Ένας 55χρονος επιχειρηματίας στη Βρετανία κέρδισε σχεδόν 1,2 εκατομμύρια λίρες (1,37 εκατ. ευρώ) πουλώντας πλαστούς δίσκους βινυλίου μέχρι που συνελήφθη όταν ένας θαυμαστής του πανκ συγκροτήματος Clash παραπονέθηκε ότι η ποιότητα ήχου ενός δίσκου που είχε αγοράσει από το διαδίκτυο δεν ήταν καλός.
Η καταγγελία οδήγησε σε έρευνα όπου διαπιστώθηκε ότι ο Ρίτσαρντ Χάτλερ πούλησε τα τελευταία έξι χρόνια χιλιάδες πλαστούς δίσκους σε θαυμαστές της ροκ και της ποπ.
Μετά από αυτό ο Χάτλερ, καταδικάστηκε σε φυλάκιση με αναστολή. Το δικαστήριο τον υποχρέωσε σε 350 ώρες κοινοφελούς εργασίας για τρείς μήνες ενώ του κατασχέθηκαν 373.000 λίρες.
Μέσα από την απάτη που είχε στήσει, κατάφερε να έχει τεράστιο κέρδος καθώς κάθε δίσκος κόστιζε έως και 35 λίρες για άλμπουμ όπως των Beatles, Pink Floyd, Nirvana και της Amy Winehouse.
Ένας θαυμαστής των Clash, όμως με καλό αυτί κατάλαβε ότι η δίσκος που είχε αγοράσει στο διαδίκτυο δεν ήταν γνήσιος και ζήτησε τα χρήματά του πίσω. .
Όταν ο Χάτλερ αρνήθηκε την επιστροφή των χρημάτων, ο δυσαρεστημένος πελάτης παραπονέθηκε στην αστυνομία η οποία αγόρασε από το eshop του δύο δίσκους, το Appetite for Destruction των Guns N’ Roses και το Songs for the Deaf των Queens of the Stone Age οι οποίοι αποδείχθηκαν εξίσου πλαστοί.
Σε έρευνα στο σπίτι του, οι αστυνομικοί κατάσχεσαν το τηλέφωνο και τον φορητό υπολογιστή του, κάτι που τους οδήγησε να αποκαλύψουν το μέγεθος της επιχείρησής του. Εκτός από τις πωλήσεις μέσω του ιστότοπού του και ενός ιστότοπου στις ΗΠΑ, παρουσίασε σχεδόν 1.200 LPS προς πώληση στο eBay σε ένα χρόνο.
Ο ίδιος αρνήθηκε φυσικά τις κατηγορίες και ισχυρίστηκε ότι τους είχε αγοράσει από μαγαζιά στην Ευρώπη. Κρίθηκε όμως ένοχος για 13 κατηγορίες όπως πώληση πλαστών δίσκων και για κατοχή και πώληση προϊόντων εγκλήματος, που εμπίπτει στο νόμο για ξέπλυμα μαύρου χρήματος που ισχύει στη Βρετανία από το 2002.
«Οι πωλήσεις βινυλίου μειώθηκαν γρήγορα μετά την κυκλοφορία των CD, αλλά η αναζωπύρωση του βινυλίου ξεκίνησε περίπου το 2010, αναφέρει ο Martin Thursby, της Dorset Trading Standards.
«Η ζήτηση είναι τώρα τόσο μεγάλη που δεν υπάρχουν αρκετές μονάδες συμπίεσης βινυλίου για να καλύψουν τη ζήτηση. Ο Hutter γνώριζε την αύξηση της δημοτικότητας και δημιούργησε την επιχείρησή του για να επωφεληθεί από αυτό.
«Τα LP που πουλούσε ο Hutter ήταν γενικά καλές κόπιες που ήρθαν στο φως επειδή αγοράστηκαν από μανιώδεις θαυμαστές της μουσικής που μπορούσαν να εντοπίσουν τις μικρές διαφορές που έδειχναν ότι οι δίσκοι ήταν πλαστοί».