Η προκήρυξη πρόωρων εκλογών στην Τουρκία απο τον Σουλτάνο Ταγίπ Ερντογάν, αναδεικνύει τα μεγάλα κοινωνικά και πολιτικά προβλήματα της γείτονος χώρας. Στο οικονομικό θαύμα της Τουρκίας των τελευταίων ετών, καταγράφεται πρωτίστως, η μεγάλη διεύρυνση του κοινωνικού χάσματος, ανάμεσα σε μια προνομιακή κοινωνική ελίτ και την πλειονότητα του λαού.
Η αλματώδης οικονομική ανάπτυξη συνέβαλε, ούτως ώστε να εκτοξεύσει τα εισοδήματα μιας μικρής πληθυσμιακής μειονότητας, ενώ ταυτόχρονα η μεγάλη πλειονότητα βυθίζεται στην φτώχεια και την εξαθλίωση, βιώνοντας σε τριτοκοσμικές συνθήκες. Η δύναμη των όπλων, την οποία επικαλείται ο Ερντογάν, απευθύνεται πρωτίστως σε όλους τους μη-προνομιούχους Τούρκους πολίτες, οι οποίοι υπό τον φόβο και τον τρόμο ανέχονται δουλικές συνθήκες διαβίωσης, χωρίς να αντιτίθενται.
Δεν είναι όμως μόνο η «παράδοξη» Τούρκικη ανάπτυξη, η οποία επαπειλεί το σαθρό Τούρκικο οικοδόμημα, αλλά κυρίως τα Κεμαλικά αδιέξοδα. Οι αμιγώς Σελτζούκοι Τουρκοί, συνιστούν επίσης μια μικρή ομάδα στο σύνολο του πληθυσμού. Το κουρδικό έθνος, συγκεκαλυμμένο υπό τον Τούρκικο μανδύα, αναζητά την ιστορική του ευκαιρία, ούτως ώστε να ασκήσει το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης του. Αλλά και οι ψυχές των Ελλήνων, Αρμενίων, Εβραίων κ.α. οι οποίοι απαρτίζουν την μεγάλη κοινωνική πλειονότητα στην Τουρκία και οι οποίοι βίαια, εκτουρκίστηκαν και εξισλαμίστηκαν υπό το Κεμαλικό καθεστώς, εποφθαλμιούν την δημοκρατική πολιτική λειτουργία και την δίκαιη οικονομική ανάπτυξη.
Η κατάρρευση του Τούρκικου κράτους, το οποίο δεν βασίζεται στο Τούρκικο έθνος, αλλά ούτε και σε μια ανοιχτή πολυεθνική, δυτικού τύπου κοινωνία, αλλά στην βία και την προπαγάνδα, είναι πλέον προ των θυρών.
Η πλειονότητα του Τούρκικου λαού, δεν επιζητεί τον πόλεμο με άλλους λαούς, διότι γνωρίζει πολύ καλά ότι αυτοί θα είναι τελικά τα εξιλαστήρια θύματα, στον βωμό της εξουσίας του Ερντογάν, ο οποίος προκειμένου να κρατήσει τα προνόμια του, θα επιδιώξει να επιλύσει με αυτόν τον απάνθρωπο τρόπο τα μεγάλα δημογραφικά και οικονομικοκοινωνικά προβλήματα.
Ο Ερντογάν επίσης γνωρίζει πολύ καλά, ότι μια πολεμική σύρραξη στο Αιγαίο θα επιφέρει για αυτόν τον ενδεχόμενο της εξευτελιστικής ήττας, κάτι το οποίο «τρέμει» να επισυμβεί, διότι θα απολέσει εν μια νυκτί την εξουσία απο τους «λύκους» οι οποίοι βρίσκονται δίπλα του και θα έχει να αντιμετωπίσει, τόσο ο ίδιος, όσο και το σύστημα εξουσίας του, σωρεία θανάσιμων εχθρών, οι οποίοι οραματίζονται ήδη αυτήν την ημέρα.
Ο αεροναυτικός πόλεμος στο Αιγαίο δεν θα είναι μια «σίγουρη» εκστρατεία όπως η χερσαία στο Αφρίν, η οποία είχε βέβαιο αποτέλεσμα. Οι Έλληνες αντιτάσσουν υψηλή στρατιωτική ισχύ σε ένα χώρο στον οποίο έχουν ταυτιστεί καθημερινά και τον οποίο γνωρίζουν σε όλες τις εκφάνσεις του.
Ταυτόχρονα όμως δεν θα πρέπει να υποτιμηθεί η ελληνική ψυχή, για την οποία ακόμη και ο φλεγματικός Τσώρτσιλ εξέφρασε τον θαυμασμό του, μέσα απο την γνωστή φράση του, ότι πλέον δεν θα λέμε ότι οι Έλληνες πολεμούν σαν ήρωες, αλλά οι ήρωες πολεμούν σας τους Έλληνες.
Ο Ερντογαν ξέρει επίσης πολύ καλά ότι οι Έλληνες ενωμένοι είναι τρομεροί στον πόλεμο, όταν μάχονται για την πατρίδα τους, την οικογένεια τους, για τις αξίες και τις πανανθρώπινες αρχές τους. Ταυτόχρονα η πλειονότητα του Τούρκικου λαού, θα θελήσει να απελευθερωθεί από τον ζυγό του αυταρχικού ηγέτη και η αντιπαράθεση με την Ελλάδα θα συνιστά τον καλύτερο σύμμαχο τους στον μακρύ δρόμο της Δημοκρατίας και της ελευθερίας. Είναι λοιπόν, εξαιρετικά δύσκολο στην σημερινή συγκυρία, να εξεύρει διεθνείς συμμάχους οι οποίοι όπως το 1922, θα τον συνδράμουν και θα αποτρέψουν τον Τούρκικο όλεθρο!
Ας προσέξει λοιπόν να μην «ξύνεται» στην γκλίτσα του τσοπάνη, διότι ατυχήματα συμβαίνουν!