Ένα καλοκαιρινό πρωινό στο μπαλκόνι του πατρικού μου, ένα χειμωνιάτικο απόγευμα δίπλα στο τζάκι μαζί με την κόρη μου. Εντελώς διαφορετικές αναμνήσεις, εξίσου πολύτιμες, με ένα και μόνο συνδετικό στοιχείο. Την μυρωδιά του ελληνικού καφέ να γεμίζει το χώρο, το χρόνο και την καρδιά μου.
Την αφοπλιστική μυρωδιά του -αιωνόβιου από φέτος- ελληνικού καφέ Λουμίδης Παπαγάλος, αυτόν που έπινε φανατικά επί πέντε δεκαετίες ο πατέρας μου. Τον ίδιο που του πήγαινε κάθε πρωί στο τραπέζι της κουζίνας η μητέρα μου για να «ανοίξει το μάτι του» πριν ξεκινήσει, αξημέρωτα, για δουλειά. Με εκείνον να της κάνει πάντα το ίδιο κομπλιμέντο «Είναι τόσο γλυκός όσο και εσύ. Πάλι τον πέτυχες!». Εκείνον που πάντα παράγγελνε στο αγαπημένο του καφενείο στα Πετράλωνα όπου μαζεύονταν οι πρώην συνάδελφοί του. Εκείνον που μου ζήτησε να του φτιάξω με τα χεράκια μου, αρκετά πρωινά στις διακοπές μας!.
Έπειτα είχα την δική μου οικογένεια, η οποία φέρνει γλυκιές ή και απροσδόκητες στιγμές, ειδικά όταν έχεις παιδιά., Ένα χειμωνιάτικο απόγευμα που είχαμε κατέβει στο εξοχικό μας λοιπόν για Χριστούγεννα, η 8χρονη κόρη μου άρχισε να ζητάει επίμονα να φτιάξουμε ελληνικό καφέ μαζί. Τόσο επίμονα που δεν μπορούσα να της πω όχι. Τόσο επίμονα που θα έπρεπε να έχω ψυλλιαστεί (αν και εκείνη την στιγμή δεν μου πέρασε από το μυαλό) ότι είχε στο μυαλό της να απολαύσει τις νοστιμιές που συνόδευα πάντα τον καφέ μου.
Η μικρή λάτρεψε όλη την διαδικασία παρασκευής ελληνικού καφέ. Τον παπαγάλο στο σακουλάκι, το να ξέρεις να βάζεις ακριβώς τη σωστή ποσότητα καφέ για να είναι ελαφρύς και ευκολόπιοτος, το ανακάτεμα που θυμίζει χορό και, κυρίως, το να βλέπεις τις φουσκάλες να ανεβαίνουν μια μια στην επιφάνεια. Το χαμόγελο στα χείλη της, η μυρωδιά του καφέ, η ζεστασιά της στιγμής και η αίσθηση της συνέχειας μιας κλασικής παράδοσης, είναι κάτι που δεν θα ξεχάσω ποτέ.
Εννοείται πως αυτός ήταν ο καλύτερος Λουμίδης Παπαγάλος που έχω πιει ως τώρα στη ζωή μου. Όπως εννοείται πως, από τότε και μέχρι σήμερα, έχουμε καθιερώσει η μικρή, πλέον μεγάλη τώρα, να μου φτιάχνει κάθε Κυριακή τον πρώτο Λουμίδη Παπαγάλο της ημέρας. Το να πίνουμε λοιπόν ελληνικό καφέ, είναι η δική μας προσωπική στιγμή που ελπίζω να συνεχιστεί όταν βρισκόμαστε όλοι μαζί σαν οικογένεια... Πάντα γλυκό. Πάντα αυθεντικό. Πάντα «Λουμίδης Παπαγάλος».