Όπως είναι ευρύτερα γνωστό, ο κατά τον πρώην αρχηγό της τουρκικής αντιπολίτευσης Κεμάλ Κιλιντσντάρογλου «Απατεώνας Δικτάτορας» της σημερινής Τουρκίας, συνηθίζει εδώ και τουλάχιστον μια δεκαπενταετία να «περιποιείται» με ακραίους χαρακτηρισμούς ηγέτες ξένων χωρών που φαίνονται απρόθυμοι να του κάνουν τα χατίρια. Έτσι οι χαρακτηρισμοί «δολοφόνος», «τρομοκράτης», «χασάπης», «Ναζί», «ψεύτης», «χρειάζεται ψυχοθεραπεία», «έκανε ειδεχθές έγκλημα» και ούτω καθ΄ εξής, έχουν εξαπολυθεί με απίστευτη ευκολία σε Άραβες, Εβραίους, Ευρωπαίους, Κούρδους, Αμερικανούς και πολλούς άλλους.
Ο ηγέτης της σημερινής Τουρκίας όμως κάνει και ταχυδακτυλουρκικές στροφές 180 μοιρών αγκαλιάζοντας σαν «αδελφούς» αυτούς που προηγουμένως κατηγορούσε σαν «δολοφόνους» γιατί δυστυχώς ανάγκα και θεοί πείθονται. Τα παραδείγματα είναι πάρα πολλά με πιο χτυπητά εκείνα των Μοχάμεντ μπιν Σαλμάν της Σαουδικής Αραβίας και Αμπντέλ Φατάχ Χαλίλ αλ-Σίσι της Αιγύπτου οι οποίοι κάποιο πρωινό μεταμορφώθηκαν υποχρεωτικά από «δολοφόνους», σε «αδελφούς».
Οι φαντασιώσεις του για την πολύπαθη Συρία είχαν συγκεκριμενοποιηθεί ήδη από το 2011, όταν στις 2 Οκτωβρίου 2011 οργανώθηκε στην Κωνσταντινούπολη το «Συριακό Εθνικό Συμβούλιο», μια ένωση που (δήθεν) αντιπροσώπευε τον «κυρίαρχο συριακό λαό στον αγώνα του για την ελευθερία» με διακηρυγμένο στόχο την ανατροπή του Προέδρου της Συρίας Μπασάρ αλ Άσαντ.
Μόλις 20 μέρες αργότερα (21/11/2011) ο Ρ.Τ. Ερντογάν, με την μεγαλομανία που τον διακρίνει, διακήρυξε κατά τη διάρκεια ομιλίας του σε διεθνές φόρουμ που έγινε στην Κωνσταντινούπολη πως «Οι ημέρες του προέδρου της Συρίας στην εξουσία είναι μετρημένες», συμπληρώνοντας γεμάτος έπαρση και μοναδική υποκρισία πως «Δεν μπορούμε επ′ ουδενί να θεωρήσουμε ανθρώπινη τη χρήση αρμάτων μάχης, κανονιών και όπλων εναντίον αυτών που ζητούν δικαιώματα και μια πιο ανθρώπινη ζωή». Ο ίδιος προσωπικά βέβαια μπορεί ελευθέρα να χρησιμοποιεί άρματα μάχης, κανόνια και όπλα εναντίον χιλιάδων Κούρδων της Τουρκίας που «ζητούν δικαιώματα και μια πιο ανθρώπινη ζωή»!
Επειδή τελικά οι μέρες του Σύριου προέδρου ήταν πολύ περισσότερες από όσες υπολόγιζε ο Ερντογάν, ιδίως μετά την εξασφάλιση της Ρωσικής και Περσικής υποστήριξης από την Συρία, άρχισε «να ξύνει τα νύχια του» και από τον Οκτώβριο του 2015 να πιέζει τη στρατιωτική ηγεσία της Τουρκίας να καταρρίψει ρωσικό μαχητικό, κάτι που τελικά έγινε με την κατάρριψη του Ρωσικού μαχητικού αεροσκάφους S-24 στις 24 Νοεμβρίου 2015.
Είχε προηγηθεί (26 Ιουνίου 2012) ο καθορισμός νέων στρατιωτικών κανόνων εμπλοκής αποκλειστικά και μόνον για τα σύνορα προς την Συρία και η αποστολή εγγράφου στον ΟΗΕ (24 Ιουλίου 2012) σύμφωνα με το οποίο «μετά την έναρξη του εμφυλίου πολέμου στην Συρία, η Τουρκία είναι αποφασισμένη να προασπίσει τους τούρκους πολίτες στα σύνορα της με τη Συρία και να διασφαλίσει την τουρκική κυριαρχία στην περιοχή από αεροπορικές κι εδαφικές συριακές παραβιάσεις στα τουρκο-συριακά σύνορα».
Για την κατάρριψη, το πρωί της 24ης Νοεμβρίου 2015, του Ρωσικού μαχητικού S-24 δόθηκε η δικαιολογία πως (δήθεν) παραβίασε τον τουρκικό εναέριο χώρο για 17 δευτερόλεπτα, αλλά στην πραγματικότητα ήταν προμελετημένη και προαποφασισμένη ενέργεια κάτι που αποδεικνύεται από το γεγονός ότι το τουρκικό βλήμα χτύπησε μόνον τον κινητήρα του ρωσικού αεροσκάφους, δηλαδή το πίσω μέρος του. Αυτό σημαίνει ότι το ρωσικό αεροσκάφος – που δεν είχε εκδηλώσει εχθρική επιθετική ενέργεια- βρισκόταν ήδη στον συριακό εναέριο χώρο, διαφορετικά η σύγκρουση βλήματος – αεροσκάφους θα ήταν μούρη με μούρη και όχι στο πίσω μέρος.
Η τουρκική βέβαια αλαζονεία πλήρωσε τελικά βαρύ τίμημα, αφού η εδραίωση της Ρωσίας στην Συρία υποχρέωσε τον Ερντογάν να ζητήσει εγγράφως συγνώμη για την κατάρριψη του Ρωσικού μαχητικού (27 Ιουνίου 2016), να καταβάλλει υπέρογκη αποζημίωση και να … κάνει αίτηση για να πάρει Ρωσική άδεια πριν από την πρώτη τουρκική εισβολή στη Συρία υπό τους ήχους οθωμανικών εμβατηρίων («Ασπίδα του Ευφράτη», 24 Αυγούστου 2016).
Η Αμερικανική άδεια για τις τουρκικές εισβολές στην Συρία ήταν περιπετειώδης, όπως αποκαλύφθηκε από την επιστολή του τότε προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλτ Τράμπ προς τον Ρ. Ερντογάν, λίγες μόλις ώρες πριν από την τρίτη τουρκική εισβολή («Πηγή Ειρήνης», 9 Οκτωβρίου 2019) με την οποία προσπάθησε να τον αποθαρρύνει γράφοντας του χαρακτηριστικά «Μην γίνεσαι μπουνταλάς!».
Βέβαια η μεγαλομανία και οι νεοθωμανικές φαντασιώσεις του Ερντογάν τον έσπρωξαν βαθειά μέσα στον βάλτο της Συρίας, με τρείς διαδοχικές εισβολές που είχαν φανταχτερές και (φυσικά) παραπλανητικές κωδικές ονομασίες (2016 «Ασπίδα του Ευφράτη», 2018 «Κλάδος Ελαίας», 2019 «Πηγή Ειρήνης») - όλες εξελίχτηκαν σε κανονικό τουρκικό Βιετνάμ με συνεχείς και βαριές απώλειες τούρκων στρατιωτικών και στρατιωτικού υλικού που συνεχίζονται μέχρι τις μέρες μας.
Ο Ερντογάν, εκνευρισμένος και έξαλλος από την στρατιωτική αδυναμία να πετύχει αμέσως τους στόχους που έβαλε στη Συρία, δήλωσε στις 8 Απριλίου 2017, μετά την πυραυλική επίθεση που εξαπέλυσαν οι Αμερικανικές δυνάμεις στην αεροπορική βάση Σαιράτ της Συρίας: «Αυτή ήταν η πρώτη απάντηση στον δολοφόνο Ασαντ!»
Στο τέλος του ίδιου έτους (27 Δεκεμβρίου 2017) με τα ίδια πάντα συναισθήματα, χαρακτήρισε τον Σύρο πρόεδρο Μπασάρ αλ-Άσαντ «τρομοκράτη» και «δολοφόνο», λέγοντας πως «οι ειρηνευτικές συνομιλίες μαζί του είναι αδύνατες»!
Λίγα χρόνια αργότερα (21 Οκτωβρίου 2021) η (αποσχισθείσα από τους γκρίζους λύκους), τότε αρχηγός του Καλού Κόμματος Μεράλ Ακσενέρ, μας αποκάλυψε από το βήμα της τουρκικής βουλής, τα όνειρα του Ερντογάν: «Οταν ξεκίνησε ο εμφύλιος πόλεμος στη Συρία, ο κ. Ερντογάν έκανε όνειρα να κάνει προσευχές τις Παρασκευές στη Δαμασκό. Σκέφτηκε ότι θα μπορούσε να πραγματοποιήσει αυτό το όνειρο με την υποστήριξη των ΗΠΑ. Για αυτό αντιτάχθηκε πλήρως στην κυβέρνηση της Δαμασκού. Ο αδερφός του ο Ασαντ, με τον οποίο έκανε διακοπές στη θάλασσα, έγινε αμέσως ο δολοφόνος Ασαντ!»
Ο βάλτος της Συρίας με τις συνεχείς, βαριές τουρκικές απώλειες ανθρώπων και πολεμικού υλικού, η απροκάλυπτη υποστήριξη Αμερικανών και Ισραήλ στους Κουρδικούς πληθυσμούς και στις στρατιωτικές οργανώσεις τους, καθώς και η έντονη παρουσία Ρώσων και Περσών με απεριόριστη υποστήριξη προς τον Σύρο πρόεδρο, οδήγησαν σταδιακά την Τουρκία σε ένα πλήρες αδιέξοδο στην Συρία.
Συμπεράσματα: Τα τελευταία χρόνια η Τουρκία, στην αρχή έμμεσα για λόγους γοήτρου, στην συνέχεια όμως άμεσα και χωρίς περιστροφές, ζητάει μια συνάντηση κορυφής του Ερντογάν με τον «δολοφόνο» Άσαντ. Επιστρατεύει τις σχέσεις της με την Ρωσία και την Περσία, σαν μοχλό πίεσης προς τον Άσαντ προκειμένου να το πετύχει.
Στην αρχή των τουρκικών προσπαθειών ο Άσαντ ήταν κατηγορηματικός: Δεν δεχόταν καμιά συζήτηση για συνάντηση με τον Ερντογάν πριν, όλοι οι Τούρκοι στρατιώτες, να εγκαταλείψουν το Συριακό έδαφος. Στις 10 Αυγούστου 2023 είχε δηλώσει χαρακτηριστικά «Γιατί να συναντηθώ με τον Ερντογάν, για να πιω αναψυκτικά;»
Η υποστήριξη όμως Αμερικανών και Ισραήλ προς τους Κούρδους με εντεινόμενες τις τουρκικές απώλειες, οι ταραχές στο εσωτερικό της Τουρκίας με πογκρόμ εναντίον Σύρων προσφύγων που αδυνατούν να επιστρέψουν στην Συρία, το γεγονός πως το μόνο ίσως σημείο που συμπίπτουν τα συμφέροντα Τουρκίας - Συρίας - Ιράν είναι το Κουρδικό ζήτημα, οδηγούν σταδιακά ολοένα και κοντύτερα σε μια συνάντηση κορυφής Ερντογάν - Ασαντ στην Άγκυρα.
Ο Ερντογάν που καταβάλει μεγάλες προσπάθειες στην κατεύθυνση αυτή, επιστρέφοντας (7 Ιουλίου 2024) από το Βερολίνο όπου παρακολούθησε τον νικηφόρο ποδοσφαιρικό αγώνα της Ολλανδίας εναντίον της Τουρκίας, «εκμυστηρεύτηκε» στους μόνιμους δημοσιογράφους που τον συνοδεύουν για να μεταδίδουν σωστά τα μηνύματα του, ότι «ορισμένοι ηγέτες, συμπεριλαμβανομένου του Ρώσου προέδρου Βλαντίμιρ Πούτιν, πρότειναν μια συνάντηση με τον Άσαντ στην Τουρκία» και ότι ο Ερντογάν «είναι πρόθυμος να προσκαλέσει στην Άγκυρα τον Σύρο Πρόεδρο Μπασάρ αλ Άσαντ, ανά πάσα στιγμή».
Μένει να δούμε αν ο Μπασάρ Αλ Άσαντ θα επιμένει πρώτα να αποσυρθούν τα τουρκικά στρατεύματα κατοχής από την Συρία και μετά να συναντηθεί με τον Ρ. Τ. Ερντογάν, εντείνοντας το αδιέξοδο στο οποίο βρίσκεται η Τουρκία ή εάν θα αποδεχτεί ακόμα και με βαριά καρδιά, την «πρόταση» του Βλαδήμηρου Πούτιν για μια άμεση συνάντηση κορυφής.
Σε μια τέτοια περίπτωση, δεν θα αργήσουμε να δούμε τον Ρ. Τ. Ερντογάν να ανοίγει την αγκαλιά του για να υποδεχθεί με όση πλέον αξιοπιστία του απέμεινε, ένα ακόμα (πρώην) «δολοφόνο» και «τρομοκράτη»...
***
* Λεωνίδας Κουμάκης: Νομικός, Συγγραφέας, Αρθρογράφος-Αναλυτής, μέλος του International Hellenic Association. Το αυτοβιογραφικό, διαχρονικό βιβλίο του «Το Θαύμα-Μια πραγματική ιστορία», το οποίο αναφέρεται στην μεθοδική εξολόθρευση του Ελληνισμού της Κωνσταντινούπολης από το τουρκικό κράτος, υπάρχει εντελώς δωρεάν στην ηλεκτρονική βιβλιοθήκη του ΙΗΑ, τόσο στην Ελληνική όσο και στην Αγγλική γλώσσα.
Στις 29/1/2024 στην ηλεκτρονική βιβλιοθήκη του ΙΗΑ προστέθηκε και το βιβλίο «ΕΡΝΤΟΓΑΝΙΣΤΑΝ» το οποίο βοηθάει στην καλύτερη κατανόηση της σημερινής Τουρκίας και το οποίο είναι επίσης διαθέσιμο εντελώς δωρεάν.