Συγκριτική παρουσίαση των δύο μεγαλύτερων Πάρκων της Αθήνας, του Εθνικού Κήπου που έχει κερδίσει το στοίχημα της κανονικής λειτουργίας και της επισκεψιμότητας και του Πεδίου του Άρεως που προσπαθεί να μπει σε τροχιά ανάταξης αλλά παραμένει ένας απαξιωμένος χώρος με τεράστιες ελλείψεις στις υποδομές και τους ρυθμούς λειτουργίας του και έντονη παραβατικότητα (πιάτσα ναρκωτικών).
Παγκόσμιο μέτρο επιτυχίας των αστικών χώρων πρασίνου είναι η επισκεψιμότητα, το κατά πόσον δηλαδή ένα Πάρκο προσελκύει τους κατοίκους μίας πόλης να το επισκεφτούν. Η επισκεψιμότητα εξαρτάται πρωτίστως από τη φροντίδα του πρασίνου και την καλή διαμόρφωση του χώρου, την καθαριότητα, τη σήμανση, το αίσθημα ασφάλειας του επισκέπτη και τις λειτουργίες του χώρου (παιδικές χαρές, διαδρομές τρεξίματος, ποδηλάτου, χώρους φιλοξενίας, τουαλέτες κλπ).
Στην επισκεψιμότητα συμβάλουν ακόμα οι τακτικές και συστηματικές δραστηριότητεςαθλητισμού και πολιτισμού, ενώ η εγγύτητα (πόσο κοντά είναι το Πάρκο στις κατοικίες των πολιτών) δεν παίζει τόσο καθοριστικό ρόλο, όσο θα περίμενε κάποιος, αφού οι κάτοικοι μίας πόλης έχει αποδειχτεί ότι είναι διατεθειμένοι να διανύσουν μεγαλύτερες αποστάσεις για να πάνε σε ένα Πάρκο της αρεσκείας τους, παρά να «συμβιβαστούν» με το Πάρκο της γειτονιάς τους, όταν αυτό δεν καλύπτει τις προδιαγραφές που πιστεύουν ότι απαιτούνται για να απολαύσουν τη βόλτα τους.
Ο παγκόσμιος κανόνας επιβεβαιώνεται πλήρως με τη σύγκριση των δύο μεγαλύτερων Πάρκων της Αθήνας, του Εθνικού Κήπου και του Πεδίου του Άρεως, με το δεύτερο να έχει υποπολλαπλάσια επισκεψιμότητα από τον Εθνικό Κήπο, παρόλο που έχει σχεδόν διπλάσια έκταση και βρίσκεται ανάμεσα στις πυκνοδομημένες περιοχές της Κυψέλης, του Γκύζη, της Νεάπολης και της Βικτώριας.
Λόγω της έλλειψης επίσημων στοιχείων επισκεψιμότητας για τα δύο Πάρκα, προχωρήσαμε σε συστηματική παρατήρηση που κράτησε δύο μήνες με επισκέψεις που πραγματοποιήσαμε αντίστοιχες ώρες και ημέρες και κάποιες φορές ταυτόχρονα στους δύο χώρους από διαφορετικούς ερευνητές. Από τα συμπεράσματα της παρατήρησης και τις 100 συνεντεύξεις που πήραμε από επισκέπτες των δύο Πάρκων καταλήγουμε σε πολύ ενδιαφέροντα συμπεράσματα για τη σύνθεση των επισκεπτών, τα ζητούμενα τους και το βαθμό ικανοποίησης από τα δύο Πάρκα.
Ι. ΣΥΝΘΕΣΗ ΕΠΙΣΚΕΠΤΩΝ – ΒΑΘΜΟΣ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗΣ
Ι.α. Πεδίον του Άρεως
Στο Πεδίον του Άρεως οι τακτικότεροι επισκέπτες είναι οι κάτοχοι σκύλων των γύρω περιοχών που χρησιμοποιούν το Πάρκο για την άσκηση των ζώων τους και την εκτέλεση των φυσικών τους αναγκών. Δηλώνουν ευχαριστημένοι που στον χώρο δεν επιβάλλονται κανόνες περιορισμού των σκυλιών (δέσιμο με λουρί) και έχουν αναπτύξει έντονη κοινωνικότητα μεταξύ τους. Η δεύτερη κατηγορία είναι οι τοξικοεξαρτημένοι που στην ουσία καταλαμβάνουν το δυτικό τμήμα του Πάρκου με τη λειτουργία οργανωμένου κυκλώματος εμπορίας ναρκωτικών (έμποροι, ντίλερς, τσιλιαδόροι και καταναλωτές ναρκωτικών, πολλοί εκ των οποίων είναι άστεγοι και ζουν στο Πάρκο). Υπάρχει ακόμα ένας σταθερός πυρήνας συνταξιούχων (οι «ταβλαδόροι») που συγκεντρώνονται γύρω από το εκτός λειτουργίας κιόσκι της «Γαρδένιας» και με πλαστικές καρέκλες και τραπεζάκια που έχουν φέρει από τα σπίτια τους, έχουν σχεδόν μόνιμη παρουσία στον χώρο (με επίσης έντονη ανάπτυξη κοινωνικότητας μεταξύ τους), ενώ η παρουσία άλλων επισκεπτών σημειώνεται λίγο πριν βραδιάσει, όταν κάποιες (λίγες) δεκάδες άντρες και γυναίκες τρέχουν μεμονωμένα ή σε μικρές παρέες στις διαδρομές του Πάρκου. Στην απόλυτη πλειοψηφία τους δηλώνουν ότι αθλούνται στο Πάρκο με μοναδικό κριτήριο ότι βρίσκεται κοντά στα σπίτια τους. Στην παιδική χαρά του Αγίου Χαραλάμπους (τη μοναδική ασφαλή του Πάρκου) συναντώνται κατά συντριπτική πλειοψηφία μετανάστες γονείς με τα παιδιά τους και μάλιστα πολλοί πρώτης γενιάς που γνωρίζουν λίγα ελληνικά. Όσοι κατάγονται από αφρικανικές ή ασιατικές χώρες δηλώνουν ικανοποιημένοι με τον χώρο, συγκρίνοντάς τον με αντίστοιχους χώρους των χωρών καταγωγής τους, αλλά οι μετανάστες βαλκανικής και γενικότερα ευρωπαϊκής καταγωγής δηλώνουν κατά ένα μεγάλο ποσοστό ότι θα ήθελαν περισσότερη ασφάλεια και φροντίδα. Στο Πεδίον του Άρεως συναντώνται επίσης μεγάλες παρέες νέων ανδρών κυρίως αφγανικής καταγωγής, ενώ είναι εξαιρετικά σπάνιο να συναντήσεις ελληνικής καταγωγής παρέες 15 – 45 χρονών.
Ι.β. Εθνικός Κήπος
Τελείως διαφορετική είναι η σύνθεση των επισκεπτών του Εθνικού Κήπου. Εδώ παρατηρούμε ένα μωσαϊκό του γενικού πληθυσμού της Αθήνας καθώς και πολλούς τουρίστες, οι οποίοι επισκέπτονται τον χώρο τυχαία (λόγω κέντρου), ή, όπως δηλώνουν, επειδή διάβασαν θετικές κριτικές στους ταξιδιωτικούς οδηγούς. Η εικόνα του παππού/γιαγιάς με το εγγονάκι τους είναι παντού παρούσα στον Εθνικό Κήπο και μάλιστα τις πρωινές ώρες συναντάται περισσότερο από την εικόνα γονιού/παιδιού. Η ύπαρξη μικρού ζωολογικού κήπου με οικόσιτα ζώα, η λίμνη με τις πάπιες και η λιμνούλα με τις θαλάσσιες χελώνες λειτουργούν ως μαγνήτης για τα μικρά παιδιά, ενώ η παιδική χαρά που λειτουργεί στο Πάρκο είναι απολύτως λειτουργική με ασφαλή και προσεγμένα παιχνίδια, ενταγμένα αρμονικά στον χώρο. Διαθέτει παροχή νερού αλλά και «τραπέζι πικ-νικ» που μπορούν οι γονείς να ταΐζουν με άνεση τα παιδιά τους. Ο Εθνικός Κήπος διαθέτει επίσης δημόσιες δωρεάν τουαλέτες με προσωπικό που φροντίζει συνεχώς την καθαριότητά τους. Υπάρχουν αρκετοί ποδηλάτες που αθλούνται στον Κήπο καθώς και δρομείςκάθε ηλικίας. Λόγω της καλής συντήρησης του (πυκνού) πρασίνου και του συνεχούς ποτίσματος με παραδοσιακά αυλάκια από πέτρες, ο χώρος είναι πολύ δροσερός, ακόμα και τις πιο ζεστές ημέρες. Στον Εθνικό Κήπο συναντώνται μικρές παρέες κάθε ηλικίας, μεμονωμένοι άνθρωποι (άνδρες και γυναίκες) 30 – 50 χρονών που κάθονται στους πιο απομονωμένους χώρους με ένα βιβλίο, απολαμβάνοντας την ησυχία ή δείχνουν να εργάζονται, γράφοντας και σημειώνοντας στους υπολογιστές τους (αν και το δίκτυο WI – FI δεν είναι ισχυρό). Στην ερώτηση αν «αισθάνονται ασφαλείς στον χώρο», πολλοί παραξενεύονται καθώς θεωρούν δεδομένη την ασφάλεια λόγω της γειτνίασης με το Προεδρικό και Πρωθυπουργικό Μέγαρο αλλά και την έλλειψη δειγμάτων ανομίας (βανδαλισμούς, γκράφιτι κλπ). Παρόλο που δεν υπάρχουν «περιπολίες» ένστολων αστυνομικών ή σεκιούριτι, ο χώρος δίνει την αίσθηση της ασφάλειας καθώς, σε αντίθεση με το Πεδίον του Άρεως, εφαρμόζονται τρεις διεθνείς βασικές αρχές για τη λειτουργία των αστικών Πάρκων: δεν υπάρχει υψηλή μεσαία βλάστηση (θάμνοι άνω των 70 εκατοστών) που να δημιουργεί εμπόδια στην ορατότητα (κρυψώνες για παραβατική δράση), ο χώρος είναι φροντισμένος και καθαρός και οι άνθρωποι που τον φροντίζουν είναι ορατοί, κυκλοφορούν δηλαδή και εργάζονται σε όλη την έκτασή του Κήπου μέχρι τις απογευματινές ώρες (κηπουροί, φροντιστές, εργάτες κλπ) με αποτέλεσμα ο επισκέπτης να τους βλέπει και να αισθάνεται ότι μπορεί ανά πάσα στιγμή να αναφερθεί σε αυτούς, παρόλο που είναι εμφανές ότι δεν έχουν «αστυνομικά» καθήκοντα. Στον Εθνικό Κήπο κυκλοφορούν επίσης πολλοί επισκέπτες με τα σκυλιά τους αλλά πάντα με λουρί, όπως προβλέπει ο κανονισμός. Στον βαθμό ικανοποίησης, οι περισσότεροι επισκέπτες αξιολογούν θετικά τον Εθνικό Κήπο με παρατηρήσεις ότι κάποια σημεία του χρειάζονται βελτίωση. Οι τουρίστες ευρωπαϊκής ή αμερικανικής καταγωγής που έχουν αναφορές στα δικά τους άψογα οργανωμένα Πάρκα, τον αξιολογούν ως «συμπαθητικό», εκτιμώντας ιδιαίτερα το στιλ των σιδερένιων στοιχείων του και τη «ρετρό» αρχιτεκτονική του τοπίου που φαντάζει «ιδιαίτερη» στα μάτια τους.
2. ΔΙΟΙΚΗΣΗ: Η υστέρηση του Πεδίου του Άρεως έναντι του Εθνικού Κήπου
Εκτός από το κεντρικότερο σημείο της πόλης που βρίσκεται ο Εθνικός Κήπος και του γεγονότος ότι έχει αδιάλειπτη λειτουργία (σε αντίθεση με το Πεδίον του Άρεως που πρόσφατα έκλεισε για μία τριετία προκειμένου να «αναπλαστεί»), ο Εθνικός Κήπος διοικείται από μία Αρχή, τον Δήμο Αθηναίων, που διαθέτει τεχνογνωσία και ειδικευμένο ανθρώπινο δυναμικό για τη συντήρηση και τη φροντίδα του. Ο Κήπος ανήκει στη «Διεύθυνση Πρασίνου του Δήμου Αθηναίων, τμήμα Εθνικού Κήπου», διαθέτει 23 άτομα μόνιμο προσωπικό (εκ των οποίων μόνο ένα ασκεί γραμματειακά καθήκοντα – όλα τα άλλα εργάζονται στις διαδρομές του Κήπου), επικουρείται από όλες τις τεχνικές διευθύνσεις του Δήμου Αθηναίων και δίδει μεμονωμένα έργα σε εργολάβους υπό την αυστηρή καθοδήγηση και επίβλεψη του μόνιμου προσωπικού.
Αντίθετα, το Πεδίον του Άρεως υπάγεται στην Περιφέρεια Αττικής, μία διοικητική Αρχή που δεν διαθέτει ούτε υπηρεσίες πρασίνου, ούτε καθαριότητας, ούτε ηλεκτρολόγους και πάσης φύσεως τεχνικούς. Η Περιφέρεια Αττικής έχει αναθέσει σε εργολάβους τόσο την καθαριότητα όσο και τη φροντίδα του πρασίνου και τη φύλαξη, μάλλον χωρίς επίβλεψη από το (ούτως ή άλλως ελάχιστο) μόνιμο προσωπικό, αν κρίνουμε από τα απογοητευτικά αποτελέσματα.
Αυτόματα τίθεται το ερώτημα γιατί η Περιφέρεια Αττικής, που δεν έχει τις υπηρεσίες να διαχειριστεί το Πεδίον του Άρεως, δεν το παραχωρεί στον Δήμο Αθηναίων που τις έχει;
Η μόνη λογική απάντηση είναι ότι δεν θέλει να χάσει τη διαχείριση των (μεγάλων) κονδυλίων που σήμερα κατευθύνει (δυστυχώς, αναποτελεσματικά) προς εργολάβους.
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΪΣΤΑΜΕΝΗ ΤΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΕΘΝΙΚΟΥ ΚΗΠΟΥ ΤΗΣ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗΣ ΠΡΑΣΙΝΟΥ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΑΘΗΝΑΙΩΝ, ΓΕΩΠΟΝΟ ΚΥΡΙΑ ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΑΓΟΡΑΣΤΟΥ
Ζητήσαμε από την προϊσταμένη του Τμήματος Εθνικού Κήπου της Διεύθυνσης Πρασίνου του Δήμου Αθηναίων, γεωπόνο κυρία Κατερίνα Αγοραστού να μας μιλήσει για τον τρόπο και τη φιλοσοφία λειτουργίας του Εθνικού Κήπου, ανεξάρτητα από τη συγκριτική μας έρευνα με το Πεδίον του Άρεως, παρόλο που και η ίδια είναι κάτοικος της ευρύτερης περιοχής του Πεδίου του Άρεως. Θεωρούμε ότι έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον οι απόψεις της τόσο για λειτουργία του Εθνικού Κήπου και τον τρόπο που κερδίζει τη μάχη της επισκεψιμότητας, του αισθήματος ασφάλειας και της γρήγορης αποκατάστασης των ζημιών, όσο και για τη… ματαιότητα του να προσκαλείς τους ανθρώπους σε ένα Πάρκο που δεν έχει τις προδιαγραφές να τους ικανοποιήσει.
- Παρακαλώ, δώστε μου μία εικόνα της διάρθρωσης του προσωπικού που εργάζεται στον Εθνικό Κήπο.
Ο Εθνικός Κήπος που καταλαμβάνει μία έκταση 154 στεμμάτων (ο χώρος του Ζαππείου δεν περιλαμβάνεται σε αυτόν) διαθέτει ένα μικρό φυτώριο, έναν μικρό ζωολογικό κήπο και μία παιδική βιβλιοθήκη. Ο βασικός πυρήνας των κηπουρών αποτελείται από 6 άτομα, υπάρχουν δύο εργάτες που τους συνδράμουν, είμαστε τρεις γεωπόνοι, ένα (μόνο, δυστυχώς) άτομο στην παιδική βιβλιοθήκη, δύο άτομα στο φυτώριο, τρία άτομα στη φύλαξη και οι φροντιστές του ζωολογικού κήπου. Το προσωπικό είναι λίγο αλλά βρίσκεται υπό την ομπρέλα της Διεύθυνσης Πρασίνου του Δήμου οπότε σε κάθε ανάγκη έχουμε τη συνδρομή που χρειαζόμαστε.
- Ποια είναι η προτεραιότητά σας στην καθημερινή λειτουργία του Κήπου;
Τα καλά αντανακλαστικά. Ένας αστικός χώρος πρασίνου είναι ένας ζωντανός οργανισμός με μεγάλη επισκεψιμότητα και ανά πάσα στιγμή μπορεί να προκύψει κάτι, για παράδειγμα να κοπεί ένα κλαδί, να χαλάσει μία αντλία άρδευσης ή ένα παιχνίδι στην παιδική χαρά. Στον Εθνικό Κήπο έχουμε καταφέρει όλα αυτά να επιδιορθώνονται μέσα σε 24 ώρες. Καταρχήν εντοπίζονται άμεσα από τους εργαζόμενους και κατά δεύτερον έχουμε τη δυνατότητα να αντιμετωπίζουμε όλες τις καταστάσεις είτε με τις δικές μας δυνάμεις, είτε με τη συνδρομή της Διεύθυνσης Πρασίνου του Δήμου. Μέχρι και το κλείσιμο του Κήπου, με τη δύση του Ηλίου, οι βάρδιες αλληλοενημερώνονται, ώστε να έχουμε την εικόνα τυγχόν προβλημάτων σε άμεσο χρόνο.
- Διαθέτετε μόλις 3 άτομα για τη φύλαξη του χώρου, παρόλα αυτά οι επισκέπτες δηλώνουν ότι αισθάνονται ασφαλείς στον Κήπο…
Ο Κήπος είναι απολύτως ασφαλής και δεν χρειάζεται ένταση στη φύλαξή του, λόγω της θέσης του στην πόλη αλλά και της φυσιογνωμίας του…
- Θέλω να σταθούμε στη φύλαξη. Ας υποθέσουμε ότι έρχεται μία παρέα τοξικοεξαρτημένων στον Εθνικό Κήπο και ετοιμάζεται να κάνει χρήση ναρκωτικών. Πως θα αντιμετωπιστεί;
Οι τοξικοεξαρτημένοι δεν θα έρθουν ποτέ σε έναν χώρο που, ας πούμε, «δεν θα βρουν την ησυχία τους» από παιδιά με γονείς που κυκλοφορούν παντού, από ανθρώπους που αθλούνται και από «καθημερινούς πολίτες» που δεν έχουν σχέση με τον τρόπο ζωής τους. Οι τοξικοεξαρτημένοι θα πάνε σε έναν χώρο ο οποίος θα είναι στέκι κι άλλων τοξικοεξαρτημένων, θα αναζητήσουν δηλαδή μία μικρο-κοινωνία από ανθρώπους με τον ίδιο τρόπο ζωής.
- Εδώ θέλω να μοιραστώ μαζί σας τον προβληματισμό μας στην Πρωτοβουλία Κατοίκων Πεδίου του Άρεως, αν πρέπει δηλαδή να καλούμε τον κόσμο να έρθει στο Πεδίον του Άρεως με το σκεπτικό ότι η αύξηση της επισκεψιμότητας ίσως φέρει την «κανονικότητα», ή αν πρέπει να επιμένουμε στην ανάδειξη των τεράστιων προβλημάτων, μήπως τελικά καταφέρουμε να προκαλέσουμε την αντιμετώπισή τους…
Η προσωπική μου άποψη, από την εμπειρία μου, δεν συνηγορεί στο να ζητάς από τον κόσμο να κάνει τη μεγάλη «θυσία» να πηγαίνει σε έναν χώρο που δεν τον ικανοποιεί. Όλοι έχουν το δικαίωμα να αξιοποιούν τον ελεύθερο χρόνο τους κάπου ευχάριστα. Κατά τη γνώμη μου πάντα, πρέπει πρώτα να υπάρχουν οι συνθήκες για την ικανοποίηση του κόσμου σε έναν οποιοδήποτε χώρο και μετά να γίνεται η πρόσκληση να τον γνωρίσουν και να τον αγαπήσουν περισσότεροι άνθρωποι.
- Είμαι της ιδίας άποψης καθώς πιστεύω ότι μόνο η βελτίωση των συνθηκών του Πεδίου του Άρεως μπορεί να φέρει σταθερή επισκεψιμότητα αλλά δεν θέλω να επιμείνω γιατί σας υποσχέθηκα ότι η κουβέντα μας δεν θα έχει «συγκριτικό» χαρακτήρα. Παρατηρώ τα αυλάκια ποτίσματος του Εθνικού Κήπου και μου έρχονται παιδικές μνήμες πολλών χρόνων πίσω…
Αυτός είναι και ο σκοπός μας. Οι ίδιες ευχάριστες μνήμες να πηγαίνουν από γενιά σε γενιά και να τις μοιραζόσαστε με τα παιδιά σας και τα παιδιά των παιδιών σας. Η άρδευση με τους αύλακες είναι ένα πολύ σημαντικό κομμάτι του Κήπου και θεωρούμε ότι είναι υποχρέωσή μας να το διατηρήσουμε για λόγους παράδοσης, παρά τις εργατοώρες που απαιτεί η λειτουργία του. Δεν πρόκειται βέβαια για νερό της ΕΥΔΑΠ, αλλά για τη φυσική απόληξη των νερών του Υμηττού που καταλήγουν εδώ μέσω του αρχαίου Πεισιστράτιου υδραγωγείου. Το δίκτυο με τους αύλακες είναι εξαιρετικά πυκνό και μελετημένο, γεμίζει τις λίμνες του Κήπου και ουσιαστικά επιστρέφει στον υδροφόρο ορίζοντα.
- Υποσχέθηκα να μην κάνω συγκρίσεις με το Πεδίον του Άρεως – το άθλιο εκείνο θέαμα των χιλιάδων μέτρων ποτιστικών σωλήνων, άχρηστων στο μεγαλύτερο μέρος τους, κομμένων ή τσακισμένων… Εσείς πως ποτίζετε τα τμήματα του Κηπου όπου δεν φτάνουν τα αυλάκια; Το χορτάρι για παράδειγμα;
Με σωλήνες κάτω από την επιφάνεια του εδάφους που δεν δημιουργούν αισθητική ενόχληση και δεν καταστρέφονται.
- Παρατήρησα επίσης ότι δεν έχετε ταμπέλες «μην πατάτε το πράσινο»…
Γιατί να έχουμε; Το χορτάρι είναι για να το πατάνε οι επισκέπτες, να κάθονται σε αυτό, να παίζουν τα παιδιά, ακόμα και να ξαπλώνουν, όπως γίνεται σε όλα τα αστικά πάρκα του κόσμου. Το χορτάρι δεν είναι διακοσμητικό. Είναι στοιχείο άμεσης επαφής του κόσμου με τη φύση.
- Κάτι άλλο που παρατήρησα είναι ότι… λειτουργούν οι δημόσιες τουαλέτες. Δεν φοβάστε ότι μπορούν να γίνουν εστία… ας πούμε «μικροπαραβατικότητας»;
Θα σας πω ότι και αυτό έχει να κάνει με την επισκεψιμότητα. Εάν πάτε αυτή τη στιγμή στις τουαλέτες θα δείτε ότι ο ένας άνθρωπος μπαίνει κι ο άλλος βγαίνει οπότε δεν υπάρχει κανένα περιθώριο για τις δραστηριότητες που υπονοείτε. Όλα έχουν να κάνουν με τον αριθμό των επισκεπτών. Συνήθως το ένα κακό φέρνει το άλλο κακό αλλά και το ένα καλό μπορεί να φέρει το άλλο καλό.
- Η διατήρηση του ζωολογικού κήπου είναι ασφαλώς ένας μαγνήτης για τα παιδιά – μιλάω από προσωπική πείρα…
Σίγουρα γι αυτό και έχουμε επικεντρώσει τις προσπάθειές μας στο να τον κρατάμε καθαρό. Όποιος κατάγεται από επαρχία, γνωρίζει τι οσμές μπορούν να προκαλέσουν δέκα κατσικάκια και ένα πρόβατο. Έχουμε καταφέρει να μην έχουμε τέτοιες οσμές με καθημερινή καθαριότητα και δεν έχει υπάρξει κρούσμα ασθένειας στα ζώα μας. Οι υποδομές μας δεν είναι πολύ καλές αλλά προβλέπεται σύντομα να βελτιωθούν με ένα νέο έργο που αφορά στις περιφράξεις.
- Μου έκανε μεγάλη εντύπωση η αισθητική και η καλή κατάσταση της Παιδικής Χαράς. Έχει γίνει πρόσφατα ανάπλαση;
Όχι, η Παιδική Χαρά είναι από το 2004 αλλά έχει καθημερινή φροντίδα και τακτική συντήρηση.
- Επίσης είδα (χαρούμενα) σκυλιά αλλά με λουρί με τους ανθρώπους τους…
Ναι, όπως άλλωστε επιβάλλεται από τον νόμο και διευκολύνει πολύ την αρμονική συνύπαρξή τους με τα παιδιά που έρχονται στον Κήπο. Πρέπει να πω ότι είμαστε ικανοποιημένοι με τους ανθρώπους που έρχονται με τα σκυλιά τους, καθώς η πλειοψηφία τους σέβεται τους άλλους επισκέπτες και την καθαριότητα του χώρου.
- Στα αρνητικά τώρα, παρατήρησα πολλά παγκάκια που χρειάζονται φρεσκάρισμα και την απουσία των καρεκλών από τη λίμνη με τις πάπιες, που ήταν πάντα ένα χαρακτηριστικό σημείο για να απολαύσεις τον Κήπο…
Στον Κήπο υπάρχει μεγάλη υγρασία ιδιαίτερα τις νυχτερινές ώρες που αλλοιώνει ένα φυσικό στοιχείο, όπως είναι το ξύλο στα παγκάκια. Όσο για τις καρέκλες της λίμνης, μπορώ να σας πω ότι έχουμε ήδη αποτυπώσει το πρωτότυπο σχέδιο και σύντομα θα έχουμε νέες (αλλά ίδιες) καρέκλες τόσο για τον χώρο του καφέ, όσο και για τη λίμνη, ίσως και για άλλα σημεία. Δεν θέλαμε να βάλουμε παρόμοιες καρέκλες του εμπορίου αλλά τις ίδιες ακριβώς καρέκλες που γνωρίζει εδώ και δεκαετίες ο κόσμος στον Εθνικό Κήπο.
- Θέλω να σας ρωτήσω σε προσωπικό επίπεδο, αν πιστεύετε ότι υπάρχει προσωπική σχέση των εργαζομένων εδώ με τον χώρο; Θέλω να πω τον αισθάνεστε λίγο σαν τον κήπο σας που δέχεται πολλούς επισκέπτες;
Αρκεί να σας πω ότι οι περισσότεροι υπάλληλοι βρίσκονται εδώ κατ’ επιλογήν. Ζήτησαν δηλαδή να δουλέψουν στο Εθνικό Κήπο και τον φροντίζουν σαν δικό τους…
- Είναι δυνατόν αν αναπτυχθεί μία παρόμοια προσωπική σχέση με εφήμερους εργολάβους;
Οι εργολάβοι στον Εθνικό Κήπο έρχονται εντελώς επικουρικά. Φανταστείτε ότι θέλετε να βάψετε το σπίτι σας και καλείτε έναν ελαιοχρωματιστή. Ο ελαιοχρωματιστής θα κάνει τη δουλειά του με εσάς να τον καθοδηγείτε και να τον επιβλέπετε. Δεν θα αγαπήσει το σπίτι σας αλλά θα φροντίσει να μείνετε ικανοποιημένος, αφενός γιατί τον πληρώνετε και αφετέρου γιατί μπορεί να ζητήσετε ξανά τις υπηρεσίες του. Έτσι λειτουργούν και οι εργολάβοι στον Εθνικό Κήπο. Αναλαμβάνουν ένα έργο με τις οδηγίες και τη δική μας επίβλεψη, χωρίς να έχουν περιθώρια αυτενέργειας. Και, ξέρετε, είναι κάτι που συμφέρει και τους ίδιους καθώς, έχοντας κάποιον υπεύθυνο του Κήπου από πάνω τους, δεν υπάρχει περιθώριο να τους πούμε μετά ότι δεν έκαναν σωστά τη δουλειά που ανέλαβαν…
- Ο Εθνικός Κήπος γιατί κλείνει με τη δύση του ηλίου; Δεν θα μπορούσε να έχει 24ωρη λειτουργία;
Σας καλώ να πάτε μία νύχτα στην Ηρώδου Αττικού και να «στήσετε αυτί» στον Κήπο. Θα ακούσετε χιλιάδες χαμηλούς ήχους. Είναι η φύση που αναγεννιέται τη νύχτα. Ξεκουράζεται και αναγεννιέται. Εκατομμύρια οργανισμοί έχουν τον χρόνο να δράσουν χωρίς την ενόχληση των ανθρώπων, των ήχων και του φωτός. Είναι σεβασμός προς τη φύση να την αφήνουμε να ζει το βράδυ τους φυσικούς της ρυθμούς χωρίς τη δική μας ενόχληση.
- Τι είναι τελικά ένα αστικό Πάρκο κυρία Αγοραστού;
Ένα κομμάτι φύσης δημιουργημένο από τον άνθρωπο με στόχο να διατηρήσει την επαφή των ανθρώπων με τη φύση, να τους εκπαιδεύσει να τη σέβονται και να την απολαμβάνουν και να παρέχει πολλές λειτουργίες αναψυχής, αθλητισμού, διασκέδασης, αισθητικής και επαφής με την τέχνη ως κεντρικό κύτταρο αναφοράς μίας οργανωμένης κοινωνίας ανθρώπων.
Πρώτη δημοσίευση στο Postmodern.gr