Πικρή, ελαφριά και ξανθιά, η Παριανή μπύρα, φιλοδοξεί μετά την Αμερική και τη Σιγκαπούρη να φτάσει σε όλο τον κόσμο. Από το 2016, η μπύρα η οποία παράγεται στην Πάρο, κυκλοφορεί όχι μόνο στο νησί και τις Κυκλάδες ευρύτερα. Σημαντικές ποσότητες εξάγονται ήδη σε ξένες αγορές, κατακτώντας βραβεία σε πλήθος διαγωνισμών.
Τα τελευταία οκτώ χρόνια, θεωρείται μία από τις πλέον σημαντικές επενδύσεις από την «Μικροζυθοποιία Πάρου», που αποτελεί πλέον και τουριστικό αξιοθέατο στο νησί. Στον επαρχιακό δρόμο, κοντά στην Νάουσα, συναντά κανείς ορδές τουριστών να ξεναγούνται στις εγκαταστάσεις της επιχείρησης, καθώς η φήμη της έχει ξεπεράσει τα σύνορα του νησιού και των Κυκλάδων γενικότερα.
Μέρος του τηλεοπτικού οδοιπορικού του ΑΠΕ-ΜΠΕ στην Πάρο, παρουσιάζει ένα διαφορετικό «success story». Την επιχείρηση διευθύνουν νέοι άνθρωποι που σπούδασαν και αγάπησαν αυτό που κάνουν. Παρά τις δυσκολίες από την πανδημία και την κρίση, προσφέρουν μια υπεραξία στην οικονομία της Πάρου, μέσω ενός τομέα διαφορετικού από τον «καθαρόαιμο» τουρισμό.
Το σενάριο και την σκηνοθεσία υπογράφει ο δημοσιογράφος του ΑΠΕ-ΜΠΕ Γιώργος Κουβαράς
Μυρίζει Αιγαίο
Η επωνυμία της παριανής μπύρας «56isles», γεννήθηκε από τον αριθμό των 56 μικρών και μεγάλων νησιών του συμπλέγματος των Κυκλάδων. Ως προϊόν, είναι χαρακτηριστική του μικροκλίματος της Πάρου: Παράγεται με τη χρήση του κριθαριού που καλλιεργείται στο νησί και δίνει έναν ιδιαίτερο γευστικό χαρακτήρα σε μια μπύρα που μυρίζει Αιγαίο.
Συνιδρυτής της επιχείρησης είναι ο Νίκος Παυλάκης, από την Πάρο. Ολοκληρώνοντας το μεταπτυχιακό του στο Λονδίνο αποφάσισε με το συνέταιρο του, ο οποίος ζει στην βρετανική πρωτεύουσα να επιστρέψει στο νησί. Ωστόσο δεν ασχολήθηκε με τον τουρισμό. Επένδυσε σε μια ζυθοποιία με εγγενές χαρακτηριστικό της, την ποιότητα.
«Ξεκινήσαμε με μία “pilsner” που ήταν η πρώτη μας μπύρα, στο μπλε μπουκάλι και στη συνέχεια κάναμε την Aegean wit, η οποία είναι βέλγικου τύπου wit, και περιέχει και αυτή παριανό σιτάρι. H συγκεκριμένη μάλιστα σε διεθνή διαγωνισμό στο Λονδίνο, είχε πάρει τρία αστέρια, που είχαν πάρει μόνο 6 μπύρες στον κόσμο», μας λέει ο κ .Παυλάκης.
Ο νεαρός παραγωγός της μπύρας εξηγεί «η ιδέα ξεκίνησε ένα απόγευμα στο Λονδίνο. Δεν υπάρχουν και πολλά ζεστά απογεύματα στο Λονδίνο, αντίθετα με τα ελληνικά νησιά. Συζητώντας τις μελλοντικές μας ανησυχίες, με τον φίλο και μετέπειτα συνέταιρό μου, Μαρίνο Αλεξάνδρου, γεννήθηκε η ιδέα της 56. Η παραπάνω συζήτηση έγινε σε μια μπυραρία στο Mayfair, πίνοντας ένα ποτήρι εξαιρετικής μπύρας. Στην απέναντι μεριά του δρόμου διαδραματιζόταν κάποια εκδήλωση και η περιοχή ήταν γεμάτη κόσμο, ο οποίος απολάμβανε τα ποτά του με αυτό τον υπέροχο καιρό. Αυτό μας έφερε στο νου τις όμορφες μέρες στο νησί. Θέλαμε λοιπόν να δημιουργήσουμε ένα ποιοτικό προϊόν, που να σε ταξιδεύει γευστικά στα υπέροχα νησιά της Ελλάδας. Μια μπύρα craft που θα απολαμβάνουμε κάτω από τον ήλιο του Αιγαίου. Πλούσια σε γεύση, ”τραγανή” και ευχάριστη.»
Πρώτος στόχος η ποιότητα
«Για εμάς, πρώτος στόχος είναι η ποιότητα. Και αυτό, για να διαφέρουμε από τις εμπορικές μπύρες, διότι δεν μπορούμε να είμαστε ανταγωνιστικοί ως προς την τιμή. Οπότε, πρέπει το δικό μας προϊόν να ξεχωρίζει, να είναι πιο ποιοτικό. Και πέρα από αυτό θα το θέλαμε και εμείς ως καταναλωτές, να υπάρχει ένα ποιοτικό προϊόν και να το δοκιμάζουμε. Και έτσι σιγά σιγά ξεκινήσαμε να ψάχνουμε συνταγές, να ψάχνουμε πρώτες ύλες. Στην Πάρο είδαμε ότι υπάρχει ένα κριθάρι που αναφέρεται στην αρχαιότητα και το βάλαμε και αυτό στην συνταγή, αβυνοποίητο για να δώσει μια μεστότητα. Γενικά προσπαθούμε να βάζουμε τις ποιοτικότερες ύλες από κάθε συστατικό» επισημαίνει ο κ. Παυλάκης.
Σήμερα η επιχείρηση έχει μεγαλώσει παρά τις αντίξοες συνθήκες της κρίσης και τα εμπόδια που έθεσε ο Covid 19. Ενώ ξεκίνησε με τέσσερις δεξαμενές το 2016 , σήμερα έχει σχεδόν πολλαπλασιάσει την παραγωγή.
Η μεγαλύτερη διάθεση της μπύρας γίνεται κυρίως στην τοπική αγορά της Πάρου. Ο χώρος της εστίασης απορροφά ένα μεγάλο μέρος και στηρίζει την παριανή μπύρα.
«Κατά κύριο λόγο δουλεύουμε τοπικά. Τα τελευταία χρόνια ξεκινήσαμε εξαγωγές. Δίνουμε στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη μια μικρή ποσότητα. Επίσης δίνουμε στα υπόλοιπα κυκλαδίτικα νησιά, ενώ το 2019 ξεκινήσαμε εξαγωγές στη Σιγκαπούρη και την Αμερική. Αυτό με τον κορονοϊό πήγε πίσω και ξεκινήσαμε και πάλι πέρσι το χειμώνα δειλά-δειλά. Ωστόσο, μπορώ να πω ότι στην Αμερική υπάρχει μια πολύ καλή ροή», δηλώνει με υπερηφάνεια ο Νίκος Παυλάκης.
Οι δυσκολίες του νησιού
Σύμφωνα με τον Νίκο Παυλάκη «Η Πάρος έχει τα καλά της, αλλά έχει και τις δυσκολίες της». Σίγουρα εποχιακά μπορεί κανείς να εργαστεί περισσότερο με την τοπική πελατεία και τους εμπόρους, ωστόσο είναι πολύ αυξημένο το κόστος των μεταφορών. Τα μεταφορικά αφορούν και την εισαγωγή των πρώτων υλών αλλά και την εξαγωγή του τελικού προϊόντος. Οπότε, πέρα από τις καθυστερήσεις που προκύπτουν, καθώς τα πλοία τους καλοκαιρινούς μήνες ενδέχεται να μην έχουν διαθέτουν θέσεις για φορτηγά και μεταφορικές, τα μεταφορικά αυξάνουν κατά πολύ το κόστος παραγωγής.