Η ισορροπημένη διατροφή, ένα σωστά δομημένο σύστημα υγείας και η πρόοδος της επιστήμης είναι μερικές από τις απαραίτητες προϋποθέσεις που εξασφαλίζουν την ανθρώπινη υγεία, υπάρχουν όμως και αστάθμητοι παράγοντες που με δυσκολία κάποιος μπορεί να προβλέψει. Μάλιστα πολλές φορές ασθένειες που είχαμε υποτιμήσει γίνονται απειλές για τη δημόσια υγεία από εκεί που κανένας δεν το περίμενε.
Μια από αυτές είναι και η νόσος του Πάρκινσον η οποία, σύμφωνα με τις επισημάνσεις των επιστημόνων, πιθανότατα θα λάβει τις διαστάσεις πανδημίας μέσα στα επόμενα χρόνια. «Μέχρι το 2040 οι άνθρωποι που θα νοσούν από αυτή θα έχουν αυξηθεί σημαντικά», προειδοποιεί ο Πάτρικ Μπρούντιν, αρχισυντάκτης του Journal of Parkinson’s Disease.
To άρθρο που δημοσιεύει το περιοδικό αναφέρει πως μέσα στα επόμενα είκοσι χρόνια οι ασθενείς του Πάρκινσον θα διπλασιαστούν τουλάχιστον κι αυτό θα σημάνει συναγερμό στην ιατρική κοινότητα.
Το αυξανόμενο πρόβλημα όμως δεν περιορίζεται μονάχα στη νόσο του Πάρκινσον. Η άνοια, συμπεριλαμβανομένης της νόσου του Αλτσχάιμερ, αναμένεται επίσης να αυξηθεί στους ηλικιωμένους.
Το 2016 εκτιμάται πως 6,1 εκατομμύρια άνθρωποι σε ολόκληρο τον πλανήτη έπασχαν από τη νόσο του Πάρκινσον ενώ σε σύγκριση με το 1990 ο αριθμός έχει διπλασιαστεί. Σήμερα περίπου 200.000 άτομα υπολογίζεται πως πεθαίνουν πρόωρα κάθε χρόνο εξαιτίας του προβλήματος.
Η αύξηση αυτή θεωρείται ότι οφείλεται κυρίως στη γήρανση του πληθυσμού, ενώ πρόσθετοι παράγοντες όπως η αύξηση του προσδόκιμου ζωής, η μείωση του ποσοστού καπνίσματος και η αύξηση της εκβιομηχάνισης θα μπορούσαν να αυξήσουν τον αριθμό σε 17 εκατομμύρια.
Σύμφωνα με τον επικεφαλής συγγραφέα της μελέτης, Ρέι Ντόρσεϊ από το Τμήμα Νευρολογίας και το Κέντρου Υγείας και Τεχνολογίας του Πανεπιστημίου του Ρότσεστερ, «η νόσος του Πάρκινσον εξελίσσεται και εξαπλώνεται, δημιουργώντας τεράστια έξοδα τόσο για τους πάσχοντες όσο και για τους ανθρώπους γύρω από αυτούς».
Ανεξάρτητα πάντως, από τη νόσο του Πάρκινσον, το προσδόκιμο ζωής παγκοσμίως έχει αυξηθεί κατά έξι χρόνια μέσα σε δύο δεκαετίες, γεγονός το οποίο πολύ πιθανόν να αυξήσει και τον αριθμό των ατόμων σε προχωρημένο στάδιο της νόσου, για τους οποίους η θεραπεία είναι πιο δύσκολη και η πρόσβαση στην κατάλληλη ιατρική φροντίδα πιο περιορισμένη.
(Με πληροφορίες από sciencealert)