Πολύ συχνά η δολοφονία ανθρώπων ξεκινά με τη δολοφονία της γλώσσας. Η σατανική διαδικασία που οδήγησε στο ναζιστικό Ολοκαύτωμα ξεκίνησε με μια επίθεση στην ίδια την γλώσσα. Οι απελάσεις σε στρατόπεδα συγκέντρωσης χαρακτηρίστηκαν ως «επανεγκατάσταση», οι θάλαμοι αερίων ως «ντους» και το διαβολικό σχέδιο εξόντωσης ενός ολόκληρου λαού χαρακτηρίστηκε ως «η τελική λύση». Το «άδειασμα» της γλώσσας από το απλό της νόημα ήταν κρίσιμο για να γίνει δυνατό το αδιανόητο.
Σε απάντηση αυτής της σκόπιμης προσπάθειας στείρωσης της γλώσσας, ένας νεαρός Πολωνός δικηγόρος, ο Raphael Lemkin, πρότεινε ότι απαιτείται ένας νέος νομικός όρος για να περιγράψει απερίφραστα την πιο σοβαρή θηριωδία που θα μπορούσε να φανταστεί κανείς, που, στη γλώσσα των Ηνωμένων Εθνών «σοκάρει τη συνείδηση της ανθρωπότητας». Ο όρος που πρότεινε, ο οποίος υιοθετήθηκε από τη διεθνή κοινότητα, ήταν το έγκλημα της γενοκτονίας.
Είναι λοιπόν ακόμη πιο σοκαριστικό ότι, στη ζωντανή ανάμνηση των φρικαλεοτήτων που γέννησαν τον όρο γενοκτονία, γινόμαστε μάρτυρες μιας κυνικής προσπάθειας να διαστρεβλωθεί η έννοια της ίδιας της λέξης.
Η πρόσφατη προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο με τον ισχυρισμό για γενοκτονία από πλευράς του Ισραήλ είναι μια τέτοια προσπάθεια.
Ο όρος «γενοκτονία» είναι στην πραγματικότητα σχετικός με την τρέχουσα σύγκρουση. Οι ανείπωτες φρικαλεότητες που διέπραξε η Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου, συμπεριλαμβανομένης της δολοφονίας, των βασανιστηρίων, του βιασμού και του ακρωτηριασμού 1200 Ισραηλινών και της ομηρίας 240 ακόμη, ήταν πράγματι πράξεις για την επιδίωξη μιας γενοκτονίας.
Η Χαμάς, της οποίας ο καταστατικός χάρτης καλεί σε δολοφονία των απανταχού Εβραίων, όχι μόνο γιόρτασε τη δολοφονία κάθε θύματος, βιντεοσκοπώντας και κυκλοφορώντας με ενθουσιασμό τις φρικαλεότητες, αλλά το σχέδιό της ήταν να εισχωρήσουν ακόμη βαθύτερα σε ισραηλινό έδαφος, δολοφονώντας όλους όσοι βρίσκονταν στο πέρασμά τους. Έκτοτε, οι ηγέτες της Χαμάς επέμειναν με υπερηφάνια ότι η πρόθεσή τους και η ελπίδα τους είναι να διαπράξουν τις φρικαλεότητες της 7ης Οκτωβρίου «ξανά και ξανά».
Κανένα κράτος δεν θα παρέμενε απαθές μπροστά σε τέτοιες βάρβαρες επιθέσεις και σε μια δεδηλωμένη πρόθεση να επαναληφθούν. Κανένα κράτος δεν θα έμενε αδρανές καθώς 130 όμηροι, μεταξύ των οποίων βρέφη, ασθενείς και ηλικιωμένοι, κρατούνται ακόμα αιχμάλωτοι των τρομοκρατών. Ωστόσο, στην τρέχουσα κατάσταση δεν είναι η Χαμάς που κατηγορείται για γενοκτονία για τις σφαγές της, αλλά το Ισραήλ επειδή υπερασπίστηκε τον εαυτό του.
Η αντιμετώπιση της τρομοκρατικής υποδομής στη Γάζα βρίθει από βασανιστικά διλήμματα. Τα τελευταία 16 χρόνια, από τότε που ανέλαβε τον έλεγχο, η Χαμάς δημιούργησε μια αφάνταστα φρικτή πραγματικότητα. Όχι μόνο η γλώσσα έχει αφαιρεθεί από το νόημα, αλλά και τίποτα ιερό δεν έχει σωθεί. Τα νοσοκομεία δεν είναι νοσοκομεία, τα σχολεία δεν είναι σχολεία και τα τζαμιά δεν είναι τζαμιά. Αντ’ αυτού αποτελούν καμουφλάζ και κάλυψη για εκτοξευτές πυραύλων και αποθήκες όπλων. Τρομοκράτες αναδύονται από σήραγγες κάτω από παιδικά κρεβάτια και από καταφύγια σε νοσοκομεία, ένοπλοι πυροβολούν μέσα από σχολεία. Ηχογραφήσεις μωρών που κλαίνε ακούγονται για να παρασύρουν τις ισραηλινές δυνάμεις σε παγίδες θανάτου.
Κάτω από αυτές τις φρικτές συνθήκες το Ισραήλ καταβάλλει εξαιρετικές προσπάθειες για να ελαχιστοποιήσει τη ζημιά που προκαλείται στις ζωές των Παλαιστινίων αμάχων που η Χαμάς απαξιώνει. Αυτές οι προσπάθειες περιλαμβάνουν εκατοντάδες χιλιάδες μηνυμάτων και τηλεφωνημάτων που παροτρύνουν τους αμάχους να εκκενώσουν τις περιοχές όπου έχουν περιχαρακωθεί οι τρομοκράτες και ακυρώνουν επιθέσεις όπου είναι πιθανές δυσανάλογες απώλειες αμάχων. Οι στρατοί της Δύσης έχουν αναγνωρίσει ότι πολλά από τα μέτρα που έλαβε το Ισραήλ μπορούσαν να μην ληφθούν από αυτούς υπό παρόμοιες συνθήκες.
Η Χαμάς δεν θα ήταν σε θέση να προωθήσει την τραγική αντιστροφή της πραγματικότητας σύμφωνα με την οποία οι ενέργειες του Ισραήλ για να υπερασπιστεί τον εαυτό τους χαρακτηρίζονται ως «γενοκτονία», ενώ οι δικές της πράξεις δολοφονιών, βιασμών και απαγωγών αμελώνται ή ακόμη και πανηγυρίζονται, χωρίς τη συνενοχή πρόθυμων εταίρων. Δυστυχώς, η Νότια Αφρική βγήκε μπροστά για να παίξει αυτόν τον ρόλο.
Η προθυμία της Νοτίου Αφρικής να καταθέσει την υπόθεση γενοκτονίας κατά του Ισραήλ δεν έχει καμία σχέση με τα δεινά των Παλαιστινίων. Ποτέ δεν ύψωσε τη φωνή της σε σχέση με τη δολοφονία δεκάδων χιλιάδων Παλαιστινίων στη Συρία ούτε με τις διώξεις τους από τη Χαμάς στη Γάζα. Ούτε αποτελεί απάντηση στα πρόσφατα γεγονότα. Ήδη από το 2007, η Νότια Αφρική προσκάλεσε μια αντιπροσωπεία της Χαμάς σε επίσημη επίσκεψη. Φιλοξένησε ηγέτες τρομοκρατών της Χαμάς, όπως φιλοξένησε και τον Ομάρ Αλ Μπασίρ μετά την κατηγορία του για τη διάπραξη γενοκτονίας στο Νταρφούρ.
Στις 8 Οκτωβρίου, την επομένη των χειρότερων θηριωδιών που διαπράχθηκαν κατά του εβραϊκού λαού μετά το Ολοκαύτωμα, Νοτιοαφρικανοί ηγέτες κάλεσαν ανώτερους ηγέτες της Χαμάς για να εκφράσουν την αλληλεγγύη τους και, πριν καν το Ισραήλ αρχίσει να αμύνεται, κατηγόρησαν το Ισραήλ για τη «νέα ανάφλεξη».
Η πρωτοβουλία της Νοτίου Αφρικής, δεν υποκινείται από καμία ανθρωπιστική ανησυχία, είναι μια χυδαία προσπάθεια να εργαλειοποιηθεί ένας όρος που επινοήθηκε για να περιγράψει το χειρότερο έγκλημα που διαπράχθηκε εναντίον του ίδιου του εβραϊκού λαού και να το χρησιμοποιήσει εναντίον του εβραϊκού κράτους για να του στερήσει την ικανότητα να υπερασπιστεί τον εαυτό του.
Εβδομήντα πέντε χρόνια μετά την υιοθέτηση της συνθήκης για τη γενοκτονία εξακολουθούν να υπάρχουν ανάμεσά μας επιζώντες του Ολοκαυτώματος. Η Yaffa Adar, έζησε τη φρίκη της Σοά και τώρα είναι μητέρα τριών παιδιών, γιαγιά οκτώ και προγιαγιά επτά παιδιών. Απήχθη ως όμηρος στις 7 Οκτωβρίου και πέρασε 49 ημέρες στην βάρβαρη αιχμαλωσία της Χαμάς. Ο μεγαλύτερος εγγονός της, ο Tamir Adar, πατέρας δύο παιδιών, παραμένει αιχμάλωτος της Χαμάς.
After all that Yaffa has been through, in the Holocaust 78 years ago and at the hands of Hamas today, it is hard to fathom that she has to bear witness to a grotesque attempt to weaponize the crime of genocide itself.
Μετά από όλα όσα υπέστη η Yaffa, στο Ολοκαύτωμα πριν από 78 χρόνια και στα χέρια της Χαμάς σήμερα, είναι δύσκολο να αντιληφθούμε ότι πρέπει να είναι μάρτυρας μιας διαβρελωστρωτικής προσπάθειας να εργαλειοποιηθεί το ίδιο το έγκλημα της γενοκτονίας.