Για την σύλληψη της Εύας Καϊλή έχουν ήδη γραφεί πολλά. Δεν επιθυμώ να προσθέσω πολύ περισσότερα, παρά μόνο υπό “τηλεγραφική” μορφή να επισημάνω:
1. Δεν θα αποκαλύπτονταν το μέγα σκάνδαλο που την φέρει να αντιμετωπίζει κατηγορίες για διαφθορά, ξέπλυμα χρήματος και συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση εάν δεν παρακολουθούνταν από τις Βελγικές αρχές ή μυστικές υπηρεσίες η μέχρι προχθές αντιπρόεδρος (!) του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.
2. Το γεγονός πως ο παράνομος χρηματισμός της προέρχονταν από το Κατάρ, βασικού συμμάχου της Τουρκίας, μας αφορά ως χώρα άμεσα: Το Κατάρ επιδιώκει την εξομάλυνση των σχέσεων του Ερντογάν με την Αίγυπτο, την Σαουδική Αραβία και τα Εμιράτα, προκειμένου να κλείσει τα ανοιχτά του μέτωπα στην περιοχή και να ασχοληθεί απερίσπαστος με τις διεκδικήσεις του κατά του Ελληνισμού, ενώ επιπλέον στηρίζει την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων της Λιβύης στις περιοχές του παράνομου τουρκολιβυκού μνημονίου. Επιπρόσθετα είναι εκ των βασικών χορηγών της ισλαμικής τρομοκρατίας μαζί με την Ρωσία και την Κίνα.
3. Ο Νίκος Ανδρουλάκης (ανεξαρτήτως της όποιας πολιτικής ευθύνης φέρει) οφείλει να αναθεωρήσει τα περί εκτροπής της δημοκρατίας, προτάσσοντας την εθνική ασφάλεια που ενίοτε απαιτεί την παρακολούθηση πολιτικών προσώπων και πολύ υψηλά ιστάμενων αξιωματούχων από τις εθνικές υπηρεσίες πληροφοριών.
4. Οι ευρωπαϊκές δημοκρατίες (και βεβαίως η Ε.Ε.) ασθμαίνοντας μεν συστηματικώς δε, προχωρούν στην εξάρθρωση των κάθε είδους παράνομων δικτύων που έχουν να κάνουν είτε με υπόγειες ροές χρηματοδότησης είτε με δραστηριότητες υπονόμευσης του δημοκρατικού συστήματος και κεκτημένου. Κάτι που διαφαίνεται και από την υπερβολική αντίδραση της γερμανικής αστυνομίας και των εκεί ΜΜΕ στο φερόμενο “πραξικόπημα” των ακροδεξιών και υποστηρικτών του καθεστώτος Πούτιν.
Στην Ελλάδα, σε αντιδιαστολή με τους… κουτόφραγκους των Βρυξελλών, ένα τμήμα της πολιτικής μας ελίτ αρέσκεται στην “μονοκαλλιέργεια” των παρακολουθήσεων εξαρτώντας την πολιτική του επιβίωση από αυτές.
Η απάντηση θα δοθεί σύντομα είτε από τις αποκαλύψεις διαδρομών ρωσικού μαύρου χρήματος προς την σύγχρονη ελληνική νομενκλατούρα είτε από τις κάλπες.
***
Πρώτη δημοσίευση στην εφημερίδα “Διάλογος” Τρικάλων