Άνοιξε η διαθήκη του Μπερλουσκόνι, μοιράστηκε η αυτοκρατορία του και τα δισεκατομμύριά του. Ας θυμηθούμε όμως κάποια πράγματα...Τριάντα χρόνια πριν, η τότε εκκινούσα παγκοσμιοποίηση έβρισκε το στυλ της, μέσα από το διεθνούς σημασίας και εμβέλειας ιταλικό πολιτικό εργαστήρι, στο υβριδικό πρόσωπο του Σίλβιο...
Μόλις είχε ολοκληρωθεί η εικοσαετής περίοδος της στρατηγικής χρήσης της Κρατικής Τρομοκρατίας, που ξεκίνησε με την καταστολή της Επαναστατικής Μαζικής Αμφισβήτησης (1968 - 1972) και της πολύχρονης επίδρασής της, την οποία σφράγισαν οι σφαγές της piazza Fontana στο Μιλάνο και του σιδηροδρομικού σταθμού της Μπολόνια, η δολοφονία του συντηρητικού Άλντο Μόρο που πλήρωσε την πρόωρη ιδέα του για τη συμμετοχή της αριστεράς στην κεντρική εξουσία, πράγμα που έγινε αποδεκτό πολύ αργότερα.
Κατέληξε δε, με τους θεαματικούς φόνους των δικαστών Φαλκόνε και Μπορσελίνο, τάχα από τους γεροντίσκους της γραφικής σικελικής μαφίας, την ώρα που η απαστράπτουσα νέα Μαφία είχε στρογγυλοκαθίσει στο χρηματιστήριο του Μιλάνου.
Το χιούμορ και η ειρωνεία ποτέ δεν έλειψε από το ιταλικό bel paese, έτσι ώστε η επιχείρηση ”Καθαρά Χέρια” που ακολούθησε τις δολοφονίες, να καταλήξει στην πιο βρώμικη πολιτική κουζίνα, όπου ο αρχιμάγειρος Σίλβιο, ανακάτεψε τα ”ευγενή” υλικά των διακριτών εξουσιών με τα λύματα της εκσυγχρονισμένης μαφίας δίνοντας στην παγκόσμια εξουσία τη συνταγή της ομογενοποίησής της...
Και αυτή η συνταγή έγινε πρότυπο και για τους δυτικούς που εφορμούσαν στην Ανατολή, αλλά και για τους ανατολικούς που υπομονετικά εκδυτικοποιούνταν.
Τα συμπεράσματα από την Ιταλική Τρομοκρατική Κρατική Επιστήμη της Προβοκάτσιας, βρήκαν εφαρμογή αργότερα σε όλη την υφήλιο από τους Πλανητάρχες.
Ο Μουσολίνι βρήκε τον γόνο του στο πρόσωπο του Σίλβιο, και αυτός με τη σειρά του δίδαξε ως αναλόγως όλους τους ηγεμόνες της εποχής του επιβεβαιώνοντας έτσι τα συμπεράσματα του Βάλτερ Μπέντζαμιν, της Χανα Άρεντ, του Γκυ Ντεμπόρ και άλλων, όσον αφορά την εξέλιξη, την συνέχεια, την ιστορική αναβάθμιση και την συμβολή της σύγχρονης παγκόσμιας μορφής και ισχύος του μετα-φασισμού στην σύγκλιση των παγκόσμιων συστημάτων διακυβέρνησης, την οποία γεύονται, οι μεν Διευθυντές αυτού του Κόσμου στα παρακμιακά μπούνγκα-μπούνγκα, οι δε πληβείοι στο πετσί τους, κάνοντας μούγκα - μούγκα....