Βρισκόμαστε λίγο πριν την μαύρη επέτειο του τραγικού σιδηροδρομικού δυστυχήματος των Τεμπών που κόστισε τη ζωή σε 57 ανθρώπους. Όλοι αναμένουμε όλοι τη Δικαιοσύνη να αποφανθεί για τους θανάτους.
Δεν χρειάζεται να αναφερθώ εκτενώς στο τι έχει συμβεί αυτά τα δύο χρόνια (και τι όχι). Σήμερα νομίζω πως κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι δεν γνωρίζει αφού, λιγότερο ή περισσότερο, όλοι έχουμε παρακολουθήσει την συγκλονιστική αυτή υπόθεση. Όμως δύο χρόνια μετά, η Δικαιοσύνη δεν έχει ακόμη δώσει ξεκάθαρες και πειστικές απαντήσεις για το τι πραγματικά συνέβη. Παράλληλα, οι θεσμοί του κράτους, που έχουν εμπλακεί στην υπόθεση, εξακολουθούν να προκαλούν ερωτηματικά αλλά και οργή. Η διαχείριση αυτής της τραγωδίας από την Κυβέρνηση δεν έχει κάνει τίποτα άλλο παρά να εντείνει την καχυποψία της κοινωνίας και να ενισχύσει τη βεβαιότητα πως υπάρχει συνειδητή συγκάλυψη.
Αλλά είτε μιλάμε για συγκάλυψη είτε για απίστευτη ανικανότητα των αρχών να διαλευκάνουν την υπόθεση και να απονείμουν δικαιοσύνη, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο: μια Κυβέρνηση που έχει υπονομεύσει (ανεπανόρθωτα;) την εμπιστοσύνη των πολιτών στους θεσμούς και ιδιαίτερα στη Δικαιοσύνη. Μια Κυβέρνηση πανικόβλητη μπροστά στην δικαιολογημένη οργή των πολιτών προσπαθεί να σωθεί απεγνωσμένα υιοθετώντας το αφήγημα της συστηματικής ταύτισης του Πρωθυπουργού με το κράτος (Δεν έχουμε τον Βασιλιά Ήλιο στο τιμόνι της χώρας). Τα διλήμματα που διατυπώνονται μέσω κυβερνητικών κύκλων ”ή εμείς ή το χάος” δεν πείθουν κανέναν και, αντίθετα, αποδεικνύουν πως το χάος το προκαλεί η ίδια η Κυβέρνηση με την πολιτική της. Μια κυνική Κυβέρνηση, η οποία προσπαθεί να διαχειριστεί επικοινωνιακά την οργή των πολιτών για τη μη απόδοση δικαιοσύνης. Όχι, δεν θα φέρουν οι κινητοποιήσεις στις 28 Φεβρουαρίου το χάος. Αυτές θα προσπαθήσουν να βάλουν τάξη στο χάος της ανικανότητας, αλαζονείας και ανομίας που καλλιεργείται προκλητικά τόσα χρόνια.
Σε τελική ανάλυση, η επιβίωση μιας Κυβέρνησης δεν μπορεί και δεν πρέπει να ταυτίζεται με την επιβίωση του κράτους. Σε ένα άλλο πολίτευμα πλην της Δημοκρατίας και σε μια άλλη εποχή ίσως. Η ηθική νομιμοποίηση αυτής της Κυβέρνησης έχει χαθεί. Και όσο αρνείται να ανταποκριθεί στις θεμελιώδεις αρχές της Δικαιοσύνης, τόσο η κοινωνική αντίδραση θα εντείνεται και θα πρέπει να εντείνεται. Η Ελληνική κοινωνία δείχνει πως έχει σφυγμό. Η οργή της είναι δικαιολογημένη αφού είναι η φυσική αντίδραση μιας κοινωνίας που απαιτεί το αυτονόητο σε ένα κράτος δικαίου: οι πραγματικοί υπαίτιοι να οδηγηθούν επιτέλους ενώπιον της Δικαιοσύνης και να τιμωρηθούν όπως πρέπει. Αντί αυτού, βλέπουμε ένα κράτος που λειτουργεί πρωτίστως για τη δική του επιβίωση, προσπαθώντας να ταυτίσει όσους απαιτούν δικαιοσύνη με την αντιπολίτευση.
ΥΓ: Η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων δεν εμπιστεύεται τους θεσμούς αφού θεωρεί πως δεν θα αποδοθεί δικαιοσύνη και δεν θα μάθουμε την αλήθεια για το δυστύχημα των Τεμπών. Η αντιπροσωπευτική Δημοκρατία μας βρίσκεται σε κρίση αφού χάθηκε η εμπιστοσύνη στη Δικαιοσύνη. Κανένα κομματικό αφήγημα, κυβερνητικό ή της αντιπολίτευσης, δεν μπορεί να θεραπεύσει τη ζημιά που έχει συντελεστεί. Μόνο η απονομή δικαιοσύνης. Γιατί χωρίς αυτήν δεν έχουμε τίποτα. Αυτή είναι η επικίνδυνη κληρονομιά της Κυβέρνησης αυτής. Το χάος είναι όλο δικό της.