύγων μας, ηλικιωνόμαστε με τη φροντίδα και την μέριμνα που μας προσφέρουν οι κόρες μας.
Κι όμως δεν έχουμε πάντα συναίσθηση, ούτε συνείδηση πόσα χρωστάμε σε αυτές. Η ελληνική κοινωνία οφείλει πλείστα στην Ελληνίδα γυναίκα, μητέρα, σύντροφο, εργαζόμενη, φίλη, συνοδοιπόρο, συνεργάτη.
Είναι χρέος μας να εκφράζουμε την ευγνωμοσύνη μας στην Ελληνίδα γυναίκα με μικρές καθημερινές πράξεις, είναι τα μικρά που ποιούν τη διαφορά και ευαγγελίζονται τα μεγάλα.
Μαντώ Μαυρογένους, Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα Πινότση, Μόσχω Τζαβέλα, οι λοιπές ανώνυμες ηρωίδες της ελληνικής επανάστασης του 1821, γυναίκες του Μεσολογγίου, της Χίου, της Μάνης, της Φιλικής Εταιρείας, γυναίκες Σουλιώτισσες, γυναίκες καπετάνισσες.
Η Ελληνική Επανάσταση δεν θα ήταν ίδια χωρίς τις γυναίκες. Σε λίγες Επαναστάσεις συναντάμε τόσα πολλά και οικεία γυναικεία ονόματα.
Οι γυναίκες της Ελληνικής Επανάστασης είχαν τον δικό τους ξεχωριστό ρόλο.
Οι διαφορές στον τρόπο ζωής τους στην ηπειρωτική χώρα έναντι εκείνων στη νησιωτική υπαγόρευαν διαφορετική προσφορά και συμμετοχή.
Οι μεν από συντηρητικές και κλειστές κοινωνίες συμμετείχαν στην πολεμική προετοιμασία, τον εφοδιασμό του στρατεύματος και την περίθαλψη τραυματιών, οι δε νησιώτισσες, πιο χειραφετημένες, ηγούνταν οι ίδιες του στόλου τους ή χρηματοδοτούσαν την Επανάσταση.
Η Ελληνίδα γυναίκα είναι αδιαλείπτως παρούσα στην ειρήνη και στον πόλεμο. Στους Βαλκανικούς Πολέμους, στον Α′ και Β′ Παγκόσμιο Πόλεμο, στο Αλβανικό Μέτωπο και το Έπος του ’40. “Γυναίκες Ηπειρώτισσες, ξαφνιάσματα της φύσης, εχθρέ γιατί δε ρώτησες ποιον πας να κατακτήσεις;”
Είναι, τέλος, οι δικές μας σημερινές γυναίκες, τα χαμόγελά τους πίσω από τις μάσκες, το βλέμμα που εμψυχώνει και δεν το βάζει κάτω, που αντικρίζουν κατάματα τη ζωή υψώνοντας τα δάχτυλα στο σήμα της νίκης.
Είναι οι νοσοκόμες, οι γιατροί, το υγειονομικό προσωπικό, οι γυναίκες που εργάζονται καθ′ όλη τη διάρκεια της πρωτοφανούς υγειονομικής κρίσης στις επάλξεις, την καθαριότητα, τα σούπερ-μάρκετ.
Είναι οι γυναίκες μας που φροντίζουν τους ηλικιωμένους γονείς μας, οι γιαγιάδες μας που στηρίζουν τα παιδιά κάθε φορά που τα σχολεία κλείνουν.
Ελληνίδες, γυναίκες, διακόσια ευχαριστώ, όσα και τα έτη της Εθνικής Ελευθερίας είναι λίγα.
Σας ευχαριστούμε.