Οι περισσότεροι γνωρίζουν τον μετεωρίτη που έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην εξαφάνιση των δεινοσαύρων- ωστόσο νέα έρευνα πάει προς την αντίθετη κατεύθυνση, αναζητώντας τους λόγους της ανόδου τους.
Όπως αναφέρεται σε σχετικό δημοσίευμα του Phys Org, στο πλαίσιο της συγκεκριμένης έρευνας, που έγινε με τη συμμετοχή επιστημόνων του University of Birmingham και δημοσιεύτηκε στο Proceedings of the National Academy of Sciences, αναλύθηκαν ιζήματα και απολιθωμένα φυτά από λίμνη στη βόρεια Κίνα (λεκάνη Τζιγιουάν), που αντιστοιχούσαν σε περιόδους αυξημένης ηφαιστειακής δραστηριότητας, περίπου 234 με 232 εκατομμύρια χρόνια πριν.
Κατά την Ύστερη Τριασική (ή Τριαδική) Περίοδο έλαβε χώρα το αποκαλούμενο CPE (Carian Pluvial Episode), όπου σημειώθηκε αύξηση των θερμοκρασιών και της υγρασίας παγκοσμίως, επηρεάζοντας ζώα και φυτά.
Η έρευνα έδειξε τέσσερα ξεχωριστά επεισόδια ηφαιστειακής δραστηριότητας που παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Όπως είπε ένας εκ των ερευνητών, ο καθηγητής Παλαιοβοτανολογίας και Παλαιοπεριβαλλόντων Τζέισον Χίλτον, «εντός διαστήμαοτς δύο εκατομμυρίων ετών η χλωρίδα και η πανίδα του πλανήτη βίωσε μεγάλες αλλαγές, περιλαμβανομένων επιλεκτικών εξαφανίσεων στο υδάτινο βασίλειο και αύξηση της ποικιλομορφίας σε ομάδες φυτών και ζώων στην ξηρά. Αυτά τα γεγονότα συμπίπτουν με ένα αξιοσημείωτο ‘διάλειμμα’ έντονων βροχοπτώσεων, γνωστό ως CPE. Η έρευνά μας δείχνει...πως αυτή η περίοδος μπορεί να διαχωριστεί σε τέσσερα ξεχωριστά συμβάντα, με το καθένα να ωθείται από παλμούς ισχυρής ηφαιστειακής δραστηριότητας που σχετίζονται με μεγάλες εκλύσεις διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα. Αυτά προκάλεσαν μια αύξηση στην παγκόσμια θερμοκρασία και υγρασία».
Οι ερευνητές διαπίστωσαν πως η κάθε φάση ηφαιστειακών εκρήξεων συνέπιπτε με μεγάλη διατάραξη του παγκοσμίου κύκλου του άνθρακα, μεγάλες κλιματικές αλλαγές προς συνθήκες μεγαλύτερης υγρασίας κ.α. Γεωλογικά γεγονότα της ίδιας περιόδου στην κεντρική Ευρώπη, την ανατολική Γροιλανδία, το Μαρόκο, τη βόρεια Αμερική και την Αργεντινή συνέβαλαν στη δημιουργία λιμνών ή βάλτων.
Όλα αυτά επηρέασαν τις εξελικτικές διαδικασίες με τρόπο που θεωρείται πως ευνοήθηκε η εξέλιξη και αύξηση της ποικιλομορφίας των δεινοσαύρων, σε σημείο που κυριάρχησαν στον πλανήτη μας για τα επόμενα εκατομμύρια χρόνια.