Η προτομή του πατριάρχη του ελληνικού κινηματογράφου, του κορυφαίου Έλληνα κινηματογραφικού παραγωγού και ιδρυτή της Finos Film, Φιλοποίμενος Φίνου, κοσμεί από σήμερα, Πέμπτη 25 Απριλίου, το πάρκο του σταθμού Λαρίσης.
Τα αποκαλυπτήρια έγιναν από την υπουργό Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη και τον δήμαρχο Αθηναίων Χάρη Δούκα. Για τον Φίνο μίλησαν ο ηθοποιός Γιάννης Βογιατζής και ο διευθυντής φωτογραφίας Νίκος Καβουκίδης, που εργάστηκαν στα κινηματογραφικά στούντιο της Finos Film, και πολλοί άλλοι άνθρωποι του κινηματογράφου, ενώ στην εκδήλωση παρευρέθηκαν επίσης, ο υφυπουργός Πολιτισμού Χρίστος Δήμας, ο πρώην δήμαρχος Αθηναίων Κώστας Μπακογιάννης με τη συνεργασία του οποίου είχε αναληφθεί η συγκεκριμένη πρωτοβουλία, και εκπρόσωποι του κινηματογραφικού κόσμου.
Το έργο, χρηματοδοτήθηκε από το Υπουργείο Πολιτισμού και φιλοτέχνησε ο γλύπτης Βαγγέλης Ηλίας.
Στο χαιρετισμό της, η υπουργός Πολιτισμού, αφού παρατήρησε ότι σήμερα αποδίδεται καθυστερημένα η τιμή στον Φιλοποίμενα Φίνο, εξήρε το πάθος του για τον κινηματογράφο, καταγράφοντας τους σταθμούς της τριαντάχρονης δημιουργικής διαδρομής του η οποία συμπορεύεται με την ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου. «Είναι πραγματικά εξαιρετικά δύσκολο», είπε, «να συνοψίσει κανείς, σε λίγες γραμμές, την πορεία του Φιλοποίμενα Φίνου. Να επανατοποθετήσει την προσφορά και την επιρροή του στις πραγματικές τους διαστάσεις, στη συγχρονία και μεταγενέστερα. Οι ταινίες του Φίνου επιδρούν καθοριστικά στον τρόπο με τον οποίο προσλαμβάνουμε σήμερα την Ελλάδα του 1950, του 1960 και του 1970. Ατάκες από αυτές τις ταινίες αποτελούν, ακόμη και σήμερα, σημείο αναφοράς στις συζητήσεις όλων μας, φιλικές και επισημότερες, έχοντας παρεισδύσει ακόμη και στον δημόσιο λόγο μας. Από την άλλη, επιβάλλεται να τιμηθεί το έργο του ψύχραιμα και δίκαια, μακριά από αναπόφευκτες νοσταλγικές διαθέσεις και εξιδανικεύσεις μιας Ελλάδας που δεν υπάρχει πια, αυτής που αιχμαλώτισαν για πάντα τα καρέ των ταινιών του. Πόσοι, στα αλήθεια, άνθρωποι είχαν τόσο μεγάλη και μακρόχρονη επιρροή στην ελληνική κοινωνία, χωρίς να βρίσκονται, παρά σπανιότατα, μπροστά στα φώτα της δημοσιότητας;».
Ο Φιλοποίμην Φίνος γεννήθηκε στην Κάτω Τιθορέα Λοκρίδας το 1908. Ο πατέρας του γιατρός, εξελίχθηκε σε αιθουσάρχη, μετατρέποντας θεατρικές αίθουσες σε κινηματογραφικές. Ο νεαρός Φιλοποίμην λατρεύει τις «μηχανές» και την τεχνική του κινηματογράφου. Σπουδάζει νομικά στην Αθήνα, πολιτικές επιστήμες στη Γερμανία, αλλά ο κινηματογράφος τον κερδίζει για πάντα. «Το 1939», σημειώνει η Λίνα Μενδώνη «γυρίζει ”Το τραγούδι του χωρισμού”, την πρώτη και τελευταία ταινία που σκηνοθέτησε. Η απόφασή του να είναι αυτή η τελευταία του ταινία, αποδεικνύει την ωριμότητά του. Είχε συνειδητοποιήσει νωρίς ποιες ήταν οι κλίσεις του, η δημιουργική του δύναμη, τα χαρίσματά του. Ίσως το μεγάλο μυστικό της επιτυχίας του Φίνου να έγκειται ακριβώς σε αυτό: Αντιλήφθηκε, αυτός ο μεγάλος λάτρης του σινεμά, ότι δεν έκανε για σκηνοθέτης και αποφάσισε να υπηρετήσει τη μεγάλη του αγάπη από άλλη θέση και να αναδειχθεί -και να παραμένει μέχρι σήμερα- ο μεγαλύτερος Έλληνας παραγωγός όλων των εποχών, ένα φαινόμενο μάλλον ανεπανάληπτο».
Ο Φιλοποίμην Φίνος μέσα σε τρεις δεκαετίες έστησε μια αυτοκρατορία. Αναδεικνύει πλήθος ηθοποιών, σκηνοθετών, σεναριογράφων, τεχνικών που θα διαγράψουν μετεωρική πορεία, έχοντας περάσει από το «σχολείο» της Φίνος Φιλμ. «Σφραγίζει», σημειώνει η υπουργός Πολιτισμού, «όσο κανείς άλλος τη χρυσή εποχή του ελληνικού μαζικού κινηματογράφου, που ουσιαστικά γεννιέται και πεθαίνει με τον ίδιο».