Tο Σάββατο 14 Ιουλίου, στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού, στο πλαίσιο του Ελληνικού Φεστιβάλ, η Ταινιοθήκη της Ελλάδος παρουσιάζει δύο βωβές ταινίες που σφράγισαν την πορεία του ελληνικού κινηματογράφου και διασώζουν την εικόνα μιας Ελλάδας που δεν υπάρχει πια: το «Δάφνις και Χλόη» του Ορέστη Λάσκου (1931) και την «Αστέρω» του Δημήτρη Γαζιάδη (1929). Και οι δυο ταινίες έχουν αποκατασταθεί από την Ταινιοθήκη.
Η ταινία «Δάφνις και Χλόη», η πρώτη σκηνοθετική δουλειά του Ορέστη Λάσκου, μεταφέρει στην οθόνη το ομώνυμο ειδύλλιο του Λόγγου (2ος αιώνας μ.Χ.), ένα από τα πρώτα μυθιστορήματα της παγκόσμιας λογοτεχνίας, που επηρέασε από τον Σαίξπηρ μέχρι τον Τουρκουάτο Τάσσο και τον Ζακ Ανρί Μπερναρντέν.
Το φιλμ έχει περάσει στην ιστορία ως η πρώτη ταινία με γυμνό στον ευρωπαϊκό κινηματογράφο. Γυρίστηκε στη Μυτιλήνη και στη Λίμνη της Βουλιαγμένης σε φυσικά ντεκόρ, με πρωταγωνιστές τη Λούση Ματλή και τον Απόλλωνα Μαρσύα. Το Τμήμα Αποκατάστασης της Ταινιοθήκης, κατόρθωσε να αποκαταστήσει το υλικό με την επίβλεψη και τη συνεργασία του ίδιου του σκηνοθέτη που προσπάθησε να «θυμηθεί» την ταινία καρέ-καρέ.
Στην «Αστέρω» του Δημήτρη Γαζιάδη, που βασίζεται σε ένα κείμενο του Παύλου Νιρβάνα, η βοσκοπούλα Αστέρω (Αλίκη Θεοδωρίδου) είναι ερωτευμένη με τον Θύμιο (Κώστας Μουσούρης) αλλά συναντά την άρνηση του πατέρα του πλούσιου βοσκού (Αιμίλιος Βεάκης). Το ζευγάρι θα ξανασμίξει μετά από μεγάλες περιπέτειες. Το στόρι είναι μεταφορά στα καθ′ ημάς της γνωστής «Ραμόνα». Το νέο αυτό είδος της «φουστανέλας» είχε τις απαρχές του στο θέατρο με τον «Αγαπητικό της βοσκοπούλας» του Δημήτρη Κορομηλά. Η εξιδανίκευση της ελληνικής υπαίθρου, που την εποχή εκείνη μαστίζεται από τα δεινά της παγκόσμιας κρίσης, λειτουργεί ως διέξοδος απέναντι στις αντίξοες συνθήκες της καθημερινότητας. Η αποκατάσταση της ταινίας βασίστηκε στην κόπια με γαλλικούς μεσότιτλους που ανακαλύφθηκε στη Γαλλική Ταινιοθήκη το 2003.
Η προβολή θα γίνει στις 9 μ.μ. με συνοδεία ζωντανής μουσικής (πρωτότυπη σύνθεση-εκτέλεση: Φίλιππος Τσαλαχούρης).