Ο εθνικισμός δεν είναι καινούργιο φρούτο στον μπαξέ μας. Πάντα υπήρχε στο λιβάδι. Άλλοτε φύτρωνε με σπόρο κι άλλοτε μεγάλωνε σαν μύκητας με αυτά τα εύρωστα πλουμιστά χρωματιστά λουλούδια την άνοιξη γύρω από τις παραγωγικές ελιές . Αυτά τα εντυπωσιακά πράγματι άνθη μεγαλώνουν μέσα σε ένα βράδυ από το πουθενά και μαραίνονται και εξαφανίζονται εξ ίσου γρήγορα. Το πουθενά βέβαια το λέω εγώ και όποιος άλλος μπορεί να είναι αδαής. Οι συνθήκες για την υπερταχεία ανάπτυξη τους υπάρχουν και δεν είναι τίποτα περισσότερο από την σημαιοφόρο παρέλαση όλης της τοξίνης που έχει συσωρευθεί γύρω από τα δέντρα την χρονιά ή τα χρόνια που πέρασαν.
Τα εκπληκτικά αυτό άνθη μου τράβηξαν την προσοχή την πρώτη φορά που τα είδα γύρω από τις παραγωγικές ελιές. Δείχνουν εύρωστα, αλλά μόλις τα πλησιάσεις απο κοντά διαπιστώνεις πως βρωμάνε συσσωρευτικά σαν ψοφίμι και ανοιχτός βόθρος μαζί. Για αυτό έλκουν και τις σκατόμυγες.
Από μακριά είναι ικανά να πλαισιώσουν και να παρεισφρήσουν μέσα στα πιο ευφάνταστα μπουκέτα ανθοδετικής τέχνης ikebana . Από κοντά βρωμάνε όπως και τα φρεάτια έξω από τα σφαγεία.
Πρόσφατα διαπίστωσα πως όσο περισσότερο ανενεργές και άκαρπες οι χρονιές τόσο περισσότερο φυτρώνουν αυτοί οι μύκητες.
Βέβαια κάποιος φίλος γνώστης μου ψιθύρισε
-Μπα Γιώργη Η ιδέα σου είναι . Πάντα φύτρωναν και φυτρώνουν ο μύκητες γύρω από τα οπωροφόρα Τι συμβαίνει όμως;
Πολύ απλά, όταν έχει πολύ καρπό το δέντρο και υπάρχει παραγωγή καλή, η ματιά μας δεν πέφτει χαμηλά αφού βλέπει ψηλά τα γεμάτα κλαδιά με καρπούς. Προσδοκούμε σε κάτι. Όταν έρχονται δύσκολοι καιροί για τα δέντρα η ματιά μας πέφτει κάτω χαμηλά.