Μέσα σε 25 μήνες καλείται η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη να κάνει πράξη όσα δεν έγιναν επί 66 μήνες από τότε που η Νέα Δημοκρατία επανήλθε στην εξουσία.
Να βάλει σε μια σειρά αυτά που εξαγρίωσαν, θύμωσαν, ενόχλησαν, έβγαλαν στους δρόμους και τις πλατείες τις Ελληνίδες και τους Έλληνες. Τους μεσαίους και μικρομεσαίους επιχειρηματίες και φυσικά τα νοικοκυριά.
Σήμερα στο Υπουργικό Συμβούλιο δεν ανέφερε κουβέντα για το μέγιστο θέμα που έχει συμβάλλει στην δημοσκοπική πτώση της Νέας Δημοκρατίας, στην δημοτικότητα του πρωθυπουργού, αλλά και στον πανελλαδικό ξεσηκωμό με τις συγκεντρώσεις.
Το δίπτυχο Τέμπη και Δικαιοσύνη και προσωπικοί του αλλά και κυβερνητικοί χειρισμοί. Δεν το προσπερνώ τώρα, αλλά το αφήνω ως ένα κομμάτι της κυριακάτικής επικοινωνίας μας, με το βίντεο «Καλή Κυριακή κύριε πρωθυπουργέ».
Όσοι και είναι πάρα πολλοί, που διαβάζουν την κορυφαία ηλεκτρονική εφημερίδα HuffPost, θα με ακούσουν. Και είμαι βέβαιος ότι οι περισσότεροι θα καταλάβουν.
Το θέμα είναι να καταλάβει ο κύριος Μητσοτάκης τι ακριβώς θα του πω. Από κει και πέρα, όπως έγραφα στο πρωινό μου άρθρο, οι νέοι υπουργοί πήραν και εκείνοι μπλε φακέλους. Όπως και οι προηγούμενοι. Οι οποίοι, τελικά, στις περισσότερες των περιπτώσεων, μάλλον καταχωνιάστηκαν σε κάποια υπουργικά συρτάρια. Γιατί αποτέλεσμα δεν είδαμε.
Ο ίδιος ο πρωθυπουργός, ανεξάρτητα με το δίδυμο Χατζηδάκη-Σκέρτσου που θα συντονίζει και θα κάνει τη «λάντζα» της επιτακτικής για επιτυχία, καθημερινής κυβερνητικής δουλειάς, προειδοποίησε ότι θα παρακολουθεί και θα ελέγχει ο ίδιος την εφαρμογή των οδηγιών και την αποτελεσματικότητα των υπουργών ως προς το έργο που πρέπει να εκτελέσουν σε αυτούς τους 25 μήνες.
Εδώ που τα λέμε, με τόσους σημιτικούς υπουργός που έχει στην κυβέρνηση του, θα μπορούσε να τους πει ότι θα κρατάει και εκείνος μπλοκάκι σημειώσεων, όπως ο αείμνηστος πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης.
Η αλήθεια, πάντως, είναι ότι έδωσε ιδιαίτερη έμφαση στο πορτοφόλι. Ή μάλλον στην τσέπη του Ελληνα. Δηλαδή στην Οικονομία. Γιατί, όπως μου έλεγε ένας καλός συνάδελφος, υπενθυμίζοντας αυτά που έλεγαν οι παλαιότεροι ημών δημοσιογράφοι του πολιτικού ρεπορτάζ, «ό,τι και να γίνει, την ώρα της κάλπης, ο ψηφοφόρος αποφασίζει τι θα ψηφίσει με βάση πόσα έχει μέσα στη τσέπη του».
Και πόσο μάλλον όταν βρισκόμαστε τα τελευταία χρόνια σε μία νέα φάση της πολιτικής, όπου με ορισμένες εξαιρέσεις, ο κόσμος δεν είναι κολλημένος σε κομματικά δόγματα. Μόνο ποδοσφαιρική ομάδα δεν αλλάζει…
Επίσης, εντύπωση μου έκανε ότι μόνο με πέντε λέξεις αναφέρθηκε στα γεωπολιτικά του διεθνούς περιβάλλοντος. Ως τίτλο και όχι ως περιεχόμενο.
Δηλαδή σε αυτήν την επανεκκίνηση της κυβέρνησης του, δεν ένιωσε την ανάγκη να πει άλλες πέντε λέξεις, στέλνοντας μηνύματα στο διεθνές περιβάλλον σε σχέση με Ευρώπη, Μέση Ανατολή και Τουρκία και με όσα γίνονται από τις Ηνωμένες Πολιτείες επί Τραμπ κ.λπ.
Μία πρακτική η οποία διεθνώς εφαρμόζεται είτε από Πρωθυπουργούς νέων κυβερνήσεων είτε σε σημαδιακούς τους ανασχηματισμούς.
Για την νέα γενιά των σαραντάρηδων και πενηντάρηδων έγραψα νωρίτερα σήμερα. Χρήσιμο είναι να μπαίνει νέο αίμα. Με την διαφορά, να αφεθούν να κάνουν τη δουλειά τους με την όρεξη που σίγουρα έχουν και όχι να καπελωθούν από παλαιοκομματικές ή από παλαιουπουργικές νοοτροπίες. Η ανανέωση να έχει πραγματικό και ουσιαστικό νόημα.