Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Τροφίμων και Γεωργίας (FAO), η Ελλάδα είναι η πιο ανεπτυγμένη Μεσογειακή χώρα σε ότι αφορά τις υδατοκαλλιέργειες. Είναι ο μεγαλύτερος παραγωγός σε λαβράκι και τσιπούρα στην περιοχή της Μεσογείου. Στον κλάδο της Αλιείας λοιπόν, οι υδατοκαλλιέργειες αποτελούν την κινητήριο δύναμη. Είναι ο δεύτερος σε εξαγωγές μετά τα οπωροκηπευτικά στο εμπόριο αγροτικών προϊόντων και τροφίμων. Αυτό οφείλεται σε πολλούς παράγοντες μεταξύ των οποίων, οι προστατευμένες ακτογραμμές, η πρόσβαση σε μεγάλες αγορές αλλά και η ενθάρρυνση μέσω Κοινοτικών και Εθνικών επιδοτήσεων.
Ωστόσο δεν μπορεί να υπάρξει εφησυχασμός. Οι απαιτήσεις σε μια παγκόσμια και διαρκώς απαιτητική αγορά είναι μεγάλες. Είναι γεγονός ότι το 95% της παραγωγής εξάγεται άνευ ουδεμίας επεξεργασίας (McKinsey 2012) επομένως η διαφοροποίηση του τελικού προϊόντος αποτελεί μια εναλλακτική πολιτική marketing.
Άρα η διαφοροποίηση του τελικού προϊόντος, από επιλογή, θα μπορέσει να δώσει στον παραγωγό την δυνατότητα να ανταγωνιστεί και σε άλλα πεδία πέραν της τιμής. Επιπλέον ο παραγωγός επικεντρώνει το ενδιαφέρον του καταναλωτή και πελάτη στα highlights του προϊόντος του. Με βάση λοιπόν την παραπάνω σκέψη είναι επιτακτική ανάγκη και πρέπει να αποτελέσει επενδυτική προτεραιότητα η δημιουργία ενός ελληνικού brand name. Ένα brand name, το οποίο θα στηριχθεί πάνω σε συγκεκριμένη διαδικασία ποιοτικού ελέγχου και πιστοποίησης, κάτι στο οποίο βέβαια όλο και περισσότερες εταιρείες του χώρου καθώς και σύλλογοι, εργάζονται τα τελευταία χρόνια. Οι ελληνικές εξαγωγές προϊόντων υδατοκαλλιέργειας θα πρέπει να επενδύσουν στην έρευνα αγοράς στις χώρες που ήδη εξάγουν αλλά και στην διερεύνηση νέων αγορών κάτι το οποίο θεωρώ ότι θα είναι η επόμενη πρόκληση.
Παρακολούθηση των εξελίξεων στον κλάδο των υδατοκαλλιεργειών σε εθνικό, ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο καθώς και άμεση σύνδεση όλων των ιδρυμάτων εκπαίδευσης με τον κλάδο απασχόλησης (π.χ. μέσω spin off εταιρειών). Συνεργασία με τοπικούς Δημόσιους και Ιδιωτικούς φορείς για την αντιμετώπιση θεμάτων υδατοκαλλιέργειας. Στήριξη ενεργειών και πρακτικών που βελτιώνουν την ποιότητα και υγιεινή των προϊόντων υδατοκαλλιέργειας καθώς και την οργάνωση της μεταποίησης, τυποποίησης, διανομής και εμπορίας των προϊόντων για τη δημιουργία προστιθέμενης αξίας, με την ανάπτυξη νέων τεχνικών και σύγχρονων υποδομών. Κατάρτιση όλων των απασχολούμενων στον κλάδο, για την αναβάθμιση του ρόλου και της παραγωγικότητας τους.
Αρχικός στόχος, η ενίσχυση της οικονομίας σε τοπικό επίπεδο. Κάτι στο οποίο επίσης αξίζει να σταθούμε και να τονίσουμε είναι ότι τα προϊόντα των υδατοκαλλιεργειών είναι τοπικά προϊόντα. Η συντριπτική πλειοψηφία της παραγωγής είναι στην περιφέρεια και εκτός των μεγάλων αστικών κέντρων. Για την ακρίβεια ένα μεγάλο τμήμα της βρίσκεται σε ακριτικά νησιά και παραμεθόριες περιοχές, κάτι το οποίο συμβάλλει σημαντικά στην ενίσχυση των τοπικών κοινωνιών. Οι υδατοκαλλιέργειες ως τμήμα των παραγωγικών επενδύσεων, συμβάλλουν στη δημιουργία και τη διατήρηση βιώσιμων θέσεων απασχόλησης κάτι σημαντικό τόσο από οικονομικής όσο και από κοινωνικής πλευράς.
Ο Κλάδος των υδατοκαλλιεργειών είναι ο ταχύτερα αναπτυσσόμενος κλάδος του πρωτογενή τομέα, παγκοσμίως. Ωστόσο όμως ενώ η συνολική παραγωγή της ΕΕ παρέμεινε σχεδόν αμετάβλητη από το 2000, η παγκόσμια παραγωγή αυξάνεται κατά 7% περίπου ετησίως. Το γεγονός ότι τα μισά αλιεύματα που καταναλώνονται προέρχονται από τις υδατοκαλλιέργειες όπως επίσης και η όλο αυξανόμενη μεταστροφή των καταναλωτών στην υγιεινή διατροφή λειτουργεί, σε παγκόσμιο επίπεδο, επωφελώς για τη ζήτηση προϊόντων υδατοκαλλιεργειών.
Η ανάγκη λοιπόν για μεγαλύτερη εμπλοκή και στήριξη της πολιτείας, τόσο σε τοπικό όσο και σε Εθνικό επίπεδο είναι επιβεβλημένη. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε το γεγονός ότι η Τουρκία όχι μόνο έχει επενδύσει στον κλάδο αλλά τηρεί και μία επιθετική εμπορική πολιτική. Οι προκλήσεις είναι μεγάλες τόσο για το παρόν όσο και για το μέλλον. Η διορατικότητα κάποιων ανθρώπων πρέπει να μετουσιωθεί σε ένα μόνιμο, σταθερό και διαρκή μοχλό ανάπτυξης. Η ανάδειξη και η επισήμανση άλλωστε της συνεισφοράς του κλάδου στην εθνική οικονομία έχει ειπωθεί πολλάκις στο παρελθόν άλλο όμως είναι το ζητούμενο, ποιοι θα πάρουν την ευθύνη έχοντας την θέληση και το όραμα να οδηγήσουν τον κλάδο στην επόμενη μέρα;