«Δική μας ετούτη η φτενούτσικη γενιά
του ψευδοπολέμου
σε οδοφράγματα βαρηκοΐας,στερούμενη διανοουμένων ολκής»
Μαρία Μανδάλου, Μεταποιητική της Ενοχής και άλλα ποιήματα
Δεν εξηγείται αλλιώς. Πρέπει πολλοί πανεπιστημιακοί ταγοί [;] να είναι ιδιαίτερα ενοχικοί [οι ίδιοι προφανώς γνωρίζουν το λόγο] γι’αυτό και φέρονται με τον μη-προσήκοντα, για πνευματικούς ανθρώπους, τρόπο.
Διαπραγματεύονται με όλους και για όλα, χωρίς αρχές αλλά με “εποχικές” σκοπιμότητες [ίσως και με οικονομικά οφέλη για μερικούς].
Έτσι μετά την αχ-αριστεία προέκυψε και δημ-αγωγία. Υποτραπέζιες συμφωνίες “αριστερο-δεξιών” παραγόντων της πανεπιστημιακής εξουσίας προσβλέπουν στην απορρόφηση κονδυλίων και στην οικειοποίηση εκτάσεων της περιφερειακής εκπαίδευσης [με τη “μεταφορά και αφελών καθηγητών”, οι οποίοι γρήγορα θα καταλάβουν την παγίδα] υπέρ του γιγαντισμού του “καποδιστριακού ιμπεριαλισμού”. Κάποιοι παρακοιμώμενοι τριγυρίζουν, σαν σφήκες, πέριξ κάθε πρυτανικής αρχής τσιμπολογούν αρμοδιότητες και σχεδιάζουν “τη ρευστοποίηση της στερεάς ύλης”. Από το πολιτικό “Εύρηκα” στο –εν μιά νυκτί-θεσμικό [;] “Εύριπα” μιάς ιδεολογικής θαλασσοταραχής ταξίδι.
Είναι της όποιας προπαγάνδας φαεινότερον.
Πανεπιστημιακοί όλων των εποχών και των αφεντάδων αδυνατούν να δια-χειριστούν την κρίση, μέρος της οποίας αποτελούν και οι ίδιοι, διότι ο φόβος της δημοσιοποίησης των εσωτερικών ενοχών είναι ισχυρότερος από την ακαδημαϊκή καταγγελία των εξωτερικών κινδύνων. Και σαν να μην έφταναν αυτά πολλοί αρμόδιοι [;] αξιωματούχοι προκαλούν σύγχυση αλλάζοντας συνεχώς άποψη και γραμμή, λες και κρατάνε “φανάρι” μέσα στο σκοτάδι και χάνουν τα βήματά τους λόγω πολιτικής ομίχλης.
Απορίες λογικής και ηθικής:
-Επιχείρηση ’’καθαρά χέρια’’δεν θα δούμε ποτέ στα ελληνικά πανεπιστήμια;
-Πώς γίνεται πολλοί καθηγητές ν’απουσιάζουν [δικαιολογημένα;inside information;] όταν οι φοιτητές παρεμβαίνουν δυναμικά μέσα στη Σύγκλητο;
-Πώς είναι δυνατό, διεθνώς διάσημοι καθηγητές,να συμπεριφέρονται στις εσωτερικές διαδικασίες του ΑΕΙ σαν φοβισμένα ανθρωπάκια χωρίς φωνή και γνώμη;
Μ’αυτά και μ’αυτά είναι φανερό ότι τα πανεπιστήμια έχουν “αλωθεί” κυρίως και πρωτίστως από τα μέσα κι εκ του πονηρού ορισμένοι δηλώνουν ότι καθίστανται όμηροι δυνάμεων εκ των έξω.
ΥΓ.’Ασκούμαι, όπως πάντα, στην προσποίηση’’ [Μ.Μανδάλου]