Πρόσφατα βρισκόμουν σε μια ξενοδοχειακή μονάδα σε παραλία της Φωκίδας για να κλείσω ένα δωμάτιο για ένα συγγενή μου, όταν είδα μια μεγάλη ομάδα εφήβων από την Γαλλία στην είσοδο του ξενοδοχείου να μιλούν, να φωνάζουν και να θορυβούν όπως όλα τα παιδιά στην ηλικία τους. Ήταν κάπως ενοχλητικό αλλά κατανοητό και το αντιμετώπισα με χαμόγελο. Αυτό όμως που μου τράβηξε την προσοχή ήταν ότι φορούσαν όλοι όμοια μπλουζάκια που πίσω ανέφεραν την γαλλική πόλη καταγωγής τους και μπροστά ανέφεραν την αγάπη τους για την Ελλάδα και τον ελληνικό πολιτισμό. Με συγκίνησε η απλή αυτή εκδήλωση αγάπης, ειλικρινής και άμεση από τόσο νέα παιδιά και σκέφτηκα πόσο σημαντικό θα είναι αυτά τα παιδιά να περάσουν έξοχα τις μέρες τους εδώ και να επιστρέψουν με τις καλύτερες αναμνήσεις από τον τόπο μας και τους ανθρώπους του.
Ο επισκέπτης στην Χώρα μας έρχεται με τις καλύτερες διαθέσεις, επέλεξε τον τόπο μας για να περάσει τις πιο ξένοιαστες και ξεκούραστες στιγμές του, έδωσε αρκετά χρήματα που ίσως αποταμίευσε κατά την διάρκεια της χρονιάς και η παρουσία του στην Ελλάδα φανερώνει μια συμπάθεια και μια προτίμηση που δεν πρέπει να την αντιμετωπίζουμε μόνο ως οικονομικό συντελεστή, αλλά και ως ανθρώπινο. Οι επισκέπτες μας εκτός από τον θαυμασμό τους στα τοπία μας φανερώνουν και την συμπάθειά τους στον λαό μας και τη Χώρα μας και αυτό πρέπει να το έχουμε υπόψιν μας ώστε να μην τους αντιμετωπίζουμε μόνο ως πελάτες, αλλά και ως φίλους της Χώρας μας.
Η διαχείριση των αρνητικών επιπτώσεων του υπερτουρισμού που εκδηλώνονται σε δημοφιλείς προορισμούς όπως η Μύκονος και η Σαντορίνη, είναι υποχρέωση της κυβέρνησης και της ελληνικής κοινωνίας. Αναμφίβολα πρέπει να θυμόμαστε ότι δεν είναι υπεύθυνοι οι επισκέπτες και σίγουρα είναι άδικο και ντροπιαστικό να κατευθύνουμε τις διαμαρτυρίες μας σε αυτούς όπως γίνεται σε πολλούς δημοφιλείς προορισμούς της Ευρώπης.
Πολλοί ασκούν κριτική γιατί η Χώρα επέλεξε το οικονομικό μοντέλο τουριστικής εκμετάλλευσης εγκαταλείποντας σχεδόν ολοσχερώς τη δευτερογενή παραγωγή, αλλά για την επιλογή αυτή, σωστή ή λάθος, δεν ευθύνονται οι επισκέπτες μας αλλά εμείς οι ίδιοι και οι κατά καιρούς κυβερνήσεις που εκλέξαμε. Εκφυλιστικά τουριστικά φαινόμενα όπως αυτά στο Φαληράκι της Ρόδου και στα Μάλια της Κρήτης τα έχουμε επιτρέψει πρώτα εμείς να υπάρχουν και πρέπει πρώτοι εμείς να τα απαγορεύσουμε πριν γίνει κάποιο σοβαρό ατύχημα.
Εν κατακλείδι, η θετική υποδοχή των επισκεπτών μας δεν απορρέει από τυχόν προσωπικά οικονομικά μας συμφέροντα, αλλά από την διάθεση φιλοξενίας και εγκαρδιότητας που νομίζω μας διακρίνει ως λαό. Οποιαδήποτε δυσαρέσκεια των ντόπιων από τον υπερτουρισμό, που είναι λογικό να υπάρχει, πρέπει να κατευθύνεται προς τους υπεύθυνους (δημοτική ή πολιτική αρχή) και όχι προς τους επισκέπτες μας.