«Πάμε σε πόλεμο με την Τουρκία»; αναρωτιέται ο μέσος πολίτης. Η απάντηση σε αυτή την δύσκολη και τρομακτική ερώτηση βρίσκεται στην προσεκτική και ψύχραιμη ανάλυση των ευρύτερων γεωπολιτικών δεδομένων.
Ένας φίλος που βρίσκεται ψηλά στο γενικό επιτελείο στρατού μου έλεγε σε μία πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση που είχαμε πριν λίγο καιρό, ότι τους πολέμους τους αποφασίζουν οι μεγάλοι παίκτες της διεθνούς σκακιέρας.
Ο πόλεμος στην Συρία έχει πάρει ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Στη χώρα αυτή δημιουργήθηκε ένα ρινγκ με πρωταγωνιστές τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής και τη Ρωσία. Η Τουρκία σε αυτή τη μάχη λεόντων διεκδικεί το ρόλο της ύαινας τραβώντας από τη σάρκα της Συρίας ότι περισσότερο μπορεί. Τα πράγματα για τη γείτονα χώρα θα πήγαιναν πολύ καλύτερα εάν οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν υποστήριζαν τους Κούρδους.
Ενώ λοιπόν ο πόλεμος στην Συρία φαίνεται ατέλειωτος καμία από τις μεγάλες δυνάμεις δεν θα ήθελε ένα δεύτερο μέτωπο πριν ξεκαθαρίσει το τοπίο στη Συρία.
Η χώρα μας βέβαια δεν έχει καμία σχέση ως κρατική οντότητα με τη συριακή περίπτωση. Αποτελεί κομμάτι της ευρωπαϊκής ένωσης. Είναι μέλος του ΝΑΤΟ και παράγοντας σταθερότητας στην Βαλκανική χερσόνησο.
Ταυτόχρονα όμως είναι βαθιά χτυπημένη από την οικονομική κρίση. Προσπαθεί να βρει το βηματισμό της για να προχωρήσει και να αφήσει πίσω της τα πέτρινα χρόνια της οικονομικής κατάρρευσης.
Ο γείτονας μας αυτό το γνωρίζει πολύ καλά και το εκμεταλλεύεται. Επίσης η πρόσφατη επίσκεψη Ερντογάν στη χώρα μας τους έδωσε άλλο ένα πλεονέκτημα. Ζύγισαν από κοντά την πολιτική και διπλωματική μας ικανότητα.
Η Τουρκία σίγουρα στη φάση που βρίσκεται αισθάνεται ισχυρή. Παράλληλα πιστεύει ότι αποτελεί έναν βασικό παίκτη στο συριακό πόλεμο. Βλέπει λοιπόν ένα παράθυρο ευκαιρίας να δημιουργήσει τετελεσμένα γεγονότα σε διάφορα ανοικτά μέτωπα που έχει με την Ελλάδα και την Κύπρο.
Με συνεχόμενες παραβιάσεις και επικοινωνιακά τερτίπια γκριζάρει όσο περισσότερο μπορεί το χαρτί του Αιγαίου ώστε μακροχρόνια να έχει περισσότερα πράγματα για να διαπραγματευθεί. Η λογική είναι απλή. Πόσα αμφισβητούμενα νησιά έχουμε; Είκοσι για παράδειγμα. Εντάξει ας κάτσουμε σ’ ένα τραπέζι να συζητήσουμε. Κρατήστε εσείς τα 10 να πάρουμε εμείς τα άλλα 10 και να δημιουργηθεί ειρήνη στην περιοχή.
Ακόμα και στην περίπτωση του θερμού επεισοδίου η Τουρκία θα επιδιώξει άμεση αποκλιμάκωση αλλά ταυτόχρονα θα προσπαθήσει στο τέλος του επεισοδίου να έχει γκριζάρει άλλη μία περιοχή προς όφελος της.
Ένας πόλεμος με την Ελλάδα σε καμία περίπτωση δεν θα ήταν κάτι εύκολο για την Τουρκία. Είναι τελείως διαφορετικό να στέλνεις μερικές μονάδες στρατού σε διαλυμένους αντάρτες στο συριακό έδαφος. Και είναι τελείως διαφορετικό να επιτίθεσαι σε μία χώρα που παρόλες τις δυσκολίες της έχει να παρατάξει έναν οργανωμένο και ακριβό για τα παγκόσμια δεδομένα στρατό. Μπορεί λοιπόν ένας ελληνοτουρκικός πόλεμος να μην είναι τόσο αμέσος όσο φαίνεται. Είναι όμως ένα καμπανάκι για να δημιουργήσουμε ως λαός τη μεγαλύτερη δυνατή αποτροπή ώστε αν στο μέλλον οι συνθήκες είναι ευνοϊκότερες για την Τουρκία να μην περνάει καν από το μυαλό της ένα τέτοιο ενδεχόμενο.