Είναι ευτύχημα που μια άστοχα μακρά προεκλογική περίοδο η οποία, απλώς, επιβεβαίωσε προβλέψεις του 2016 κι η οποία οδήγησε σε μια πρωτοφανή κούραση πολιτικό προσωπικό και πολίτες άφησε ανεπηρέαστη, τουλάχιστον φαινομενικά, την κυβέρνηση η οποία με τρίπτυχο δουλειά-δουλειά-δουλειά έρχεται να καταπολεμήσει, επιτέλους, το Σύνδρομο του Σαλιγκαριού.
Κακά τα ψέματα είναι τέτοια η κατάσταση που όλοι θα πρέπει να στηρίξουμε την επιτυχία της παρούσας κυβέρνησης. Κι είναι, επίσης, ευτύχημα που πρώτος απ’ όλους αυτό φαίνεται με τις πράξεις του να το συνειδητοποιεί ο πρώην Πρωθυπουργός κ. Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος με τη γενικότερη στάση του δείχνει να θέλει να βάλει τέλος σε μια μακρά περίοδο που στα χρόνια της κρίσης είδε μέλη της πολιτικής και πανεπιστημιακής ελίτ να βάζουν τρικλοποδιά στην κοινωνία.
Φυσικά ο δρόμος κάθε άλλο παρά στρωμένος με πέταλα είναι. Πριν από λίγες μέρες η έκθεση της Fitch ήρθε να μετριάσει ένα ιλιγγιώδη αλλά απαραίτητο ρυθμό της νέας ελληνικής κυβέρνησης, όταν και λίγες μέρες μετά τις εκλογές, εκεί στα μέσα Ιουλίου, θεωρητικά θα μπορούσε κανείς να πει ότι το spread του δεκαετούς ομολόγου έδειχνε μια οικονομία με καλύτερες προοπτικές απ’ αυτή των ΗΠΑ.
Από την άλλη είναι τραγικά κοντόφθαλμο να κρίνει κανείς μια κυβέρνηση κάποιων εβδομάδων. Όπως είναι υπερβολικό να μιλάει κανείς ήδη για κυβερνητικό έργο. Οι ανακοινώσεις δεν είναι έργο. Είναι δηλώσεις ή/και προθέσεις. Αλλά όχι έργο. Κι οι νόμοι είναι κανόνες. Η εφαρμογή των κανόνων θα αποτελέσει έργο. Από την άλλη η φράση «η αρχή είναι το ήμισυ του παντός» είναι βγαλμένη από την εμπειρία εκατοντάδων ετών. Κι η αρχή είναι θετική για ένα και μόνο λόγο. Διότι δείχνει ότι υπάρχει σχέδιο. Καλό ή καλό θα κριθεί στην πράξη. Αλλά υπάρχει σχέδιο. Και μάλιστα σχέδιο που έχει σφραγίδα ελληνική.
Το πρόβλημα του σχεδίου είναι αν θα μπορέσει να στηριχθεί με αποφασιστικότητα και πειθώ. Κι αν θα έχει εκείνο το συγκριτικό πλεονέκτημα που θα δώσει καινοτόμες αλλά πρακτικές λύσεις. Η κατάσταση στην Ελλάδα είναι ακόμα εξαιρετικά δύσκολη και δεν πρέπει να το ξεχνάμε ούτε καν στην εποχή της θερινής ραστώνης.
Και παρότι κατανοώ τη λογική δεν μπορώ παρά να διαφωνήσω με τον Υπουργό Επικρατείας κ. Γιώργο Γεραπετρίτη όταν δηλώνει ότι «την παρούσα κυβέρνηση δεν την αφορά το πως θα επικοινωνείται αυτό το οποίο θα παράγεται, αλλά πρωτίστως το να παραχθεί ένα ωφέλιμο αποτέλεσμα για τη χώρα και σε χρόνους οι οποίοι θα είναι αστραπιαίοι. Κι εκεί θέλουμε να κριθούμε εξαιρετικά αυστηρά». Όχι προς το ωφέλιμο έργο. Αλλά προς την ανάγκη να το γνωρίζουν οι πολίτες του στο σύνολο του εύρους του.
Η επικοινωνία και μάλιστα η συντεταγμένη είναι απαραίτητη για την ενημέρωση των πολιτών και την αποδοχή από την πλειοψηφία ενός κοινού μεγάλου σκοπού. Η Νέα Πολιτική Επανάσταση στην Ελλάδα θα συμβεί μόνο μέσα από την ενημέρωση και τη συμμετοχή των κατοίκων της Ελλάδας. Διότι μόνο έτσι θα γεννηθεί ξανά η έννοια της εμπιστοσύνης και ξεκινώντας από κεντρικό μήνυμα της Πολιτείας θα επανέλθει ανάμεσα στα μέλη της κοινωνίας μας.
Στην πρακτική αντιμετώπιση ο Πρωθυπουργός κ. Κυριάκος Μητσοτάκης θα ήταν προς όφελος όλων να υιοθετήσει εβδομαδιαία τακτική ενημέρωση των πολιτών στο πλαίσιο της αντίστοιχης του Προέδρου των ΗΠΑ.
Ταυτόχρονη βασική κίνηση ουσίας είναι η Δημιουργία μιας Εθνικής Ομάδας Επικοινωνίας αποτελούμενης από εκπροσώπους εταιρειών παροχής υπηρεσιών στρατηγικής επικοινωνίας, η οποία αμισθί θα συνεδριάζει μια φορά στην εβδομάδα μαζί με στελέχη της αντίστοιχης κυβερνητικής ομάδας για την εικόνα της Ελλάδας στο εξωτερικό.
Οι κινήσεις αυτές θα βοηθήσουν να βελτιωθεί η λέξη-κλειδί κατά τη γνώμη μου, επαναλαμβάνω, η εμπιστοσύνη. Η εμπιστοσύνη θα συμβάλει ώστε χωρίς ιδεολογικούς φραγμούς να δει η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων τη σύγχρονη αλήθεια: ότι ο σύγχρονος πολιτικός, πόσο μάλλον ο πολιτικός που έρχεται να αλλάξει τα δεδομένα μιας κρίσης, επιβάλλεται να είναι ένας πολιτικός δημιουργός, όχι απλώς διαχειριστής, ένας πολιτικός καινοτόμος, όχι συνεχιστής, ένας πολιτικός οικουμενικός, όχι σφετεριστής ιδεολογικών διαφορών.
Η σημερινή εποχή επιβάλλει την απόλυτη συνεργασία του θεωρητικά εφικτού με το πρακτικά δυνατό. Η σημερινή τεχνοκρατική δημοκρατία που η κυβέρνηση τολμά να κάνει πράξη πρέπει ακριβώς, εκεί να βασίζεται: στο σεβασμό των σημερινών δεδομένων, στην ανάγνωση των προβλημάτων του παρελθόντος και στην υιοθέτηση καινοτόμων και ρηξικέλευθων ιδεών για το αύριο.
Η πρακτική πλευρά της πολιτικής, εκείνη όπου εργάζεται για τον άνθρωπο και την ποιότητα ζωής του με απτό, μετρήσιμο αποτέλεσμα, είναι η μοναδική μας ευκαιρία. Χρειαζόμαστε φωνές αντιπολίτευσης αλλά χρειαζόμαστε πάνω απ’ όλα να βρούμε κοινή συνισταμένη για την επόμενη μέρα. Και χρειαζόμαστε ιδέες. Ιδέες που να μπορούν να αλλάξουν το ρου της Ιστορίας. Διότι είναι κι η τελευταία μας ευκαιρία.