Βάσει της εν λόγω έρευνας, το σύστημα αυτό σχηματίστηκε περίπου 466 εκατομμύρια χρόνια πριν, στην αρχή μιας περιόδου ασυνήθιστα έντονου «βομβαρδισμού» με μετεωρίτες, γνωστής ως Ορδοβίκια έξαρση προσκρούσεων. Η εν λόγω θεωρία παρουσιάστηκε στο Earth and Planetary Science Letters και προκύπτει από αναδημιουργίες της δραστηριότητας των τεκτονικών πλακών της Ορδοβίκιας περιόδου, που υποδεικνύουν 21 κρατήρες από αστεροειδείς. Όλοι αυτοί οι κρατήρες βρίσκονται εντός 30 μοιρών από τον ισημερινό, αν και πάνω από το 70% του ηπειρωτικού φλοιού της Γης βρίσκεται εκτός της περιοχής αυτής- μια ανωμαλία που δεν μπορεί να εξηγηθεί με βάση συμβατικές θεωρίες.
Οι ερευνητές θεωρούν ότι αυτό το εστιασμένο τοπικά μοτίβο προσκρούσεων προέκυψε αφού ένας μεγάλος αστεροειδής είχε στενή επαφή με τη Γη. Ο αστεροειδής αυτός έγινε κομμάτια λόγων παλιρροιακών δυνάμεων, με αποτέλεσμα τη δημιουργία ενός δακτυλίου από συντρίμμια γύρω από τον πλανήτη- σαν τους δακτυλίους γύρω από τον Κρόνο και άλλους γίγαντες αερίων.
«Σε βάθος εκατομμυρίων ετών, υλικό από αυτόν τον δακτύλιο έπεφτε σταδιακά στη Γη, δημιουργώντας την έξαρση σε προσκρούσεις μετεωριτών που παρατηρούνται στο γεωλογικό “χρονικό”» είπε ο καθηγητής Άντι Τόμκινς, επικεφαλής συντάκτης της έρευνας, από τo Monash University. «Βλέπουμε επίσης πως τα στρώματα ιζηματογενών πετρωμάτων από αυτή την περίοδο περιέχουν ασυνήθιστες ποσότητες συντριμμιών από μετεωρίτες».
«Αυτό που κάνει αυτό το εύρημα ακόμα πιο ενδιαφέρον είναι οι πιθανές κλιματικές επιπτώσεις ενός τέτοιο συστήματος δακτυλίων» πρόσθεσε.
Οι ερευνητές εικάζουν πως ο δακτύλιος θα μπορούσε να ρίχνει τη σκιά του στη Γη, εμποδίζοντας το φως του Ήλιου και συμβάλλοντας σε ένα παγκόσμιας κλίμακας γεγονός πτώσης θερμοκρασίας, το αποκαλούμενο «Hirnantian Icehouse». Η περίοδος αυτή, που έλαβε χώρα κατά το τέλος της Ορδοβίκιας, αναγνωρίζεται ως μία από τις πιο ψυχρές στα τελευταία 500 εκατομμύρια χρόνια της ιστορίας της Γης.
«Η ιδέα πως ένα σύστημα δακτυλίων θα μπορούσε να έχει επηρεάσει τις παγκόσμιες θερμοκρασίες προσθέτει ένα νέο στρώμα πολυπλοκότητας στις γνώσεις μας για το πώς γεγονότα στο Διάστημα μπορεί να διαμόρφωσαν το κλίμα της Γης» είπε ο καθηγητής Τόμκινς.
Κανονικά οι αστεροειδείς πέφτουν στη Γη σε τυχαία μέρη. Για να διαπιστωθεί εάν η κατανομή των κρατήρων της Ορδοβίκιας είναι τυχαία ή όχι και πιο κοντά στον ισημερινό, οι επιστήμονες υπολόγισαν την ηπειρωτική επιφάνεια που είναι ικανή να διατηρεί κρατήρες από την περίοδο εκείνη. Οι ερευνητές εστίασαν σε σταθερούς κρατώνες με πετρώματα παλαιότερα από τα μέσα της Ορδοβίκιας περιόδου, αποκλείοντας περιοχές που είχαν θαφτεί κάτω από ιζήματα ή πάγους και διαβρωμένες περιοχές ή είχαν επηρεαστεί από τεκτονική δραστηριότητα. Χρησιμοποιώντας μια προσέγγιση GIS (Geographic Information System) βρήκαν γεωλογικά κατάλληλες περιοχές σε διαφορετικές ηπείρους- περιοχές όπως η δυτική Αυστραλία, η Αφρική, ο κρατώντας της βόρειας Αμερικής και μικρά τμήματα της Ευρώπης θεωρήθηκαν κατάλληλες για τη διατήρηση νέων κρατήρων. Μόνο το 30% της περιοχής αυτής διαπιστώθηκε πως ήταν κοντά στον ισημερινό, ωστόσο όλοι οι κρατήρες από αυτή την περίοδο βρέθηκαν σε αυτή την περιοχή. Οι πιθανότητες για κάτι τέτοιο είναι πολύ χαμηλές.