Η επίσκεψη του Ισραηλινού υπηρεσιακού Πρωθυπουργού Βενιαμίν Νετανιάχου στην Ουκρανία, έναν μόλις μήνα πριν τις εκλογές της 17ης Σεπτεμβρίου, παραδόξως δεν σχετίζεται με τον ανταγωνισμό που μαίνεται ανάμεσα στο κεντροδεξιό κόμμα του, Λικούντ, με το δεξιό κόμμα «Ισραήλ, το Σπίτι μας» του ρωσοεβραϊκής καταγωγής αρχηγού του, Αβιγκντορ Λίμπερμαν..
Ο Νετανιάχου γνωρίζει πολύ καλά ότι οι εβραϊκής καταγωγής Ισραηλινοί ψηφοφόροι που προέρχονται από τη Ρωσία ή την Ουκρανία, δεν βιώνουν κανέναν απολύτως εθνοτικό ανταγωνισμό. Με άλλα λόγια, η επίσκεψη Νετανιάχου στην Ουκρανία ούτε θα μειώσει (ούτε θα αυξήσει) την εισροή ρωσοεβραϊκων ψήφων στις ερχόμενες εκλογές - και αντιστοίχως, δεν αναμένεται να επηρεάσει τα ποσοστά του κόμματος του Λίμπερμαν .
Αυτό το οποίο έχει ενδιαφέρον είναι κατά πόσον ο Νετανιάχου έλαβε προηγουμένως το πράσινο φως της Μόσχας, προτού μεταβεί στο Κίεβο.
Όλα δείχνουν ότι η Μόσχα ενέκρινε αυτήν την επίσκεψη - την πρώτη επίσημη επίσκεψη ξένου ηγέτη στην ουκρανική πρωτεύουσα μετά τις πρόσφατες προεδρικές εκλογές . Εάν μάλιστα λάβουμε υπ’οψιν ότι προηγήθηκαν τριμερείς επαφές Ισραήλ-ΗΠΑ-Ρωσίας τους προηγούμενους μήνες, εύκολα καταλήγουμε στην εκτίμηση ότι το Ισραήλ επιδιώκει να αξιοποιηθεί ως «χρήσιμος ενδιάμεσος» μεταξύ Ανατολής-Δύσης όσον αφορά στη διένεξη της Κριμαίας - τη στιγμή μάλιστα που η ΕΕ φάνηκε απρόθυμη να αναλάβει έναν τέτοιο ρόλο, αφήνοντας αναξιοποίητες τις όποιες ευκαιρίες είχε .
Πέραν όμως από το ρόλο του «χρήσιμου ενδιάμεσου», το Ισραήλ επιδιώκει παράλληλα να αναβαθμίσει το διπλωματικό στάτους της Ιερουσαλήμ, προτείνοντας στο Κίεβο να μεταφέρει την πρεσβεία του στην αμφιλεγόμενη ισραηλινή πρωτεύουσα. Αυτό φαίνεται ότι δεν το πέτυχε μεν, από την άλλη όμως η Ουκρανία δηλώνει ότι θα ανοίξει Γραφείο Επιχειρηματικών Συμφερόντων στην Ιερουσαλήμ (παρότι ο κύριος όγκος της ισραηλινής επιχειρηματικότητας εδρεύει στο Τελ Αβίβ).
Η μετάβαση Νετανιάχου στην Ουκρανία στοχεύει αφ’ενος να ενισχύσει τη συνεργασία Ισραήλ-Ρωσίας στο συριακό μέτωπο, αφ’ετερου να εξυπηρετήσει την προσπάθεια αμερικανικής ήπιας διεισδυτικότητας στην Ουκρανία (όσο θα της επιτρέψει η Ρωσία) και τέλος να καταδειχθεί στην ΕΕ ότι όποια κενά αφήνουν οι Βρυξέλλες στην περιφερειακή πολιτική γειτνίασης, εύκολα αναπληρώνονται. Όπως εύκολα μπορούν να βρουν ευήκοα ώτα δυσαρεστημένες από τα όργανα της ΕΕ χώρες-μέλη της (όπως για παράδειγμα οι χώρες της ομάδας Βιζεγκραντ - Τσεχία, Πολωνία, Ουγγαρία και Σλοβακία).
Τέλος, η επίσκεψη Νετανιάχου στην Ουκρανία φαίνεται πως εγκαινιάζει μια μακρά σειρά ανάλογων επισκέψεων «εθιμοτυπίας» , οι οποίες στόχο έχουν να υπενθυμίσουν στους Ισραηλινούς ψηφοφόρους ότι η εξωτερική πολιτική υπό τον Νετανιάχου φέρνει επιθυμητά αποτελέσματα. Θα ακολουθηθεί, δηλαδή, η ίδια ακριβώς προεκλογική εκστρατεια που εφαρμόσθηκε παραμονές των εκλογών της 9ης Απριλίου 2019, όταν ο Νετανιάχου είχε επιδιώξει συναντήσεις με ξένους ηγέτες - άλλους αναμενόμενους (Ντόναλντ Τραμπ και Ναρεντρα Μόντι, Αλέξη Τσίπρα και Νίκο Αναστασιαδη) και άλλους μη αναμενόμενους (Σουλτάνος του Ομάν, Πρόεδρος της Βραζιλίας, Πρόεδρος του Τσαντ).
Και όλα αυτά συμβαίνουν ενόσω απομένει λιγότερο από ένας μήνας προτού ανοίξουν οι ισραηλινές κάλπες για δεύτερη κατά σειρά φέτος .
* Ο Δρ. Γαβριήλ Χαρίτος είναι ερευνητής του Ινστιτούτου Μπεν-Γκουριόν , Πανεπιστήμιο Μπεν - Γκουριόν , Ισραήλ και Senior Fellow, Κυπριακό Κέντρο Ευρωπαϊκών και Διεθνών Υποθέσεων , Πανεπιστήμιο Λευκωσίας
Καθημερινή ανάλυση από τον Δρ. Γαβριήλ Χαρίτο για τις επερχόμενες εκλογές στο Ισραήλ στο Φάκελος Εκλογές στο Ισραήλ 2019