Αυτή η νέα προσέγγιση που αναπτύχθηκε από ερευνητές στο Πανεπιστήμιο του Σαν Φρανσίσκο φέρνει επανάσταση στη διαχείριση των αυτοάνοσων ασθενειών και στη βελτίωση των μεταμοσχεύσεων.
Η χρήση συνθετικών Τ-λεμφοκυττάρων ως «διαιτητών» του ανοσοποιητικού συστήματος φαίνεται να προσφέρει έναν εξαιρετικά στοχευμένο τρόπο να μειωθεί η φλεγμονή και η υπερβολική ανοσολογική δραστηριότητα, κάτι που μέχρι τώρα απαιτούσε γενικευμένα ανοσοκατασταλτικά φάρμακα με πολλές παρενέργειες.
Αυτή η μέθοδος έχει ιδιαίτερη σημασία για τις μεταμοσχεύσεις, όπως αυτές των κυττάρων των νησίδων του παγκρέατος, που αποτελούν ελπιδοφόρα θεραπεία για τον διαβήτη τύπου 1. Επειδή το ανοσοποιητικό σύστημα συχνά απορρίπτει τα μοσχεύματα ως «ξένα», οι λήπτες αναγκάζονται να λαμβάνουν φάρμακα που μειώνουν την ανοσία τους γενικά, αυξάνοντας τον κίνδυνο λοιμώξεων και άλλων επιπλοκών.
Η χρήση αυτών των συνθετικών κυττάρων μπορεί να επιτρέψει τη διατήρηση μιας ισορροπημένης ανοσολογικής απόκρισης, προστατεύοντας το μόσχευμα χωρίς να υπονομεύεται η συνολική ανοσολογική άμυνα του οργανισμού. Εάν αυτή η τεχνική αποδειχθεί αποτελεσματική και ασφαλής στις κλινικές δοκιμές, θα μπορούσε να σηματοδοτήσει μια νέα εποχή για τις θεραπείες αυτοάνοσων παθήσεων και μεταμοσχεύσεων, βελτιώνοντας την ποιότητα ζωής των ασθενών.
«Αυτή η τεχνολογία μπορεί να επαναφέρει το ανοσοποιητικό σύστημα σε ισορροπία», δήλωσε ο Γουέντελ Λιμ, καθηγητής κυτταρικής και μοριακής φαρμακολογίας στο Πανεπιστήμιο του Σαν Φρανσίσκο και συν-ανώτερος συγγραφέας της εργασίας, η οποία δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Science.
«Το βλέπουμε ως μια πιθανή πλατφόρμα για την αντιμετώπιση όλων των ειδών δυσλειτουργίας του ανοσοποιητικού» πρόσθεσε.
Ο Λιμ και οι συνεργάτες του εμπνεύστηκαν την ιδέα τους από τα «κατασταλτικά κύτταρα», τα οποία είναι τα φυσικά «φρένα» του ανοσοποιητικού συστήματος. Ήθελαν να επωφεληθούν από τη δύναμη αυτών των κυττάρων για να μετριάσουν τις ανοσολογικές αποκρίσεις, όπως η φλεγμονή. Ωστόσο, τα κατασταλτικά κύτταρα δεν μπορούν πάντα να σταματήσουν μια επικίνδυνη ανοσοαπόκριση. Στον διαβήτη τύπου 1, για παράδειγμα, το ανοσοποιητικό σύστημα καταστρέφει τα κύτταρα των νησιδίων του παγκρέατος, παρουσία των κατασταλτικών κυττάρων.
Η ομάδα προσάρμοσε τις αντιφλεγμονώδεις ικανότητες των κατασταλτικών κυττάρων ώστε να λειτουργούν σε κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος CD4. Αυτά είναι τα ίδια κύτταρα που χρησιμοποιούνται για τη δημιουργία κυττάρων CAR T. Στη συνέχεια, τα «εξόπλισαν» με έναν μοριακό αισθητήρα για να τα καθοδηγήσει στον ιστό-στόχο τους στο σώμα.
Τι έδειξαν τα πειράματα για τον διαβήτη τύπου 1
Οι επιστήμονες προσάρμοσαν μια σειρά ανοσολογικών «διαιτητών» ώστε να αναζητήσουν κύτταρα νησίδων παγκρέατος και στη συνέχεια να παράγουν TGF-Beta και CD25, μόρια που μπορούν να περιορίσουν τα «φονικά Τ κύτταρα». Εισήγαγαν τα τροποποιημένα κύτταρα σε ποντίκια που είχαν υποβληθεί σε μεταμόσχευση ανθρώπινων κυττάρων των νησίδων του παγκρέατος, διαμορφώνοντας τη θεραπεία για τον διαβήτη τύπου 1. Τα κύτταρα εντόπισαν τα ευάλωτα κύτταρα των νησίδων και απέτρεψαν τα φονικά Τ κύτταρα από το να επιτεθούν, με αποτέλεσμα να σωθούν τα κύτταρα των νησίδων.
«Θα άλλαζε τη ζωή για τα άτομα με διαβήτη τύπου 1 εάν μπορούσαν να αποκτήσουν νέα κύτταρα νησίδων χωρίς να χρειάζεται να λαμβάνουν ανοσοκατασταλτικά ή καθημερινές ενέσεις ινσουλίνης», δήλωσε η Ώντρεϊ Πάρεντ, αναπληρώτρια καθηγήτρια στο πανεπιστήμιο και συν-συγγραφέας της μελέτης.
Ο Λιμ φαίνεται να οραματίζεται ένα μέλλον στο οποίο οι θεραπείες θα είναι πιο στοχευμένες και εξατομικευμένες, ιδιαίτερα για ασθενείς που έχουν υποβληθεί σε μεταμόσχευση οργάνων ή για εκείνους που πάσχουν από αυτοάνοσα νοσήματα. Αντί για γενικά ανοσοκατασταλτικά φάρμακα που καταστέλλουν το ανοσοποιητικό σύστημα συνολικά, το όραμά του περιλαμβάνει θεραπείες που θα επικεντρώνονται σε συγκεκριμένες περιοχές του σώματος, όπου το ανοσοποιητικό σύστημα έχει απορρυθμιστεί. Αυτό θα μπορούσε να περιορίσει τις ανεπιθύμητες παρενέργειες, όπως οι λοιμώξεις και οι καρκίνοι που σχετίζονται με την πλήρη καταστολή του ανοσοποιητικού συστήματος, προσφέροντας έναν πιο ασφαλή και αποδοτικό τρόπο θεραπείας.
Αυτός ο τύπος θεραπείας θα μπορούσε να προσφέρει μεγαλύτερη ακρίβεια και λιγότερο κίνδυνο για τους ασθενείς, διότι θα εστιάζει μόνο στις περιοχές που χρειάζονται θεραπεία, αφήνοντας ανέπαφο το υπόλοιπο ανοσοποιητικό σύστημα, το οποίο παραμένει ζωτικής σημασίας για την άμυνα του οργανισμού απέναντι σε λοιμώξεις και άλλες απειλές.
Η νέα τεχνολογία θα μπορούσε επίσης να χρησιμοποιηθεί για τη βελτίωση των θεραπειών με κύτταρα CAR T για τον καρκίνο, έτσι ώστε να επιτίθενται μόνο σε όγκους και όχι σε υγιή ιστό.
ΠΗΓΗ: Medicalxpress