Την τελευταία φορά που βρέθηκα στο Λονδίνο, πριν από έξι μήνες, καθόμουν και παρατηρούσα τα φαρμακεία. Ήταν σχεδόν αναπόφευκτο να πέσει το μάτι σου.
Τουλάχιστον ένα από τα μεγαλύτερα, σε περίοπτη θέση στην πλατεία του Picadilly, είναι σα να το βλέπω μπροστά μου.
Πολύ μεγαλύτερο από τα ελληνικά φαρμακεία, περίπου στο μέγεθος μικρού σούπερ μάρκετ, ανοιχτό όποια ώρα της ημέρας ή της νύχτας περάσεις από εκεί. Από περιέργεια έριξα μία ματά και μέσα. Διάδρομοι και ράφια (κανονικού) σούπερ μάρκετ, απίθανες ποσότητες φαρμάκων και παραφαρμακευτικών σκευασμάτων/προϊόντων.
Ρωτώντας φίλους και συγγενείς - σίγουρα θα έχετε κι εσείς αρκετούς - θα επιβεβαιώσετε εύκολα πως υπάρχουν ορισμένες πολύ μεγάλες αλυσίδες που διαχειρίζονται την πλειοψηφία των φαρμακείων στην Βρετανία. Ο φαρμακοποιός με την έννοια του ιδιοκτήτη που έχουμε συνηθίσει εμείς στην Ελλάδα, είναι πολύ σπάνια περίπτωση. Το προσωπικό είναι όμως εκπαιδευμένο, είναι υποχρεωτικά απόφοιτοι με σπουδές στην φαρμακευτική και προφανώς διαθέτουν γνώσεις.
Δεν ξέρω αν η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, που έγινε γνωστή πριν από 24 ώρες, ανοίγει το δρόμο ώστε να μεταφερθούν στην Ελλάδα οι βρετανικές συνήθειες. Υποθέτω ότι μπορεί να συμβεί σε κάποιο βαθμό, κυρίως στα μεγάλα αστικά κέντρα. Δεν θα στοιχημάτιζα, ότι θα συμβεί το ίδιο στην περιφέρεια και σε μικρές τοπικές κοινωνίες.
Χωρίς καμία διάθεση να στενοχωρήσω τους φαρμακοποιούς, ίσως η αλλαγή αυτή έχει πάντως κάποιο νόημα. Θα μπορούσε κάποιος εύκολα να προβλέψει, ότι σίγουρα θα υπάρξουν στο κοντινό μέλλον φαρμακεία, τα οποία θα είναι ανοιχτά σε 24ωρη βάση - 365 ημέρες το χρόνο. Άρα θα είναι μία εύκολη λύση για πολλούς σε δύσκολες ώρες.
Ξέρω ότι υπάρχει αντίλογος: ότι οι συνδικαλιστές φαρμακοποιοί θα βγουν να φωνάξουν για τα μεγάλα συμφέροντα και τις πολυεθνικές, ότι θα ισχυριστούν πως υπάρχει κίνδυνος να μην μας εξυπηρετεί ένας έμπειρος φαρμακοποιός-ιδιοκτήτης αλλά ένας άπειρος «υπάλληλος» κ.λ.π.
Τα έχω ξανακούσει και η ζωή θα τα λύσει τελικά μόνη της.
Αν είναι σοβαρή μία λύση, οι πολίτες - καταναλωτές θα την ανακαλύψουν. Αλλιώς θα επιστρέψουν στις παλιές συνήθειές τους.
Ωστόσο, δεν μπορώ να μην σταθώ στην ανορθόδοξη μεθοδολογία: Αντί να αποφασίζουν για μεταρρυθμίσεις (ακόμα και αν δεν αρέσουν αυτές σε όλους) οι πολιτικοί και οι κυβερνήσεις που έχουν ψηφιστεί για αυτό τον λόγο, αποφασίζουν δικαστές.
Πριν το πάρει κάποιος ιδεολογικά ή κομματικά, διευκρινίζω (το αναφέρει άλλωστε και το σχετικό ρεπορτάζ) ότι το προεδρικό διάταγμα που θα εφαρμοστεί με τη «βούλα» του ΣτΕ, πέρασε επί κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ.
Το Προεδρικό Διάταγμα 64/2018 προβλέπει ίδρυση φαρμακείων και από φυσικά πρόσωπα - μη φαρμακοποιούς, υπό ορισμένες προϋποθέσεις, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνεται και το ασυμβίβαστο της ιδιότητας εταίρου εταιρείας φαρμακείου, με την ιδιότητα του εταίρου επιχείρησης δραστηριοποιούμενης στο χονδρικό εμπόριο φαρμάκων, του ιατρού κ.λπ.
Θα μπορούσε να έχει φτιάξει το συγκεκριμένο προεδρικό διάταγμα η κυβέρνηση Μητσοτάκη, αλλά εν προκειμένω δεν έχει ιδιαίτερη σημασία.
Δυστυχώς, ορισμένες μεταρρυθμίσεις (δύσκολες) στην Ελλάδα, τελικά δεν μπορούν να τις κάνουν παρά μόνον δικαστές.