Η Σελήνη δεν είναι φτιαγμένη από πράσινο τυρί τελικά.
Έρευνα που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Nature δείχνει ότι ο εσωτερικός πυρήνας της Σελήνης είναι, στην πραγματικότητα, μια συμπαγής μπάλα με πυκνότητα παρόμοια με αυτή του σιδήρου.
Αυτό, ελπίζουν οι ερευνητές, θα βοηθήσει να διευθετηθεί μια μακρά συζήτηση σχετικά με το αν η εσωτερική καρδιά της Σελήνης είναι στερεή ή λιωμένη και θα οδηγήσει σε μια πιο ακριβή κατανόηση της ιστορίας της Σελήνης - και, κατ ’επέκταση, του Ηλιακού Συστήματος.
«Τα αποτελέσματά μας», έγραψε μια ομάδα με επικεφαλής τον αστρονόμο Arthur Briaud του Γαλλικού Εθνικού Κέντρου Επιστημονικής Έρευνας στη Γαλλία, «αμφισβητούν την εξέλιξη του μαγνητικού πεδίου της Σελήνης».
Υπάρχουν ενδείξεις πως από άποψη σεισμικής και ηφαιστειογενή η Σελήνη αντιπροσωπεύει πραγματικά ένα νεκρό κόσμο. Όταν το διαστημόπλοιο Απόλλων 14 έριξε τον τρίτο όροφο του με ορμή στη Σεληνιακή επιφάνεια, η Σελήνη αντέδρασε σαν μια μεγάλη καμπάνα.
Καταγράφτηκαν παλμικές δονήσεις διάρκειας τριών περίπου ωρών που έφτασαν σε βάθος 28-32 χιλιόμετρων. Όταν κατά την αναχώρηση του ίδιου διαστημόπλοιου από το Σεληνιακό έδαφος απερρίφθη η σεληνάκατος, προκλήθηκαν νέες δονήσεις που κράτησαν ενενήντα περίπου λεπτά.
Γνωρίζουμε ότι υπάρχει ένας ρευστός εξωτερικός πυρήνας, αλλά αυτό που περιλαμβάνει παραμένει υπό συζήτηση.
Μελετώντας τα σεισμικά δεδομένα, τον τρόπο δηλαδή με τον οποίο τα ακουστικά κύματα παράγονται από τους σεισμούς και μετακινούνται μέσα από τα υλικά στο εσωτερικό ενός ουράνιου σώματος, οι επιστήμονες μπορούν να παράγουν μία λεπτομερή χαρτογράφηση του εσωτερικού του αντικειμένου, αναφέρει το Sciencealert.
Τα σεισμικά δεδομένα που είχαμε από τις αποστολές Apollo είχαν πολύ χαμηλή ανάλυση για να διαπιστώσουμε με ακρίβεια από τι αποτελείται ο πυρήνας της Σελήνης. Μάθαμε μεν πως υπήρχε ένας ρευστός εξωτερικός πυρήνας, αλλά τι βρισκόταν κάτω από αυτόν παρέμενε μυστήριο. Επιπλέον, τα υπολογιστικά μοντέλα δεν μπορούσαν να μας δώσουν μία ξεκάθαρη απάντηση, αφού λειτουργούσαν εξίσου καλά τόσο με ρευστό, όσο και με στερεό πυρήνα.
Οι επιστήμονες συγκέντρωσαν δεδομένα από διάφορες σεληνιακές διαστημικές αποστολές για να συνθέσουν ένα προφίλ των διάφορων σεληνιακών χαρακτηριστικών, όπως ο βαθμός παραμόρφωσης από τη βαρυτική αλληλεπίδραση της Γης, η εναλλαγή της απόστασής της από τη Γη και η πυκνότητά της. Έπειτα, δημιούργησαν διάφορα μοντέλα με διαφορετικούς τύπους πυρήνων για να δουν ποιος ταίριαζε περισσότερο με τα δεδομένα παρατήρησης.
Βρήκαν λοιπόν πως τα μοντέλα που έφταναν πιο κοντά σε αυτά που ήδη γνωρίζουμε για τη Σελήνη, ήθελαν τα πυκνά υλικά να κινούνται προς το κέντρο της Σελήνης και τα λιγότερο πυκνά να κινούνται προς την επιφάνειά της. Βρήκαν επίσης πως ο πυρήνας της Σελήνης είναι αρκετά παρόμοιος με τον πυρήνα της Γης. Έχει δηλαδή ένα εξωτερικό ρευστό περίβλημα και ένα στερεό εσωτερικό πυρήνα.
Σύμφωνα με τα μοντέλα, ο εξωτερικός πυρήνας της Σελήνης έχει ακτίνα 362 χιλιομέτρων και ο στερεός εσωτερικός πυρήνας έχει ακτίνα 258 χιλιόμετρα, δηλαδή το 15% της συνολικής ακτίνας της Σελήνης. Ο εσωτερικός πυρήνας της Σελήνης έχει πυκνότητα 7.822 κιλά ανά κυβικό μέτρο, νούμερο πολύ κοντά στην πυκνότητα του σιδήρου.
Γνωρίζουμεπίσης πως λίγο μετά το σχηματισμό της, η Σελήνη είχε ένα ισχυρό μαγνητικό πεδίο το οποίο άρχισε να χάνει, περίπου πριν 3.2 δισεκατομμύρια χρόνια. Το μαγνητικό πεδίο παράγεται από την κίνηση και τη θερμοσυναγωγή του πυρήνα, επομένως το υλικό από το οποίο αποτελείται ο πυρήνας της Σελήνης είναι απόλυτα σχετικό για να μάθουμε πώς και γιατί εξαφανίστηκε το μαγνητικό της πεδίο.