Οι Hardcore Superstar σχηματίστηκαν το 1997 στο Γκέτεμποτγκ της Σουηδίας από τον τραγουδιστή Joakim «Jocke» Berg, τον κιθαρίστα Thomas Silver, τον μπασίστα Martin Sandvik και τον ντράμερ Mika Vainio ο οποίος όμως μόλις δύο χρόνια μετά αντικαταστάθηκε από τον Magnus «Adde» Andreasson και κυκλοφόρησαν τον πρώτο δίσκο τους έναν χρόνο αργότερα. Παρά το όνομα τους και το ότι θεωρούνται πως ανήκουν στο heavy metal ήταν φανερό ότι οι ρίζες τους ήταν στο αγγλοσαξονικό hard rock των αρχών της δεκαετίας του ’70, στους Βρετανούς Deep Purple και τον Αμερικανό Alice Cooper, για να αναφέρω δύο ενδεικτικά παραδείγματα παρά στους Black Sabbath. Συνεχίζοντας με συνέπεια σε αυτόν τον δρόμο και ξεπερνώντας το ’08 την ομολογουμένως δύσκολη δοκιμασία της αποχώρησης του Thomas Silver και της αντικατάστασης του από τον Vic Zino κατόρθωσαν με μια σειρά δίσκων να έχουν μεγάλη επιτυχία και να είναι δημοφιλέστατοι στην Σουηδία. Το απολαυστικά δυναμικό και ξένοιαστο ενδέκατο album τους «You Can’t Kill My Rock ‘N’ Roll» που κυκλοφόρησε πριν λίγο καιρό δείχνει όμως ότι ίσως να είναι η αρχή της καταξίωσης τους και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Ο κιθαρίστας Vic Zino μου μίλησε για αυτό αλλά και για μια πλευρά του σουηδικού σκληρού rock ήχου που μάλλον επισκιάζεται από την trash/black/death metal σκηνή η οποία, τόσα χρόνια μετά την ακμή της, εξακολουθεί να κυριαρχεί σε όλη την Σκανδιναβία περισσότερο από οπουδήποτε αλλού στον κόσμο.
Τι σας έκανε όταν ξεκινούσατε να επιλέξετε αυτό το όνομα παρότι ήσασταν ένα μάλλον τυπικό hard rock συγκρότημα; Ήταν μια ειρωνεία προς άλλα γκρουπ, την μουσική βιομηχανία, το κοινό, όλα αυτά μαζί ίσως, αυτοσαρκαστικό, κάτι άλλο ή απλά σας άρεσε δίχως να του δίνετε κάποιο συγκεκριμένο νόημα;
Οταν οι υπόλοιποι σχημάτισαν την μπάντα ήθελαν να γίνουν οι πιο μοδάτοι σούπερσταρ της εποχής και για αυτό επέλεξαν αυτό το όνομα. Ή τουλάχιστον έτσι νομίζω…(γέλια)
Τι σας ωθεί να συνεχίζετε για περισσότερο από δύο δεκαετίες; Είναι η επιθυμία και ανάγκη να γράψετε νέα τραγούδια, η έκρηξη αδρεναλίνης πάνω στη σκηνή, απλά το ότι σας αρέσει να παίζετε μαζί ή κάτι άλλο;
Μου αρέσει αυτή η ερώτηση! Κάθε φορά που αρχίζουμε να γράφουμε τα τραγούδια ενός νέου δίσκου ξαναγινόμαστε παιδιά. Η δημιουργικότητα μας κυριεύει και δεν υπάρχουν κανόνες και όρια.
Αν έπρεπε να αναφέρετε ένα και μόνο γκρουπ ως την ισχυρότερη επιρροή σας ποιο θα ήταν;
Αναμφίβολα οι (Αμερικανοί, από το Τέξας συγκεκριμένα) Pantera. Είχα την ευκαιρία να τους παρακολουθήσω το 2000 στην Κοπεγχάγη, κατά την διάρκεια της περιοδείας τους «Reinventing The Wheel». Ημουν στην πρώτη σειρά σε όλη την συναυλία και επίσης κατάφερα να μιλήσω στον κιθαρίστα τους, τον αείμνηστο (σκοτώθηκε πάνω στη σκηνή το ’04 από έναν ψυχοπαθή οπαδό τους!) Dimebag Darrell όταν βγήκε από το λεωφορείο τους.
Η Σουηδία και γενικότερα η Σκανδιναβία έχουν μεγάλη παράδοση στο balck/death metal αλλά όχι τόσο πολύ στο straight και...χωρίς πολλά - πολλά hard rock. Δεν μπήκατε ποτέ στον πειρασμό να προσεγγίσετε και εσείς την πιο «σκοτεινή» πλευρά του σκληρού ήχου, είτε για λόγους μεγαλύτερης εμπορικής απήχησης είτε εξαιτίας περιέργειας για να πειραματιστείτε μαζί της;
Δεν ξέρω για τους «γείτονες» μας αλλά η Σουηδία έχει μια πολύ πλούσια παράδοση στο λιτό, κλασικό hard rock. Είμαστε αυτό που είμαστε και δεν μπορούμε να υποκριθούμε ότι είμαστε κάτι άλλο.
Παρότι φυσικά έχει περάσει πάρα πολύς καιρός από τότε πόσο δύσκολο ήταν για τα υπόλοιπα μέλη του γκρουπ να αντικαταστήσουν τον κιθαρίστα τους μετά από δέκα ολόκληρα χρόνια και για εσένα να πάρεις την θέση του;
Για το πόσο εύκολο ήταν για αυτούς πρέπει να ρωτήσεις τους υπόλοιπους, προσωπικά νομίζω ότι κάνω καλή δουλειά (γέλια). Κοιτάζομε πάντα μπροστά, δεν υπάρχει χρόνος να κοιτάξεις πίσω. Ο Thomas αποφάσισε ότι είχε έρθει η στιγμή να κάνει κάτι άλλο και η μπάντα σεβάστηκε την απόφαση του.
Είναι σύμπτωση το ότι αυτή είναι η δεύτερη φορά μετά το πρώτο album σας που οι λέξεις rock ‘n’ toll υπάρχουν στον τίτλο ή αυτό σημαίνει ότι ο δίσκος είναι και ίσως επίσης σηματοδοτεί μια νέα αρχή για εσάς;
Υπό μιαν έννοια κάθε δίσκος είναι μια νέα αρχή. Ξεκινάς με ένα λευκό φύλλο χαρτιού και βλέπεις που σε πηγαίνει η έμπνευση σου.
Πρέπει να εκλάβουμε τον τίτλο κυριολεκτικά, έχει δηλαδή μόνο μουσικό νόημα ή υπάρχουν και υποσημαινόμενα;
Είναι μια πολύ δυνατή δήλωση που σημαίνει πολλά και όχι απαραίτητα σε σχέση με την μουσική. Αν κάνεις τις δικές σου επιλογές και έχεις την θέληση και το «τσαγανό» να τις ακολουθήσεις δεν γίνεται να αποτύχεις. Ισως και να μην επιτύχεις τους στόχους σου αλλά τουλάχιστον έχεις προσπαθήσει και αυτή είναι μια κατάκτηση την οποία κανείς δεν μπορεί να στην πάρει.
Οπως και αν έχει, ποιος και γιατί σκοτώνει το rock ‘n’ roll στις ημέρες μας;
Αυτό ακριβώς είναι το θέμα, δεν μπορείς να το σκοτώσεις! Αυτό το αναθεματισμένο ιδίωμα αρνείται να πεθάνει και θα επιστρέφει πάντα (γέλια).
Ποια είναι η μέθοδος με την οποία γράφετε τα τραγούδια σας, πρώτα την μουσική, τους στίχους ή αρχίζετε να παίζετε όλοι μαζί αυτοσχεδιάζοντας και προκύπτουν αυθόρμητα; Ή μήπως η διαδικασία είναι διαφορετική κάθε φορά;
Συνήθως ξεκινάμε με έναν, τις περισσότερες φορές είναι ο Adde, να γράφει τον σκελετό ενός τραγουδιού, ένα κουπλέ και το ρεφρέν. Μετά το στέλνει στους υπολοίπους και το εξελίσσουμε όλοι μαζί.
Ποιες είναι οι κυριότερες μουσικές και στιχουργικές διαφορές αυτού του δίσκου από τον προηγούμενο σας;
Αυτός είναι το είδος του δίσκου που ακούς καθώς οδηγείς επιστρέφοντας από την δουλειά στο σπίτι ένα απόγευμα Παρασκευής, ένα album με πολύ καλά τραγούδια το οποίο έχει σκοπό να κάνει τον κόσμο να νιώσει όμορφα. Ο προηγούμενος ήταν λίγο πιο σκοτεινός, τόσο στιχουργικά όσο και μουσικά. Μου αρέσει πάρα πολύ το τελικό αποτέλεσμα στον καινούριο δίσκο, ήταν κάτι που είχαμε την ανάγκη να κάνουμε.
Ο δίσκος έχει μια ξεκάθαρη και πολύ ισχυρή αίσθηση ζωντανής εκτέλεσης. Ηταν επιδίωξη σας αυτό και προσπαθήσατε να το επιτύχετε ή απλά συνέβη;
Ναι, αυτό ακριβώς επιδιώκαμε και νομίζω ότι ο ηχολήπτης μας έκανε στην τελική μίξη αληθινά αξιοθαύμαστη δουλειά.
Και τα προσεχή σχέδια σας; Εκτός από τα υπόλοιπα υπάρχει πιθανότητα μιας εμφάνισης στην Ελλάδα;
Τα σχέδια μας, όπως πάντα μετά την κυκλοφορία ενός νέου δίσκου, είναι συναυλίες, συναυλίες και άλλες συναυλίες. Φίλε μου πραγματικά ελπίζω να έρθουμε να παίξουμε στην Ελλάδα, έχω ακούσει μόνο τα καλύτερα για την χώρα σας!
Όσο παράδοξο και αν φαίνεται λοιπόν στα πρόσωπα των Hardcore Superstar μάλλον βρήκαμε τους πρώτους...αληθινά φιλέλληνες Σκανδιναβούς hard rock μουσικούς!
