Δεν μπορεί να χωρέσει ανθρώπινος νους την ανείπωτη τραγωδία, που εξελίχθηκε την Τρίτη 28/2 το βράδυ μετά τη σφοδρή σύγκρουση των δύο αμαξοστοιχιών στα Τέμπη, με τους πάνω από 46 νεκρούς και τους δεκάδες τραυματίες και αγνοούμενους, που είναι σχεδόν όλοι νέα παιδιά. Δεν έχεις τι να πεις τέτοιες δύσκολες ώρες στις οικογένειες που θρηνούν τους ανθρώπους τους, τα παιδιά τους. Μόνο κουράγιο. Κουράγιο και ότι είμαστε μαζί σας. Ακούγονται πολλά για τις αιτίες του τραγικού δυστυχήματος. Η αλήθεια θα λάμψει όταν φύγει ο κουρνιαχτός. Να είστε σίγουροι γιαυτό.
Με αφορμή αυτό το τραγικό γεγονός νιώθω την ανάγκη να εκφράσω δημόσια κάποιες σκέψεις μου, μήπως και αλλάξει κάτι επιτέλους σε αυτή τη χώρα που συνεχώς μας πληγώνει, ή μήπως και αλλάξουμε όλοι εμείς και αποφασίσουμε να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας.
Όταν πριν από 40 χρόνια, την 3ετία 1983-1986, έκανα συστηματικά κάθε βδομάδα το ταξίδι Αθήνα - Τιθορέα - Αθήνα με τρένο λόγω δουλειάς, δεν μπορούσα ούτε καν να φανταστώ την ανείπωτη, πολύνεκρη τραγωδία στα Τέμπη. Τότε, 40 χρόνια πριν, τα τρένα λειτουργούσαν με χειροκίνητα συστήματα, παλιές σιδηροδρομικές γραμμές, παλιά βαγόνια και μηχανές που χαλούσαν συχνά την ώρα των δρομολογίων. Υπήρχαν πολλές καθυστερήσεις στα δρομολόγια, όμως για την ασφάλεια των επιβατών δεν γινόταν καμία έκπτωση.
Πίστευα πως 40 χρόνια μετά η ”τεχνολογική επανάσταση” και η ”πρόοδος” θα λειτουργούσε στην υπηρεσία του ανθρώπου και όχι των εταιριών και των οικονομικών συμφερόντων.
Πώς είναι δυνατόν ένα από τα πιο ασφαλή μέσα μαζικής μεταφοράς, που ήταν κάποτε το τρένο, να μην έχει σήμερα στον 21ο αιώνα εκσυγχρονιστεί και θωρακιστεί με υπερσύγχρονα συστήματα ασφαλείας για να γίνονται οι μεταφορές των ανθρώπων με απόλυτη ασφάλεια;
Ακούγονται πολλά τούτες τις δύσκολες ώρες, που παραπέμπουν σε χώρες του τρίτου κόσμου. Ακούγονται καταγγελίες για φωτεινούς σηματοδότες που δεν λειτουργούν, για πανάκριβα ηλεκτρονικά συστήματα ασφαλείας που αγοράστηκαν 20 χρόνια πριν αλλά δεν τέθηκαν ποτέ σε λειτουργία, για χειροκίνητα συστήματα διαχείρισης, για ημιτελή συντήρηση του σιδηροδρομικού δικτύου και άλλα πολλά και άκρως εξοργιστικά.
Υπάρχουν σοβαρές καταγγελίες από το Σωματείο Εργαζομένων Λειτουργίας Μετρό Αθηνών (ΣΕΛΜΑ) και τον Πρόεδρο των μηχανοδηγών, που αναμένουμε να εξακριβωθούν και μιλάνε μεταξύ άλλων για μη επαρκή σηματοδότηση στο δίκτυο ΜΕΤΡΟ και Προαστιακού, ακόμη και για κίνηση των συρμών από τη Δουκίσσης Πλακεντίας ως το Αεροδρόμιο με προφορικές εντολές, με ότι αυτό συνεπάγεται για την ασφάλεια του 1,5 εκατομμυρίου επιβατών που μετακινείται καθημερινά με το δίκτυο.
Οι πληροφορίες από τα ΜΜΕ μεταφέρουν ότι οι εργαζόμενοι είχαν πολλές φορές καταγγείλει δημόσια την απαράδεκτα επικίνδυνη κατάσταση των σιδηροδρόμων.
Διαβάζω πως κατατέθηκε μάλιστα μόλις πριν από λίγους μήνες εξώδικο των μηχανοδηγών για τα χάλια των σιδηροδρόμων, που απευθύνεται στον ΟΣΕ και το Υπουργείο Υποδομών και Μεταφορών και κοινοποιείται στη Ρυθμιστική Αρχή Σιδηροδρόμων και την Hellenic Train, την ιδιωτική εταιρία που εξαγόρασε την ΤΡΑΙΝΟΣΕ με εκείνο το σκανδαλώδες (λέγεται) τίμημα (ξέρετε τώρα...). Η απάντηση των αρμοδίων φυσικά αγνοείται. Εδώ ταιριάζει η φράση ”Ελλάς το μεγαλείο σου”.
Υπάρχουν πολλά Γιατί.
- Γιατί δεν λειτουργούσαν τα ηλεκτρονικά συστήματα ασφαλείας;
- Ποια εταιρία τα προμήθευσε και με ποιό τίμημα;
- Ήταν σωστά εκπαιδευμένοι οι εργαζόμενοι για να κάνουν τη δουλειά, που τον 21ο αιώνα έπρεπε να κάνουν τα αυτόματα ηλεκτρονικά συστήματα;
- Γιατί τοποθετήθηκε με απόσπαση από το Υπουργείο Παιδείας, ένα μόλις μήνα πριν το τραγικό δυστύχημα, ένας 60χρονος πρώην αχθοφόρος ως σταθμάρχης, ενώ υπάρχει όριο ηλικίας 42 ετών για τη συγκεκριμένη θέση;
- Και στο τέλος, τέλος γιατί πουλήθηκε η ΤΡΑΙΝΟΣΕ σε μία ιδιωτική εταιρία με εξευτελιστικό, όπως λέγεται τίμημα, αν όχι για να λειτουργεί με ασφάλεια τις μεταφορές και να εξυπηρετεί πολίτες και εργαζόμενους;
- Θέλουμε πολυτελή τραίνα, ή ασφαλείς μετακινήσεις με τα μέσα μαζικής μεταφοράς;
Υπάρχουν πολλά «Γιατί», που είναι σίγουρο και πρέπει να αναδειχθούν τις επόμενες μέρες.
Υπάρχει όμως και μια βεβαιότητα.
Οι Πολιτικοί δεν μπορεί να είναι σε καμία περίπτωση απλά διαχειριστές του δημόσιου βίου και συνεχιστές της σημερινής θλιβερής κατάστασης που επικρατεί σε όλα τα πεδία.
Οι εκπρόσωποί μας στο Κοινοβούλιο πρέπει να τιμούν την ψήφο όλων των πολιτών και να έχουν το σθένος και τη βούληση να αναδεικνύουν, να κάνουν Ρήγματα και Ανατροπές. Και ο νοών, νοείτω
Αυτές είναι οι σκέψεις μου μια τέτοια σκοτεινή ημέρα, παραμονές εκλογών.