Λίγα λόγια για την ταινία «Υπάρχω» που εξιστορεί την ζωή του Στέλιου Καζαντζίδη.
Πρώτον, μια ταινία είναι ένα καλλιτεχνικό δρώμενο και όχι μια αυστηρή ιστορική αφήγηση επιστημονικής ακρίβειας.
Είναι άλλο η ερμηνεία και η καλλιτεχνική αξία του τραγουδιστή, άλλο ποιος πραγματικά ήταν και άλλο πως τον συνέλαβαν οι σύγχρονοί του.
Η προσπάθεια κατασκευής προτύπων σχεδόν πάντα σκοντάφτει στην πραγματικότητα που έχει πολλές πτυχές κατά κανόνα αλληλοσυγκρουόμενες.
Ο Καζαντζίδης υπήρξε ο κορυφαίος λαϊκός ερμηνευτής, εκφραστής των καημών γενεών Ελλήνων, λατρεύτηκε ως σύμβολο, ίσως θύμα του συστήματος, αλλά και την ίδια στιγμή φιλοχρήματος, νευρικός, εγωπαθής, αγοραφοβικός, συντηρητικός, παθολογικός τζογαδόρος, και πολλά άλλα. Η προσπάθεια κατασκευής αψεγάδιαστων ηρώων είναι δείγμα ανώριμης και υποανάπτυκτης κοινωνίας.
Ακόμα πιο αστεία μοιάζει η ιδεολογική του καλούπωση ένθεν και ένθεν. Όλοι οι λαϊκοί ήρωες όλων των εποχών έχουν ελαττώματα, όπως όλοι οι άνθρωποι. Αυτό δεν τους κάνει λιγότερο ήρωες, αλλά εμάς κομπλεξικούς που παλεύουμε να τα κρύβουμε.
Ο Καζαντζίδης υπήρξε ο καλλιτέχνης-σύμβολο μιας ολόκληρης εποχής. Και έτσι θα μείνει.