Εδώ και δύο ημέρες το timeline όλων μας έχει κατακλυστεί από δύο φωτογραφίες που απεικονίζουν έναν άνδρα πάνω σε ένα κότερο. Και στις δύο δημοσιευμένες επίμαχες φωτογραφίες στο σκάφος, εκτός από τον πρωθυπουργό της Ελλάδος διακρίνεται και ένας του γιος. Καίτοι είμαι ο τελευταίος άνθρωπος που θα υπερασπιζόταν τη σημερινή κυβέρνηση, η υποκλοπή προσωπικών στιγμών είναι βαρβαρότητα. Όταν δε, εμπλέκονται και παιδιά είναι έγκλημα. Λες και δεν έχουμε να κρίνουμε πρωθυπουργό και κυβέρνηση από τις δημόσιες στιγμές και τα δημόσια κατορθώματα τους. Είναι ντροπή.
Είναι σαφές ότι ο πρωθυπουργός μία χώρας δεν μπορεί να απολαμβάνει τη φιλοξενία ενός από τους πλέον ευκατάστατους ανθρώπους της χώρας. Ο ιδιώτης φιλοξενεί τον Αλέξη Τσίπρα επειδή ακριβώς είναι πρωθυπουργός, ενώ ο Τσίπρας απολαμβάνει μία τέτοιου είδους φιλοξενία χάρη και μόνο στο αξίωμά του. Ο Τσίπρας σε καμία άλλη περίπτωση δεν θα διατηρούσε φιλία με την εν λόγω οικογένεια, λόγω πεποιθήσεων, καταβολών και κοινωνικής τάξης.
Ο σημερινός πρωθυπουργός, η κυβέρνηση και τα στελέχη της έχουν αποδείξει εδώ και τέσσερα χρόνια πέραν κάθε αμφιβολίας ότι είναι έμποροι μίας ιδέας και όχι χρήστες της. Είναι έμποροι της αριστεράς, την εμπορεύονται, την καπηλεύονται συστηματικά με τον πλέον κατάφωρο τρόπο, δεν την χρησιμοποιούν οι ίδιοι, δεν διάγουν βίο και πολιτεία σύμφωνα με τις αρχές της. Το γεγονός αυτό διαπιστώνεται άμεσα τόσο από τις κυβερνητικές επιλογές και πολιτικές, όσο και από το προσωπικό ήθος και συμπεριφορά των κυβερνώντων.
Για την παραπάνω διαπίστωση δεν χρειάζονται μήτε υποκλοπές, μήτε δημοσίευση προσωπικών στιγμών του πρωθυπουργού. Πόσω μάλλον όταν στο πλάνο υπάρχει και ένα παιδί. Ακόμη και αν μόνο ένα δαχτυλάκι ή ένα τσουλούφι από τα μαλλιά ενός παιδιού διακρίνεται σε μία φωτογραφία, και δη οικογενειακών στιγμών, η εικόνα αυτή δεν επιτρέπεται να δημοσιευθεί ως όπλο εναντίον του πατέρα του. Από πότε γίναμε κανίβαλοι;
Όσο για την επιστολή της κας Παναγοπούλου, η οποία κατά τα άλλα χαίρει –έχαιρε;- την εκτίμηση και την συμπάθεια της πλειονότητας του ελληνικού λαού, οι Έλληνες της Βορείου Ηπείρου λένε μία σοφή κουβέντα: «Τα λίγα λόγια είναι ζάχαρη και τα καθόλου μέλι». Πώς είναι δυνατόν οι σύμβουλοί της, -θεωρείται βέβαιο ότι διαθέτει πολλούς και ικανούς-, να μην την αποτρέψουν, να μην της απαγορεύσουν να δημοσιεύσει τη συγκεκριμένη επιστολή-απάντηση-διαμαρτυρία για τη δημοσίευση των εν λόγω φωτογραφιών; Είναι σαν η κα Παναγοπούλου να πάτησε το mode αυτοχειρίας και να παραδόθηκε σε ένα προβληματικό, απορρυθμισμένο λογισμικό που οδηγεί σε αναπόφευκτη και εντυπωσιακή πτώση. Αλήθεια, κα Παναγοπούλου, αν ο Αλέξης Τσίπρας δεν κατείχε το συγκεκριμένο αξίωμα, θα ανήκε στο φιλικό σας περιβάλλον; Και θα φιλοξενούσατε τον οιοδήποτε σας το ζητούσε; Και διερωτάστε εάν οι υπόλοιποι Έλληνες πάνε ή δεν πάνε διακοπές; Βιώνετε την απόλυτη διάζευξη με την πραγματικότητα;
Η γραφικότητα είναι η ανεστραμμένη όψη του λαϊκισμού.