Σε ποια ηλικία είναι πιο ευτυχισμένος ο άνθρωπος; Το ερώτημα αυτό φαίνεται απλό, μα η απάντηση σε αυτό αναζητείται εδώ και δεκαετίες- και ερευνητές από μια σειρά πανεπιστημίων στη Γερμανία και την Ελβετία επιχειρούν να το κάνουν.
Η έρευνα δημοσιεύτηκε στο Psychological Bulletin στις 7 Σεπτεμβρίου και τα αποτελέσματά της δείχνουν πως η ικανοποίηση μειωνόταν μεταξύ 9 και 16 ετών, αυξανόταν ελαφρώς μέχρι τα 70 και μετά μειωνόταν ξανά μέχρι τα 96.
Στο πλαίσιο της έρευνας εξετάστηκαν τάσεις στην υποκειμενική ευημερία κατά τη διάρκεια της ζωής με βάσει 443 δείγματα από μελέτες με συνολικά 460.902 συμμετέχοντες. «Εστιάσαμε σε αλλαγές σε τρία κεντρικά στοιχεία υποκειμενικής ευημερίας» εξηγεί η καθηγήτρια Σουζάν Μπέκερ. «Η ικανοποίηση στη ζωή, οι θετικές συναισθηματικές καταστάσεις και οι αρνητικές».
Οι θετικές συναισθηματικές καταστάσεις έδειχναν μια γενική υποχώρηση από τα 9 ως τα 94, ενώ οι αρνητικές παρουσίαζαν διακυμάνσεις ελαφρώς μεταξύ των 9 και των 22, μετά υποχωρούσαν μέχρι τα 60 και μετά αυξάνονταν και πάλι. Οι ερευνητές διαπίστωσαν μεγαλύτερες διάμεσες αλλαγές στις θετικές και τις αρνητικές συναισθηματικές καταστάσεις από ό,τι στην ικανοποίηση για τη ζωή.
«Συνολικά, η έρευνα υπέδειξε μια θετική τάση σε μια ευρεία περίοδο της ζωής, αν εξετάσουμε την ικανοποίηση της ζωής και τις αρνητικές συναισθηματικές καταστάσεις» , συνοψίζει τα αποτελέσματα η Μπέκερ. Οι ερευνητές αποδίδουν την ελαφρά υποχώρηση στην ικανοποίηση μεταξύ 9 και 16 σε αλλαγές στο σώμα και την κοινωνική ζωή κατά την εφηβεία. Η ικανοποίηση αυξάνεται ξανά από τη νεαρή ενήλικη ζωή και μετά. Τα θετικά συναισθήματα τείνουν να μειώνονται από την παιδική ηλικία ώς την ύστερη ενήλικη ζωή. Στα τέλη της ενήλικης ζωής, όλα τα στοιχεία της υποκειμενικής ευημερίας τείνουν να χειροτερεύουν παρά να βελτιώνονται. «Αυτό θα μπορούσε να συσχετιστεί με το ότι στους πολύ ηλικιωμένους οι φυσικές/ σωματικές επιδόσεις μειώνονται, η υγεία συχνά επιδεινώνεται και οι κοινωνικές επαφές μειώνονται, και επειδή οι συνομήλικοί τους αποβιώνουν» εικάζει η ερευνήτρια.